Verslag 2015 Verslagen 26 april 201628 juni 2016 01 november 2015 – Op zoek naar de zon (door Cees) Voor Alwin was het al niet meer nodig. Die was ontsnapt naar Zuid-Frankrijk als wasvrouw. Wij moesten het op deze herfstige dag doen met mist. Op zoek dus naar de meest nevel-loze streek van Utrecht. Hans , komende uit Houten, gaf aan dat het daar al aan het opklaren was. Naar de rivier dus met Hans van V als natuurlijke kapitein, René, Titus, Theo, Hans P. en ik zei de gek. Het werd een route met bekende en onbekende wegen. Rustig begonnen richting Werkhoven met 30 op de teller en tijd om wakker te worden. We reden veel 1:1 want tenslotte miste we wel het merendeel van de leden. Richting Wijk was de eerste beslissing om links af te gaan bij ’t fort. Viel bij de koprijder niet in goed aarde: René bleef daarna een paar km expres ver achter ons rijden om niet weer verrast te worden. Op de dijk kregen we waarvoor we gekomen waren. Zon om te koersen (het tempo werd richting 34 opgeschroefd) en voor Amerongen een snelle groep in een waaier waar we bij aansloten. Helaas kwam het merendeel van ons op de kant te zitten met uiteraard de nodige gevolgen van afhaken en reactie waarom de sterke beer zijn luxe plek niet af gestaan had. De vrede werd getekend in Amerongen en nu via het waardeloze fietspad naar Elst en Rhenen voor de koffie. Met paracetamol voor mij vanwege een knarsend hoofd. In Rhenen kwam ik erachter dat er een schroefje los zat aan René. Later bleek dit een belachelijke constructiefout in zijn Koga te zijn. Nooit kopen dus. Er schijnt nl nog een Koga afgekeurd te zijn door een gescheurd frame. Of heeft iemand nog een halleluja-verhaal? Of Theo last had van spierproblemen werd gevraagd. ‘Nee hoor nergens last van, alleen maar van dementie’. Wel dé manier om geen last te hebben van lichamelijke ongemakken: gewoon vergeten. Na de pauze bleek ‘mijn’ stoeprandje er nog te liggen, en voor ’t geval dat, werd ik er op gewezen. Liefst had ik dit de vorige keer gehad voordat ik omlag, maar ja het is niet anders. Op de dijk werd het toch zwaarder. Geen wind mee en wel rijwind tegen. Toch rond de 32-33 naar de pont bij Wijk. Hans had het wisselgeld ingepikt en kon het op de pont weer inleveren. De rest kon gratis over. Op de pont bleek dit voor Theo net een dagje uit. Ja, je moet wat als de ANBO op zijn gat ligt. Idee voor het bestuur om onze tochten als nieuwe dagactiviteit voor afgevallen leden te organiseren? Na Wijk eens via de kortste, provinciale weg huiswaarts. Halverwege haakte Hans af. Achteraf blijkt dit omdat het een beetje te langzaam ging. Hij is rustig met 35 gemiddeld thuis gekomen. Kortom, op de manier zoals vandaag mag de herfst nog langer duren, met als nieuwe discussie onderwerp voor de volgende jaarvergadering: ‘wanneer eindigt het wielerseizoen’? 25 oktober 2015 – De laatste mooie…. (door Cees) De laatste mooie dag, van dit jaar voor de racefiets? In ieder geval van deze herfst en zeker van oktober. Leo was jarig merkte we bij aankomst bij Mastwijk. Helaas bleek dit de verkeerde Leo, maar gelukkig hebben we toch taart met verse slagroom gegeten. Vandaag waren er twee nieuwe enthousiaste deelnemers Maarten en Titus. Gemist werd Adriaan die in de lappenmand zit, ligt of staat. Verder Ton die alweer trouw gezworen had aan de mtb en de gebroeders Kersten (aan ‘nieuwe’ vrienden) laten hun trouwe clubgenoten alleen zweten.Ik werd gerustgesteld door Alwin dat het etentje van 6 november bij Ripassa ook bedoeld is om bij te knuffelen met de afvallers en gemiste racefietsers. Zonder de meesten dus, maar wel met die-hards die mét blessures gewoon op de fiets gestapt waren: Roel met rugblessure en Joep onder de antibiotica. Het begin was voorzien van nat wegdek voordat de najaarszon aan kracht had gewonnen. Slinger de slang via Ruigenhoek en de Gageldijk weer naar Westbroek en vandaar richting Loosdrecht. Het tempo werd een beetje getemperd rond de 32. René verzette zich hier uiteraard tegen. Komt waarschijnlijk doordat die altijd in de beugels als kleinste de minste wind-weerstand heeft. Ja dat kan iedereen dan wel. Titus en Maarten weerden zich goed: geen wanklank en doortrappend tot het lampje uitging (hoewel dit laatste toch echt na de koffie pas begon op te spelen). Waar een vorig verslag over mist ging, nu op hetzelfde stuk richting Weesp was het prachtig zonnig en zonder mist kwamen we aanzienlijk minder tegenfietsers tegen(ligt dit aan de mist of de najaarszon?). Soepel en bijna voldaan belanden we in de Eendracht. Bijna voldaan dan. Dit omdat we in de slipstream van Leo (met 40+) richting Abcoude toch 2 prachtige dames (heb je ze gezien Hans) tegen kwamen. Helaas dribbelde hun hond aan de lijn aan de overkant van de weg. Weg tempo. Er kwam een goedmaker in Abcoude. Een tafel buiten in de zon en een bestelling voor de appeltaart die weg was voordat alle mietjes-langzame-ouwelulle-groepen arriveerden. Lekker puh. Tip van de tafel: bestel koffie verkeerd, daar zit meer in. Het opstappen liep vertrouwd chaotisch. René en ik zaten al bijna langs het kanaal voordat het peloton er weer aankwam. De regie was zoek. Óf meer koffie voor de snelle óf klaar-voor-de-start-af roepen. Langs het kanaal en de Vecht was de opstap voor het racelaantje. Jammer genoeg geen wind mee, dus geen respectabele top om mee thuis te komen. Bij Tienhoven werd er weer rustig aan gedaan om het losgeslagen zooitje weer tot elkander te laten komen. Hierna in piemelverzetje huiswaarts en genieten van zon, geouwehoer onderling en discussies over wie we vandaag niet aan kop gezien hebben. Er rouleren achteraf termen als ‘likkeballen’ Hans! Nog voor het einde van de Kooidijk bogen René en Titus af. Hierna verloren we per kilometer meer leden. Maarten, Joep, Leo en Alwin op de Soestdijkseweg Noord. En zo kwamen we als het restant van de 10 kleine negertjes weer voldaan bij de rotonde Mastwijk aan. Next time in de blubber? 