Het was dit jaar de 2^e editie van deze leuke tocht en voor ons ook de 2^e keer dat we hem zouden rijden. Bij het vertrek richting Nijmegen waren de weergoden ons helaas niet gunstig gestemd en zagen we het nogal somber in. Gelukkig bleek dit tijdens de rit totaal anders te zijn en brak zo nu en dan zelfs het zonnetje door.

In de veronderstelling dat de Stichtse jongens wat te hard zouden rijden voor Janneke, Peter en ik hebben we besloten om de tocht samen met Dave te rijden en een beetje bij elkaar te blijven. Dit bleek al snel iets anders te lopen dus het bleek al snel dat Janneke met Peter fietste en Dave met mij, helaas voor hem aangezien hij naar mijn idee vaak op mij heeft moeten wachten. Bij de Oude holle weg was net als vorig jaar de klimtijdrit en ik heb me wederom verbaast hoe sommige mensen je daar voorbij komen stuiven alsof je stilstaat maar had van mezelf wel het idee dat het best aardig ging. Hier kwamen we nog een paar man van de groep tegen die we na de klim al snel kwijt waren.

De bevoorrading was naar mijn idee weer prima in orde alleen baalde we stevig toen bleek dat er bonnetjes nodig waren voor appelgebak. Dus reepies en gelletjes bij de koffie om toch maar wat binnen te krijgen, helaas reed Peter nog lek en moest Dave zijn bandje plakken en op dat soort momenten is het altijd weer fijn dat je een fietsenmaker bij je hebt zodat jezelf geen vieze fikken krijgt.

Op de weilanden stond er een flinke kluit wind en konden we gelukkig wat groepjes vinden waarbij we konden aansluiten, door her en der wat kopwerk te doen en daarna weer ergens achter te kunnen kruipen waren ook deze stukken nog wel toen doen.

Hierna kwam het einde van de tocht al redelijk snel in zicht, en na binnenkomst kon het genieten van een biertje, cola en een patatje beginnen. We hebben de tocht met z’n allen maar weer mooi tot een goed einde gebracht en als jullie net zo genoten hebben als ik dan zal het bij jullie ook wel snor gezeten hebben…