Verslag 2016 Verslagen 26 april 201618 oktober 2016 16 oktober 2016 – Zwangerschap volgers in Abcoude (door René) Een klein groepje van acht renners (Alwin, Sander, Jos, Cees-Jan, Wim, Mark, Marcel en René) stond rond 8.30 aan de start van de wekelijkse zondagstocht. Er werd nog gauw even afscheid genomen van wat oud ploeggenoten die zo nodig het bos onveilig moesten gaan maken. Over de route was nog wat onduidelijkheid, maar Alwin zette via wat omwegen over het Nooderpark koers naar het om zijn goede appeltaart bekende Abcoude. In Loosdrecht lobbyde Cees-Jan voor een maximale snelheid van tussen de 31 en 32 km per uur. Hieraan werd netjes gevolg gegeven. Bij het overnemen van de kop door deze Kerstenbroer ging het echter anders dan afgesproken. De snelheid liep algauw op naar 35+ en de gesprekken in het peloton maakten plaats voor sportief gehijg en het geluid van snel draaiende wielen. Langs de plassen van Loosdrecht ging het richting Kortehoef. Voor Wim was het kennelijk genoeg voor die dag, de hele week al was hij niet lekker geweest en de druk op zijn sluitspier liep dermate op dat het tijd werd om huiswaarts te keren. Met een vrolijke wuif koerste hij rechtdoor richting de Vecht. De rest van het peloton sloeg rechtsaf richting Kortehoef waarbij Mark dankbaar gebruik maakte van het rode stoplicht om overtollig water te lozen. Dat deed hem kennelijk erg goed want daarna ging hij flink los waardoor het voor de schrijver van dit verhaal een taaie kluif werd om nog aan te haken. Rustig wachtend op een bank in een perkje stoof opeens Mark voorbij met de rest van de mannen in zijn wiel. De weg opdraaiend reed in de verte de rest van het peloton al in de bocht van Kortehoef richting de rondweg naar Weesp. De snelheid liep langzaam op en het gat werd niet kleiner. Een in een sporttenue geklede autobestuurder ging netjes aan de kant en gebaarde lachend met zijn gebalde vuist dat ik toch echt harder moest gaan fietsen om nog kans te maken op een aansluiting. Fijn dat we allemaal in hetzelfde tenue rijden en zo goed als groep herkenbaar zijn. Gelukkig zit er aan het einde van de weg een scherpe draai het fietspad op waardoor de snelheid niet anders dan omlaag moest en we weer met z’n zevenen verder konden. Op de lange weg richting Weesp ging Sander met een lichte zijwind weer voor de 4 op de teller en deed Marcel er nog een schepje bovenop. Via Gein-Noord, dit keer zonder een Pink Ribbon wandeltocht, werd er naar Abcoude gefietst om daar op het buitenterras in de zon te genieten van een kopje koffie met huis-gebakken appeltaart. De buik van de bedienende dame groeit stabiel, de zwangerschap verloopt zo te zien goed. Voor ons is dit makkelijk te volgen nu we er bijna wekelijks komen (mede ook op verzoek van Marcel). Tijdens deze ontspanning gaf Sander te kennen niet altijd even blij te zijn met sommigen personen in zijn wiel als hij op kop rijdt. Van een paar mede wielrenners is hem bekend dat ze standaard harder gaan fietsen als ze overnemen waardoor het oppassen is met het laten afzakken naar achteren in de groep. Voor je het weet is het snelheidsverschil te groot en lukt het met zure benen niet meer om aan te haken. Na de koffie ging het met frisse tegenzin richting het kanaal om daar tegen de zuid-oostenwind in naar huis te fietsen. Die wind deed flink zeer misschien ook omdat de snelheid niet veel minder werd. Via Breukelen en Loosdrecht ging het rustig naar huis, waarbij Jos er voor koos om nog iets rustiger aan te doen. Vlak voor Bilthoven werd er nog even een sprint getrokken die Ruiterlijk werd gewonnen door Sander deze keer met een 5 op de teller. Al met al een mooie zonnige tocht met veel belevenissen, goede koffie en taart en een bekende route. 