18 oktober 2015 – Met z’n tweetjes (door René) Lekker twee uurtjes op pad geweest met Leo, hij had vandaag z’n goede benen onder geschroefd. Gelukkig is het me gelukt om in z’n wiel te blijven. We hebben 80 km gefietst, hele weg droog en geen ongelukken in het peloton….kop over kop ging ook prima….zo ook het waaier fietsen. @MKersten (voor de statistieken op de site): het was een rondje Abcoude, iets ingekort en zonder koffie. 11 oktober 2015 – Kleine groep (door Alwin) Vandaag een klein groepje………Marco en CJ hebben de racefiets aan de wilg gehangen en de MTB uit het vet! Die zien we voorlopig effe niet. Er zullen er wel een aantal volgen die door het slijk en de blubber gaan karren. Mannen, veel plezier in het bos! Cees v.W, Ton en Adriaan hadden besloten om hun zinnen maar eens naar de Ardennen te verleggen; Robbert en Jos hadden familiebesognes, Wim die waarschijnlijk van de vorige week z’n zakken nog vol had en zo is de grote opkomst van vorige week gedecimeerd naar 8. Hans van de Veen, Joep, Sander, Rene, Roel, Leo, Theo en ondergetekende gingen de strijd aan met de felle Oostenwind. Besloten werd om eerst maar eens flink tegen de wind op te gaan boksen. Daar ging het via het pannenkoekentraject richting de brug over de Eem richting Almere. Joep voelde zich helaas niet al te best, naar later bleek waarschijnlijk van de bezorgpizza, en keerde om. Later ontvingen we de app dat hij veilig thuis was gekomen en de rest van de dag rustig aan ging doen. Roel zat ook niet zo best in z’n vel (had waarschijnlijk met Bea een ruige nacht gehad!!?? ) en wisselde goede met wat mindere momenten af. Op naar 1 van de vaste stekjes….Achterveld ( cafe de Roskam van uitbaters Theo en Elly van Uhm ) al waar we weer met open armen ontvangen werden. Volgens mij is het sponsorcontract nog geen feit, maar daar mag Hans zich met de commissie nog eens over buigen. Na een tweetal heerlijke bakjes koffie, hete choco en gebak naar binnen gewerkt te hebben genietend van de warmte onder de heaters, moesten we helaas de kou en wind weer in. Laatste stuk ging echter wat makkelijker dan de heenweg met die harde wind, dus het gemiddelde ging weer wat omhoog, maar niet te hoog, zodat een ieder heerlijk in de groep kon blijven. Kop op, kop af en met z’n allen koersten we weer huiswaarts. Bij de klim op het Zeisterspoor viel het weer even uit elkaar, maar nadat de groep weer herenigd was, konden we gezamenlijk het restant van de tocht uitfietsen naar Bilthoven. Dik 92km op de teller en gemiddeld 30,5 per uur hebben de mannen het er weer goed van afgebracht!! Tot de volgende trip maar weer! NB: 6 november gezellig met een groep van 21 man; degenen die zich afgemeld hebben kunnen er echt nog wel bij en hebben nog kans om zich aan te sluiten, dus….?? 04 oktober 2015 – Mist (door Cees) Wat een club vandaag. Zeventien bikers waaronder Bobby als nieuwkomer. Ook oudgediende René was aanwezig want ophalen daar is geen beginnen aan. Het was me een gezellige start doordat de mtb-ers voor fietsfit ook weer bij Rob aanwezig waren. De schrik sloeg enkele dames om het hart toen ze allereerst enkele lelijke oude mannen tegen kwamen die ook nog in snelle outfit ongeduldig om zich heen keken. Theo zat er wel heel vroeg aan de koffie onder het mom van onbekende starttijd. Alhoewel, ik zag ook anderen verlekkerd kijken dat het uitzicht naar voren deze keer eens een stuk zou verbeteren. De ontnuchtering en teleurstelling kwam snel. Terug naar de realiteit. Op naar Weesp. Bijna was het voor mij al snel over toen ik bij de eerste bocht geschraap en aanlopend iets constateerde. Ik vermoed dat er een tweede eikel mee wilde fietsen. Het einde van het seizoen nadert te merken aan het tempo. Al snel richting de 34. Voor de meesten geen probleem met zo’n grote groep om in te schuilen. Alhoewel de wegkapitein z’n broer al voor Loosdrecht een beetje moet temperen want het liep uit de klauwen. Richting Kortenhoef en Ankeveen was het nog te doen met de mist maar op weg naar Weesp werd het zodanig dicht dat we de tegenliggers niet meer op tijd konden zien aankomen en we 1 op 1 gingen rijden. Ook dat was nog lastig door beslagen brillen. Dat we niets voor ons zagen was nog niet zo erg. Aan de staart van het peloton verdween ook Wim in de mist. Niet meer terug gezien ook. Het verhaal gaat dat ook een slepie niet mocht baten. Langs de Gein komt altijd het mooiste stuk van de route. Deze keer lastig door een nat wegdek en onzichtbare bochten. Gelukkig zat er nog een eindsprintje naar de lonkende appeltaart in en sloot iedereen aan bij grote tafel in De Eendracht. De gelagkamer zat gelijk vol en ik zag toch wel een echtpaar op tijd vertrekken. Enkele bestelden geen appeltaart (€?). Anderen ontfermden zich over twee stukken mét slagroom. De terugweg weg in hetzelfde tempo voortgezet. René vertrok als door de duivel achterna gezeten. Langs het kanaal kop over kop en op rustig temp door Breukelen. Jeroen gaf weer gas (37) langs de vecht. Het klapstuk kwam weer op het racelaantje door de polder. Met zicht op Tienhoven brak de hel los. Boven de 40 met veel duiten in het zakje van sterke benen. Er werd weer van de lijn af geweken (Cees) en wees geniepig van achteruit een demarrage geplaatst (René). Na Tienhoven kwam de zon echt lekker opzetten en was het nog weer even genieten van het weer. In Bilthoven viel de club uit elkaar doordat een ieder afhaakte bij de voor hem kortste weg naar huis. Het zat er op met 32+ gem. net onder de 90km. Ik mag hopen dat het nog niet de laatste mooie tocht van 2015 is. 06 september 2015 – Ontsnapping (door Cees) Het begon met Robert. Normaliter een man van de vaste kern. Altijd van de partij. De financiële steun van de onbevangen en onbekommerde wielrenners. Hij wordt wakker met een beetje regen. Een vaste gewoonte is dan de app te beroeren en medestanders te vergaren. Wat gebeurde er deze zondag? Zonder enige reactie duikt R. te H. weer achter kaap kont. Had ie even ge-app-ed dan was duidelijk geworden dat het prima weer was op de Brandenburgerweg. Nog gekker: we hadden hem een droge tocht beloofd. Ook Alwin was ontsnapt aan ons gezichtsveld en was stiekeme trainingen in zijn ‘vakantie’-huisje aan het houden. En last but not least een hele afvaardiging die zich in de Dolomieten had opgesloten. Ook dat leek ons een ontsnapping voor het geweld wat we hier rondom de kerk gingen ontketenen. Adriaan, Joep, Ton, Theo, Jeroen, Marco, Kees-Jan, Wim en ik waagden ons met ons 9-en tussen alle spikkel van buienradar naar het noorden van Nederland. Toevalligerwijs kregen Jeroen en ik de kop opgedrongen bij de eerste kuitenbijters na de Lage Vuurse. Het geweld van omhoog met 34 leverde het eerste gesputter van achteren. Met andere woorden, liefst maar even draaien. Wachten, wachten, wachten op de Stichtse brug was het volgende doel. Tot mijn verbazing kwam er geen kip. De een was op vakantie geweest, de volgende gevallen, die geen benen, dus die punten kon ik allen binnenhalen. Langs het water gebeurde er een waar wonder. Wim was niet van kop af te slaan. Met 37 was dit wel een fenomeen waar we de groep even op gewezen hebben. Het commentaar wat van achter kwam is niet geschikt voor verslaglegging. Na het Nijkerkernauw kwam even de klad erin. De brug die altijd keurig voor ons dicht is stond open voor de naweeën van de Nijkerkse stoomdagen. Uiteraard stonden de beste (wieler)stuurlui aan wal. De Snelle Jelle’s waren inmiddels verorbert dus we konden weer een stukje koersen langs Nijkerk richting Amersfoort. We komen dan nog 1 viaductje tegen en wie moest daar weer punten binnenslepen? Wim. En dit terwijl Adriaan nou net eens een keer zó goed bezig was. Het laatste stukje richting de honing noten werd bijna nog verziekt door Marco. Laat ie nou stiekem de overkant van de weg pakken om z’n ontsnapping in het geniep vorm te geven? Gelukkig mooi mislukt z’n sneaky actie. Verzadigd rustig op weg naar de laatste col. ‘Boven wachten’ was het commando. Geen hond die dat durfde te weerstaan. Deze keer wist Marco ondanks zijn recente wederopstanding toch zijn punten op de tankbaan te verschalken. Gezamenlijk, zonder regen, een gemiddelde van 30,5 of 31,5 (Van mij of Adriaan, ik snap er niks meer van), gezond, tevreden en lichtelijk vermoeid zijn we met een kleine 100 weer in de Bilt beland. PS: Uiteraard was er 1 niet nader te noemen persoon die alleen nog rondjes ging fietsen om dan toch de kunnen zeggen dat ie 100 gereden had. 23 augustus 2015 – Rondje Linge (door Cees) Het waaide flink deze zondagochtend. Maar mooi, nee echt super mooi fietsweer. Windkracht 7 staat gelijk aan een leuke beklimming. Ik schatte in dat dit een dag werd van 6 á 7% in het vlakke Betuwse land. De meeste clubgenoten wilde dan ook alleen maar voor de wind fietsen. Deze (natte) droom kom niet ingevuld worden door de koersdirecteur (Robbert). Het werd de tocht van ‘verkeerd rijden als je van kop als wilt’. Jeroen begon en er volgden er nog meer: Alwin, ik en de rest. Een best wel valse manier om aan te geven dat je geen zin meer hebt. Via allerlei vage wegen en jammer genoeg niet de nieuwe fietsbrug kwamen we in Nieuwegein. Na Lexmond begon de toeristische route: mooie fietspaden en mooie uitzichten op het Betuwse. Ondertussen was Joep bij de Merwede weer richting sloep gekeerd. Jammer dat de sloep niet daar aan de kant lag. Kop nemen duurde niet lang: je trapte snel de verzuring in met 30-34 als koerstempo. Fort Asperen werd gerond en daarna langs de Linge tot in Beesd. Daar dreigde even een koffie- en appeltaartloze rit. Gelukkig vonden we een nieuw etablissement met het perfecte recept voor €5,-. Via Landgoed Mariënwaard met de Landgoedfair richting Wijk bij Duurstede. De wind kwam in de rug echter ook de vermoeidheid in benen. Rustig jongens, tandje terug, max 32-34 kwam er regelmatig door. Gelukkig kwam de redding met het pontje bij Beusichem. Diverse fietsmaten wilde me assisteren met afwateren: erg collegiaal. Na de pont was Robert weer niet te stoppen op de dijk. Ternauwernood haalde de andere (motor)fietsen ons in. Ik werd door Wim getipt dat ik niet moest vergeten te melden dat we verschillende memorabele valpunten gepasseerd zonder Deja Vu. Rondom Werkhoven bleek me dat Hans en Alwin op eigen tempo huiswaard gegaan waren toen andere Hans en (weer die) Robert me met associaal hard tempo voorbij gingen. Ze roken hun kans. Tot de orde roepen hielp niets meer. Ze waren los (kwam vast doordat ze dicht bij Houten tourden: ze waren bang dat de vrouwen uit het raam keken). Rondom Rhijnauwen begon het uitfietsen. We vielen wat uit elkaar, maar vogens de app had iedereen het thuisfront weer gevonden. Met een saldo van 100+ en exact 30gem kom ik toch een mooi excuus om met een tevreden gevoel en met een half oog naar de WK atletiek te loeren. 