09 oktober 2016 – Max zorgt voor vertraging (door Hans P.) Om kwart voor zeven de wekker gezet. Om zeven uur de start van de Grote Prijs van Japan. De start van Max Verstappen wil je niet missen. Ik was niet de enige. Uit het WhatsApp verkeer bleek dat meerderen aan het kijken waren. Om de finish niet te missen, stelde men voor onze start uit te stellen van 8.30u naar 9.00u. Ook wel handig in verband met het koude weer. Cees Jan stribbelde nog even tegen, maar dat maakte weinig indruk. Hoewel, het bleek dat onze grootste race fanaat, Sander, als enige om 8.30u bij Mastwijk stond. In zijn haast om op tijd te komen, was hij ook nog zijn bidons vergeten en zijn handschoenen. Onze start was uiteindelijk wat minder vlekkeloos dan die van Max Verstappen. Eerst moest er gewacht worden op Marcel. Blijkbaar was de race alleen niet voldoende voor hem en moest nog naar de prijsuitreiking en daarop volgende interviews worden gekeken. Op zich niet zo’n probleem, want dat gaf Sander de gelegenheid om zijn telefoon door te schakelen. In de haast om te vertrekken, was dit blijkbaar ook vergeten. Hij moet verstand hebben van computers, maar de smartphone leek aanvankelijk een te grote uitdaging. Naar 10 minuten “pielen” was het zover en konden we vertrekken. Nog even Mark oppikken bij van der Valk en dan volle kracht naar Rhenen. Helaas, miscommunicatie zorgde er voor dat, terwijl wij bij van der Valk stonden, Mark bij Mastwijk arriveerde. Opnieuw met elkaar afgesproken en met enige vertraging vertrokken. Het was koud, maar het weer was ideaal. Een mooie najaarszon. Mede daardoor met een groep van 12 man op weg naar Wijk bij Duurstede. Het tempo was goed te doen. Niet harder dan 35 km, goed vol te houden. Zelfs ik hield het bij, ondanks het weinige fietsen. Op de Lekdijk aan de Zuidkant van het kanaal werd voor het eerste echt aangezet, mede doordat een aantal onbekende fietsers meende dat ze ons straffeloos konden passeren. Het tempo ging geleidelijk naar de 40. Via de Sluis bij Wijk bij Duurstede kwamen we op de dijk richting Amerongen. Dit is een mooi stuk van negen kilometer, waarvan je weet dat het passeren van de sluis halverwege, het startsein is om als een idioot aan te zetten en te kijken wie het eerste bij Amerongen is. Ook nu was dit het geval, hoewel een aantal het wel best vonden. In Amerongen lieten we de koffie en het gebak links liggen. Ervaring leert dat de bediening aldaar iedere keer weer een nieuw dieptepunt weet te bereiken. Bij Elst omhoog richting het Rhenense “hooggebergte”. Ik was er lang niet geweest. Het was er heerlijk fietsen. In de “bergen” aldaar raakte ik in een fel gevecht met Roel en Titus. Lekker knallen en kijken of je elkaar eraf kan fietsen. Bij Rhenen voor slechts €60 voor 12 man koffie en gebak. Beter kun je het niet hebben. Goede bediening, heerlijk gebak en optellen kunnen ze niet. Naar een pauze van 20 minuten rechtstreeks, dat is via Langbroek, naar huis. Het tempo ging flink omhoog en eindelijk werden de mannen van de jongens gescheiden. Ze gingen bij bosjes er vanaf. Maar sociaal als we zijn, lieten we het tempo van tijd tot tijd zakken, zodat we uiteindelijk als groep terugkwamen. Niemand hoefde de laatste kilometers alleen naar huis toe te “harken” tegen de wind in. En zo hoort het. Hopen dat het weer de komende weken zo blijft. 