17 mei 2015 – Toeristische langs de Vecht (door Cees) Met 8 man overleggen waar de route naar toe zou leiden. Adriaan kwam met de verlossing: via de Vecht. Dat hebben we geweten; wat een prachtige route. Bijna allemaal hadden we hier nog nooit gefietst en hebben we onze ogen uitgekeken! Via de strook naar de Vecht en die hebben we niet meer los gelaten want via Breukelen naar Nieuwersluis, Loenen, Vreeland, Nederhorst ten berg, Nigtevecht, Weesp naar Abcoude. Hier in de zo’n na zo’n 50km aan de heerlijke appeltaart en top slagroom.Ik mocht meer fooi geven omdat mijn appeltaart groter was dan die van Wim. Je zult begrijpen dat ik dit met liefde heb gedaan. Na de pauze weer langs veel water (de Amstel, de Winkel, de Waver en alle andere veen afwateringskanelen uit vroeger tijden). Het eerste deel veelal tegen de frisse bries fietsen. Langs het water ging het tempo omhoog en werd gemakkelijk de 35 aangehouden. Wim wilde wat rust en stuurde ons een doodlopende weg in. Met de 2 dichte spoorbomen en 2 dichte bruggen kwamen we wel aan de evalutie momenten tussendoor. Het laatste stuk langs de Vecht roken we de de stal en werd er lekker gekoerst, maar we slaagden erin om het peleton kompleet in Groenekan te laten aankomen. Met 120km en 29,5gem op de teller kon ik tevreden de zondag af maken. 15-16-17 mei 2015 – Winterberg (door Marco) Ik zal je vertellen…………hier volgt een kort verslagje van de drie ritjes tijdens het fietsweekendje Winterberg. Het weekend na Hemelvaart was gepland als fietsweekend in een andere regio. Bart en Hans P. hebben de organisatie op zich genomen en we zijn met 7 man uitgekomen in hotel De Gasterei, Am Dorfgarten 4, Altastenberg ten westen van Winterberg in het Sauerland. Vrijdag om 14:00 uur waren alle personen aangekomen en nadat de spullen op de kamers waren gebracht konden we ons opmaken voor de eerste rit. Het weer is schitterend, zonnetje, 18 graden alleen wel een best windje. Dat komt ook omdat het Altastenberg een plaatsje is op bijna 800 meter hoogte en met de hoogste heuvel (Kahler Asten – later meer) op 841 meter vlakbij zitten we relatief dus hoog. Tevens geldt dus dat je met fietsen dus altijd eerst gaat dalen en terug naar het hotel altijd moet klimmen, het is maar net wat je leuk vindt :-). Goed, rond 15:00 uur konden we vertrekken. Eerst naar Winterberg (het Valkenburg van Sauerland), wat een drukte maar ook wel weer gezellige drukte en ja als de zon schijnt dan zijn er veel mensen buiten. Bart had de routes goed uitgezocht en het idee was om ten noorden van Winterberg een rondje te doen van zo’n 40 kilometer. Via de doorgaande weg dalen we bijna 15 kilometer lang en is het dus lekker de benen warm draaien. Dan toch even op de kaart kijken voordat we weer tot Arhnem gedaald zijn. We zien dat we op een andere weg zitten dan gedacht en bij Wiemeringhausen steken we door naar Brunskappel om weer op de route te komen in Siedlinghausen. het klimmen is al begonnen en aangezien we over de helft van de route zijn is het alleen nog maar klimmen terug naar het hotel maar in het zonnetje en een hele mooie omgeving is dat geen straf. Ieder op zijn eigen tempo naar boven en dan gewoon weer even op elkaar wachten. Bij de splitsing is het nog 3 km naar het hotel maar we beslissen om nog even een stukje (2 km) te dalen en dat zelfde stuk weer te klimmen. Het is dan 5 km klimmen en iedereen kan dan in eigen tempo door naar het hotel. Het verdiende biertje na deze eerste rit op het terras in het zonnetje smaakt prima. De pastamaaltijd is prima verzorgt en de ongedwongen sfeer in het hotel en met de andere gasten (allemaal nederlandstalig) is prima. Ton moet nog even een kaartje leggen zodat Roel na jaren weer eens mag klaverjassen en Cees Jan en Marco maken het kwartet vol. Bart, Hans P en Jos relaxen op de banken zodat ze morgen fris aan de start staan. Zaterdagochtend werden de gordijnen opengeschoven en was het weer totaal anders. Bewolkt, 9 graden en nog steeds een koud windje. Tijdens het ontbijt wordt Ton gefeliciteerd met zijn verjaardag en kunnen de nieuwe fietssokken aan en de fietsbril straks opgezet worden. Na het ontbijt goed aankleden, alles dubbel aan, handshoenen mee en regenjas ook niet vergeten. Maar het is droog en rond 09:30 uur gaan we op pad voor een rondje 115 km in het Sauerland. Bart heeft de Garmin ingesteld en de kaart gaat ook mee. We dalen waar we gisteren naar boven kwamen en na zo’n 12 km dalen komen we in Winkhausen uit. Daar is het even zoeken naar de route maar we komen er wel uit. Via Grafschaft gaat het op en af en in Schmalleberg/Fleckenberg begint de eerste echte klim van zo’n 5 a 6 km naar Jagdhaus. Tijdens de klim kunnen de jasjes uit en is het aanpoten. Boven wordt weer gewacht tot we met zeven zijn voordat we dalen naar Wineshausen. De wegen zijn niet allemaal even goed dus het is handen aan het stuur en opletten geblazen. Met 60-65 km/u komen we het dorp binnen om vervolgens langs een water (de Eder) op redelijk gelijkblivend niveau naar Bad Berleburg te fietsen. Inmiddels is het wel gaan druppelen maar de eerste stop in Bad Berlebrug lonkt en in de konditorei smaak de koffie met gebak prima. We hebben er 50 km opzitten. Rond 12:30 uur vervolgen we onze weg. De kaart zegt dat we twee klimmetjes krijgen alvorens de tweede stop hebben na 40 km (dus dan 90 km). Na dat klopte wel. We rijden Bad Berleburg uit en kunnen de kuiten weer spannen, klimmen maar. Zeker weer 5 a 6 km en dan dalen naar Dedenhausen en via Wunderthausen weer klimmen naar Hallenberg. Het is weer droog (wel bewolkt en nog steeds niet warm) en het blijft een prachtige omgeving. We worden wel regelmatig ingehaald door motoren en sporadisch komen we andere wielrenners tegen. Echt veel zijn het er niet. In Hallenberg is het even zoeken naar de weg naar Medebach maar eenmaal gevonden zien we dat het nog 15 km is tot dit dorp en dus de volgende stop. Er wordt even gas gegeven; Jos en Marco zijn er vandoor op het klimmetje net buiten Hallenberg. Ton en Cees-Jan hebben elkaar ook gevonden en volgen op kleine afstand. Roel is de eenling in het veld en komt in eigen tempo prima boven en in Medebach aan. Bart en Hans beginnen de kilometers te voelen en vinden het prima als we in Medebach een restaurantje binnen stappen voor de asperse- of goulashsoep en een broodje. Het is inmiddels 14:30 uur dus het is goed dat we iets warms eten. Een half uurtje later beginnen we aan de laatste 25 km en wat we weten is dat dit zeker 15 km klimmen is (het hotel ligt boven op de heuvel). Helaas is de regen nu toch wel iets meer geworden dus de jassen moeten weer aan. Buiten Medebach zien we de weg over 2,1 km sterk omhoog lopen dus iedereen kan terugschakelen naar de kleinste versnelling en zijn eigen kadans vinden om deze klim te overwinnen. We besluiten om het extra lustje naar Gronebach over te slaan gezien de omstandigheden en direct door te rijden naar Winterberg. In Winterberg is het een heel stuk minder druk dan gistermiddag en dat is ook wel logisch met dit weer. Ton, Jos en Marco fietsen door vrijwel legen straten en vervolgen al klimmend de weg naar het hotel. Marco vond het nog nodig om even de Kahler Asten te beklimmen (1,5 km extra) om zo het hoogste punt van de omgeving te bereiken. Het uitzicht was natuurlijk belaberd gezien het weer, een grijze masse 360 graden rond. Cees-Jan volgt net als Roel als eenzame strijder over de wegen hun eigen weg naar het hotel. Hans heeft Bart nog even een gelletje gegeven zodat ook zij het hotel rond 17:00 uur (na inderdaad 115 km) weten te bereiken. De warme douche voelt heerlijk en verdient. Dan even relaxen voordat om 19:00 uur het eten wordt geserveerd. We doen rustig aan en zitten zeker tot 21:00 uur aan tafel. De taart met 61 kaarsjes wordt als dessert opgedient en de gehele eetzaal zingt Ton toe. De sterke verhalen over diensttijden en collega’s worden ingeluid met de tekst “Ik zal je vertellen…..” en dat wordt door grettig door een ieder overgenomen :-). Echt laat wordt het niet gezien de inspanning van de dag. Zondagochtend is het weer wel iets beter. Bewolkt maar wel lichter en geen regenverwachtingen. Om het af te leren doen we het zuidelijke gedeelte van de route van vrijdagmiddag. De eigenaar van het hotel wijst ons een schitterend fietspad wat op de bedding ligt van de oude spoorlijn van Winterberg naar Zuschen. Om 10:00 uur vertrekken we zonder Bart die het verstandiger vond om zichzelf niet te forceren. Eerst fietsen we met z’n allen naar de Kahler Asten (841 meter) om nu iets meer te zien dan Marco gistermiddagt gezien heeft. Het uitzicht is wijds en het is duidelijk dat dit het hoogstepunt van Sauerland is. We dalen na naar Winterberg en zoeken het genoemde fietspad op. De eigenaar van het hotel heeft niets te veel gezegd, schitterend fietspad en maar dalen richting Zuschen zeker 15 km. Dus lekker genieten en naar benenden zoeven. En dan in Zuschen rechtsaf……………..omhoog. Wederom zo’n 5 a 6 km naar het dorp Molseifen en dan ben je er nog niet want door met klimmen naar Neu Astenberg. Dit is dan de laatste klim met een mooi wegdek en mooi uitzicht maar het laatste stuk het in het dorp loopt op naar 10%. Bovengekomen is het koffie met taart en dan kunnen met voldoening terug fietsen naar het hotel. Het is met 30 km een prima afsluiter zodat wel om 12:00 uur terug zijn en na het douchen, omkleden, opruimen, auto’s in ruimen en afscheid nemen om 13:00 uur de reis naar De Bilt / Bilthoven kunnen aanvangen. Al met al een prima weekend, prima locatie, prima fietsgebied, prima fietsafstanden, prima gezelschap en dus voor herhaling vatbaar. Dank aan Bart en Hans P voor de prima organisatie. 10 mei 2015 – Fietsen op Moederdag (door Bart) Terwijl een groot deel van onze fietsgroep bij de buren in Nijmegen ging kijken of het gras daar groener is dan in Bilthoven, hield een klein clubje het gewoon dicht in de buurt. Met zo’n zeven man stonden we klaar en nog wat vertwijfeld te wachten nadat de Nijmegengangers waren uitgezwaaid. Ja en waar ga je dan heen………, geen CJ die zegt waar we heen moeten. Maar de tot wegkapitein gebombardeerde Alwin bracht uitkomst en ja hoor natuurlijk werd het bestemming ……….Abcoude. Deze dag hadden wij een nieuwkomer, Luuk (van harte welkom) en voor mij was het weer de eerste keer dat ik met de groep mee reed. Het tempo in de groep lag niet te laag maar ook weer niet te hoog zo rond de 32-36 km/uur. Lekker touren en genieten van het polderlandschap rond Ankeveen. Blijft toch iedere keer fraai de zon te zien schijnen over de fris groene weiden en sloten. In Abcoude ‘as ever’ koffie met appeltaart of is het appeltaart met koffie, en niet te vergeten de slagroom? Terug via het A’damkanaal, lekker tempo geen gekkigheid van >40 km/uur en vervolgens jakkeren we de brug op naar Breukelen. Na Breukelen moet Luuk toch de handdoek in de ring gooien en gaan wij zonder hem verder. Luuk gewoon volgende keer weer mee gaan! Voor mij was het een geslaagde testcase voor het Winterbergweekend en uitermate fijn om gewoon weer lekker mee te fietsen. 26 april 2015 – Rondje de Linge (door Marco) Met 10 man stonden we aan de start van een mooie tocht: Rondje de Linge. De enige persoon met afwijkende kleding (het DTC tenue) werd gebombardeerd tot wegkapitein aangezien dit ZIJN rondje is. Het gaat hier dus over Wim. Ton mocht van Wim dan de assistent van de zondag zijn. Via de Uithof, Houten, door Nieuwegein bij Vianen de brug over de Lek en vervolgens het Merwedekanaal volgen tot aan Arkel. Voordat we de bij de Linge waren stond de teller inmiddels al op 40 km. Wat de wind betreft en tempo hadden we het weer prima gedaan. Wind tegen en rustig beginnen. Dus naar 1,5 uur links af de dijk op langs de Linge. Brommer Leo kon nu weer aan het werk en met wind in de rug ging het hard genoeg (37-38 km/u) richting Leerdam. Ton wilde blijkbaar aan de koffiewant hij liet zijn teller er op een klinkerweg van zijn fiets stuiteren maar hij was iets te vroeg en moest dus nog even door voor de koffie. Robbert leidde ons na zo’n 55 km naar Fort Asperen waar we rond 10:00 uur aan de koffie met een mooi groot stuk appelgebak zaten. Tot nu toe hebben we het droog gehouden ondanks de voorspellingen die anders waren. Het vervolg na de koffie was van dorp naar dorp en de wegkapitein deed goed zijn best om de weg door al die dorpen te wijzen. Met de wind in de rug naar Geldermalsen. Tussen door nog even een binnenbandje vervangen in René zijn achterwiel. En dan 10 km van Geldermalsen naar Culemborg met wind tegen/schuin voor het tempo rond de 30-32 km/u vasthouden. Iedereen kon goed volgen. De pont over bij Culemborg en dan naar de brug bij ’t Goy om het A’dam-Rijn over te steken. Op de smalle weg naar Werkhoven ging het mis. René en ik reden vooraan achter elkaar en vonden dat de oudere automobiliste die tegemoet kwam niet echt aan de kant ging, sterker nog ze bleef gewoon in het midden rijden. We moesten dus als de bliksem één op één gaan fietsen wat gelukkig al het geval bleek. Ik weet niet helemaal de volgorde achter mij maar het was iets van René, Marco, Leo, Jeroen, Ton, Cees-Jan, Robbert, Adriaan, Wim en Hans v V. Door het niet uitwijken van de auto ging onze slinger iets naar links en dan weer naar rechts. Helaas kon Cees-Jan niet voorkomen dat hij daardoor uit moest wijken en in de berm terecht kwam met een rol op zijn rechter zij. Achter hem kon nog uitgeweken worden omdat de auto inmiddels gepasseerd was en nooit meer is terug gezien. De schade viel gelukkig mee. Cees-Jan moest even bekomen van de val. Rechter pols, zij/ribben en knie hebben een buts gekregen maar als ervaringsdeskundige was duidelijk dat er niets gebroken was. Ton en Leo hebben Cees-Jan nog even gecontroleerd maar na een minuut of 10 konden we onze weg vervolgen. Rustig aan via de achterdijk naar Vechten. Het aantal maal dat de vraag gesteld werd “Cees gaat het?” waren niet meer op 4 handen te tellen. We waren allemaal weer even met onze neus op de feiten gedrukt. Blijven oppassen en geconcentreerd fietsen. De teller gaf in het dorp een stand van zo’n 105 km aan en wederom netjes gefietst wat opbouw betreft en daarom weer 30,5 km/u gemiddeld. Tijdens LBL kijken waren de app berichtjes (en het aantal – af en toe zijn fietsende mannen net vrouwen J) wellicht het meest opwindende tot zo’n 5 km voor de finish. 19 april 2015 – Voor de AGR (door Cees) De zaterdag hiervoor was het superweer. Daardoor had ik me ondanks de 1,5 gr Celcius (volgens Robert 8) toch verkeken op de temperatuur. Wel 4 lagen maar korte handschoenen en geen overschoenen. Oei dat werd het eerste uur een beetje afzien. Maar, er was 1 die-hard die het nog gekker had gemaakt met een korte broek en maar 2 laagjes: Wim. Richting het oosten ging het; Otterlo. Als ik het terugkijk op ‘mijn routes’ vind ik het zelf te ver om even met de auto aan te doen laat staan met de fiets. Dit om maar even te benadrukken dat we een beetje van het pad af zijn om dit te doen. Bij de koffie in Achterveld hoorde ik allerlei complimenten voor ons/de wegkapitein over het prima tempo dat we hadden. Niet te hard, goed constant rond de 30 en goed vol te houden voor allen. Na Otterlo, Wekerom en Barneveld aan de honing-notentaart met slagroom in de zon met zoals ik al aangaf tevreden geknor van genoegen van de 12 mederijders. Of dat nou kwam omdat ze lekker gefietst hadden of omdat ze even niet meer hoefden te fietsen laat ik in het midden. Hierna het laatste stukje. Uiteraard was de tankbaan nog opgenomen waarbij we allen in groepjes uiteen vielen om het maximale uit het lijf en de fiets te persen. Weer met de complete groep en met wind mee over de Amersfoortse weg terug. Met 114 km en 30,4 gem. op de teller iets om met goed gevoel voor de AGR te gaan zitten! 05 april 2015 – Reewijk = Nieuwkoop (door Cees) De verwachtingen waren prima: zon en een beetje wind. Wat er niet bij verteld was de gevoelstemperatuur. Toen ik om zeven uur opstond was dit -7 C. Desondanks waren we met 12 man. Op naar Reewijk, wat Nieuwkoop bleek te zijn. Het werd een stille tocht met veel natuur. Stil omdat iedereen op deze Paaszondag nog in slaap, naar de kerk of aan het ontbijten was. Natuur was er genoeg te zien: een buizerd die de paashaas op wilde eten, drie zwanen in vlucht en een prachtig natuurgebied van de Nieuwkoopse plassen waar we omheen fietsten. Genieten geblazen. Dit hebben Ton, Joep en Wim gemist want die sloegen voor het Woerdense Verlaat af richting Wilnis. Langs de plas kwam de vaart erin (34) en op de Ziendeweg sloeg de vlam in de pan met wind mee (38). De Meije met bochten is mooie behalve als je net de bocht om komt en je rijdt recht op een auto af. Het leverde een hardverzakking op voor Alwin en Adriaan. Verder gekoerst naar de koffie en appeltaart. Helaas bleek er in de hele Meije geen appelgebak beschikbaar te zijn. Pas in Breukelen kon er gestopt worden. Toe hadden we echter wel waar voor ons geld: in het zonnetje buiten genieten van de welverdiende koffie met appeltaart. Het laatste stuk naar huis was als vanouds even knallen naar Tienhoven en daarna uitrijden om Marcel thuis te brengen en via de gezichtslaan de laatste kilometers te maken. Totaal net boven de 100 uitgekomen: voor herhaling vatbaar 29 maart 2015 – Lek (door Jos) Op de app al diverse afmeldingen in de vroege ochtend. Veel wind en ook veel regen voorspeld. Slechts 4 die-hards verschenen aan de meet, waarvan 50% Kerstens, Hans en ik. We hadden allerlei ideeën om de zuidwester windkracht 5/6 te omzeilen: Hans dacht er over om maar met Top Fit mee te doen, met de fiets richting noord-oost en trein terug, ……..…Helaas! Het werd gewoon fietsen. We vertrokken richting Vreeswijk via Vechten, Houten. Marco had een mooie binnenweg met een stevige haag er om langs om de wind te omzeilen, maar dat gaf natuurlijk maar tijdelijke verlichting. Langs het water bij Jupthaas door Nieuwegein richting de A2. We moesten een stuk door IJsselstein om de brug over de Lek te kunnen nemen. Daarna wind in de rug richting via Vianen naar Culemborg. Echter de rugwind kwam in veel gevallen meer van opzij dan van achter. Vette windvlagen, maar we zijn niet de dijk af- en de Lek ingewaaid, zoals bij Gent-Wevelgem. Heel bizar zo’n renner tot zin middel in de sloot. Waarschijnlijk besmet door de naam reed ik lek langs de Lek. Gelukkig was het nog droog en had CJ een reserveband bij zich, want mijn reserveband bleek ook lek. Het laatste stuk dijk voerde ons langs Culemborg richting Wijk: nu wel de wind in de rug. Bij Beusichem werd de lucht dreigender en vonden we het welletjes en daar wachtte ons een heerlijk stuk taart en wat cappu’s in het Veerhuis. Tijdens onze rust begon het echt vet te regenen en nog harder te waaien. We waren de enige wielrenners die met dit barre weer op pad waren en werden door vele gasten vol medelijden aangekeken en bij vertrek succes gewenst. Met het pontje over richting de Goyse brug over het A’dam-Rijnkanaal. Nu hadden we de wind pal tegen. We kozen voor de richting Werkhoven en via de Achterdijk terug. Tot aan huis, de laatste 20 km, goot het aan een stuk door. Nu waren wij lek. Na 75 km op de teller met een gemiddelde van ruim 29,5 km waren wij weer in het Biltse voor een heerlijke warme douche. 22 maart 2015 – Koffie in Achterveld (door Jos) Weer eens een mooie opkomst, ondanks de kou en pittige wind. De start begon met een slokje koffie bij Mastwijk om even op te warmen en de eerste kou even van ons af te vloeken. Nadat Cees Jan nog wat warmers om zijn handen geschoven had zetten we eerst koers naar Huizen. Het was koud, maar gelukkig wel droog. Hans en Marco waren de wegkapiteins. Joep draaide bij de Stichtse brug om, de rest zette manhaftig door. We kozen voor de zuiddijk van Flevoland. De noord-oosten wind was nog redelijk gunstig op de dijk naar Nijkerk. Er was wisselend kopwerk, maar Leo had er weer echt zin in en nam relatief veel kop voor zijn rekening op de dijk. Halverwege ging het over in een vrij smal fietspad, maar gelukkig waren er weinig fietsers en een paar schaarse wandelaars. Het vrij bochtige parkoers konden we daardoor toch soepel konden rijden. Behalve Marco die even als veldrijder verder wilde koersen. Bij de brug over de randmeren de bekende route richting Amersfoort. We reden op dit stuk voor de wind via Nijkerkerveen richting Achterveld. Voor Achterveld begon een tussensprint en werd de groep uit elkaar gereten in 4 verschillende groepjes die elkaar tevergeefs probeerden in te halen. We verzamelden In het dorpscafe en konden daar weer bijtanken met koffie en notentaart/appelgebak. Marcel, bikkel als altijd, fietste alleen door. De laatste 25 a 30 km ging het weer gezamenlijk op tot de A28 en de tankbaan. Aldaar ook een demarrage om de prille voorjaarskrachten te meten. Na het verzamelpunt bij de Amersfoorteseweg zijn we via Bosch&Duin richting De Bilt gereden. Een mooie koers, die ondanks de kou goed te doen was. In totaal had ik 95 km op de teller met een gemiddelde van ruim 29 km. 15 maart 2015 – Het verslag ”room” (door Alwin) De thuisblijvers hadden vandaag ongelijk door in hun warme bedje te blijven, hoewel ik natuurlijk niet weet wat er naast ze lag? Met tien man, Robert, Hans vd V., Ton, Cees van W. en vriend ( Gerard? ), Adriaan, Cees-Jan, Leo, de wat oudere man ( ik vergeet z’n naam steeds alsof ik zelf al dement ben! (Theo?-MK) ) en ondergetekende op pad voor een rondje Abcoude. Vooral het vooruitzicht van de koffie met gebak gaf de doorslag deze kant op te gaan! De wegkapitein van de dag is Hans geworden, hoewel daar vooraf niets over gemeld is!? Misschien de volgende keer toch maar de wegkapitein benoemen? Vooraf dan ook de aanwijzingen, welke zij op de cursus gekregen hebben, in het kort even melden? Via Maartensdijk op weg naar Loosdrecht. Keurig 2 aan 2 en wisselend op kop ging het, ook tegen de wind in, in een redelijk strak tempootje. Binnen weggetjes genomen waar we niet vaak komen, maar die prima begaanbaar en rustig zijn. Goed het tempo in de gaten houdend zijn we via Loosdrecht, Kortenhoef en wat tempoversnellingen bij de afslag binnendoor naar Abcoude aangekomen. Ondergetekende vond de buff op z’n hoofd niet zo prettig zitten en dacht deze al fietsend even goed te doen. Helm en natuurlijk met zo’n wind ook de buff af ( gewaaid )! Even stoppen, terwijl de rest rustig doorfietste. Met Leo de achtervolging ingezet en toen zat bij en na het inhalen van de groepjes van het peloton de vaart er goed in! Adriaantje vond het wel iets te hard, maar heeft bij de stopplaats in Abcoude extra kunnen genieten van de koffie en natuurlijk het gebak! Slagroom was nog in de maak en bij de kleine restanten van de appeltaart kwam het er voor de liefhebbers toch nog aan! Vooral Leo is een liefhebber!! Na de stop weer op de fiets, eerst even warmdraaien en tegen de wind in toch weer een redelijk tempo gevonden. Wordt tijd dat die wind eens vakantie gaat houden!! Bij de klimmetjes groot blad gereden en keurig met z’n allen geëindigd in Bilthoven. Wederom een leuke rit met weer veel wind, maar voor de diehards een extra conditietest. Chapeau aan de deelnemers! Volgende week ben ik afwezig i.v.m. trip naar Zuid-Frankrijk ( klussen!! ) dus een verzoek aan 1 van de makkers uit de rit van volgende week verslag te doen! Tot de volgende trip maar weer! 08 maart 2015 – Ontwaken (door Cees) Door de training voor wegkapiteins bleef het lang stil bij de Biltse hoek. Er waren niet veel racers: Jos, Sander en Marcel met een app-je dat hij later aanhaakte in Driebergen. In Driebergen haakte Marky Sharky aan. Gelukkig konden we nog fietsen en waren onze fietsen (de nieuwe van Sander) niet gestolen zoals later via de app doorkwam. Met een nog fris zonnetje en minimaal windje vertrokken naar het weidegebied Odijk en Cothen om uiteindelijk in Wijk de dijk op te draaien en voor de wind naar Amerongen te toeren. Hier ontwaakten we pas echt: van 34 naar 36-38-40-42 en kop over kop rolden we alle groepen op om met 40 voldaan en wakker Amerongen binnen te vallen. Even later de koffiestop en Marcel die doorfietste. Na de Amerongse berg kreeg Sander telefoon van het werk (had wachtdienst) en ging binnendoor terug. Toeval of niet, Mark zag gelijk aanleiding om mee ook de kortste weg terug te gaan. Jos en ik stoer door: nog wat klimmetjes om daarna onze eigen tocht te maken en over de bekende Amersfoortseweg met 34 als pittig tempo het thuishonk te bereiken. Wij zijn ontwaakt!! 08 maart 2015 – Groepsleider/wegkapitein (door Wim) Vandaag hebben we een cursus voor groepsleider/wegkapitein gevolgd bij Dave. Ik (Wim) neem vandaag ff voor Alwin waar die afwezig was i.v.m buikklachten. Aanwezig waren Adriaan, Ton, Tjeb, Hans v d Veen, Joep, Marco, Cees-Jan (deels i.v.m voetbal) en Wim. Het was verzamelen bij de winkel van Rob Mastwijk rond 09.00 uur. Rob, dank voor het beschikbaar stellen van de winkelruimte en de koffie. Hier heeft Dave de theorie gegeven onder het genot van een bak koffie van meer dan een uur, met voorbeelden, zoals wat wel en niet kan tijdens een rit. Dit al was erg leerzaam. Na het einde van de theorie heeft Joep namens de deelnemers een waardebon aan Dave gegeven voor zijn duidelijke instructie en enthousiasme. We zijn rond 10.30 uur op de fiets gestapt om wat we geleerd hebben in de praktijk te brengen, we waren om de beurt groepsleider/wegkapitein. En werden spelenderwijs (met een knipoog) beoordeeld/geavalueerd door Dave en kregen zo nodig aanwijzingen. Tjeb moest jammer genoeg iets eerder weg zodat we zonder hem koffie gedronken hebben en gebak gegeten in Chalet Helena in Doorn.(Onze fietsen stonden op slot !!!) We zijn onze weg gaan vervolgen naar huis om nog ff te genieten van het zonnetje en te oefenen in de rol groepsleider/wegkapitein. Dit is mijn verslag van de cursus groepsleider/wegkapitein en het werp zijn vruchten af in positieve zin voor ons allemaal. 01 maart 2015 – Het begin (door Alwin) Hedenochtend de start van het nieuwe wegseizoen. De opkomst bij de vergadering vorige week was een stuk hoger dan deze kick-off! Slechts 6 van de ongeveer 25 leden kwamen opdagen voor de geplande tocht van 80 kilometer. Zij die er waren, Jos J., Hans V., Robbert, CJ, Marco en ondergetekende hadden wat meer windbrekers verwacht, maar gingen dan toch maar met z’n zessen de strijd tegen de wind aan. En die wind was er wel! Windkracht 5 zat ons tegen! Van de start af aan, richting Bunnik, Werkhoven en naar de dijk. Eerst op de brug voor de dijk even op het grote blad draaien en trappen maar om de beenspieren weer eens te testen. Bij de dijk aangekomen wijselijk linksaf richting Wijk i.p.v. rechtsaf naar Vianen, wat in eerste instantie de bedoeling was. Met een lekkere snelheid en het windje zijwaarts en af en toe echt van achteren, zijn we via Wijk naar Leersum gereden om daar over de heuvels te geraken. Sommige benen begonnen al wat vermoeid te raken, maar de gelederen bleven redelijk gesloten. Via binnen weggetjes over de A12 en richting Maarsbergen. Af en toe weer een behoorlijke wind tegen en de windbrekers beukten weer voorop. Hans begon zijn draai ook te vinden en hield na Woudenberg mede het tempo lekker op gang. Koffiestop zat er niet in, dus met z’n zessen richting de tankbaan. Onderweg nog wat maatjes van Robbert en Hans uit Houten begroet en op naar het laatste klimmetje. Ook op de tankbaan werd er toch al weer gestreden om de ereplaatsen, maar na hergroepering en een laatste schermutseling aan het eind van de tankbaan, zijn we gezamenlijk keurig met een kleine omweg (de 80 km moest natuurlijk wel gehaald worden!) naar Bilthoven gereden. Leuke rit met weer veel wind, maar voor een startritje….chapeau aan de deelnemers! 30,8 met zo’n wind met recht al weer een prestatie! Als een ieder het over de snelheid eens is, dan lukt het prima! Volgende week gaan we met een aantal op cursus bij Dave, dus de groep zal wel klein zijn! Ik zal verslag doen van de cursus groepsbegeleider (or whatever) en verzoek 1 van de makkers uit de rit van volgende week verslag te doen! Tot de volgende trip maar weer!