02 oktober 2016 – Eindelijk weer een rondje Abcoude (door Jeroen) Ondanks de slechte weersvooruitzichten en regenvoorspellingen van buienradar was het een schitterende zonnige ochtend voor een stevige fietstocht. Het verzamelen was een half uurtje later dan voorheen omdat de zomer achter ons ligt en de dagen korter worden. Rob had de koffie klaar staan en het was een gezellige drukte in de winkel. Er hadden zich ook nog 40 mannen en vrouwen verzameld om voor het eerst op de mountainbike het bos in te gaan. Deze zondagochtend hadden 9 mannen zich verzameld met een racefiets: Alwin, Rene, Jos, Sander, Hans, Ton, Mark, Theo en bovengetekende. Via de app was er al aangekondigd dat we richting Abcoude zouden gaan, omdat de appeltaart daar zo lekker is. Een bekende route zodat er onderweg geen discussies zouden zijn over de te kiezen richting. Snel dus op weg naar het ovenverse appelgebak in Abcoude. De wind was Zuid-West en stevig. Door het bochtige parcours op de heenweg rond de plassen was het dus goed opletten met de wisselende windrichting. Op het ene stuk was het een lekkere wind in de rug om vervolgens na een bocht vol op de zijkant te blazen. Sander en Alwin hadden goede benen en trokken lekker door richting Abcoude. Hele stukken met rond de 40 km in het uur. Het tempo lag hoog vanaf het begin. Alleen langs de Gein ging het tempo wat omlaag omdat er een wandeltocht voor pink ribbon uitgezet was en het er een hele drukte was. Maar om 10 uur zaten we al aan de koffie met ovenvers appelgebak en slagroom. Heerlijk! Niemand had echt veel zin in de terugweg omdat er een stevig wind stond en er flinke stukken tegen de wind in gefietst moesten gaan worden. Vooral de route langs het kanaal werd gevreesd. Het was inderdaad hard werken, maar het tempo bleef hoog. Op het smalle fietspad langs het kanaal was het moeilijk om waaiers te vormen. Iedereen deed zijn kopwerk en de een wat langer dan de ander. Helaas was er kort oponthoud langs de Vecht door een lekke band. Ook de nieuwe band was lek. Les voor de volgende keer: oude banden weggooien bij thuiskomst en niet in je zadeltas laten zitten! Het laatste stuk van de route richting Tienhoven lag perfect in de lijn van de wind. René had hierop zijn zinnen gezet en was niet meer te houden. Hij trok de ploeg voort en raasde met 50 km in het uur over de Middenweg. Alleen Alwin en Sander konden hem nog volgen. Niet iedereen hield dit even lang vol maar het was een fantastisch mooi stuk om helemaal leeg te gaan. Laatste stuk lekker uit gefietst en om 12 uur was iedereen weer veilig thuis met 85 km op de teller en een gemiddelde van 34! Klaar voor de F1 van Maleisië met Max op de 3e start plaats. Kortom, het was weer een heerlijke tocht met een lekker zonnetje en een flink tempo. 25 september 2016 – Rondje Asperen (door René met aanvullingen van de redactie) Om 08:00 uur vertrok een grote ploeg van 14 fietsvrienden (Wim, Sander, Leo, Cees-Jan, Jos, Roel, Ton, Theo, Alwin, Marc, Marco, Michel?, Jeroen en Adriaan) richting Asperen. Deze voorkeursplek van Wim ligt in de Betuwe en is over het algemeen alleen met tegenwind te bereiken. We hebben deze tocht al twee keer geoefend dus de route moet onder de bezielende leiding van de wegkapitein makkelijk zijn te vinden. Vlak voordat De Bilt werd uit gefietst sloot er nog een notoire laatkomer uit Groenekan aan bij het peloton. Met wat vreemde omzwervingen in De Bilt ging het via de Uithof richting de sluis bij Nieuwegein, dan de brug bij Vianen en langs het water naar Arkel. Veel genieten van de omgeving was er niet bij want het tempo ging al snel omhoog. Vooral langs het water was het zoeken naar een plek uit de wind op een smal fietspad tussen de grasstroken. Vooral Leo maar ook Jeroen, Marco en Alwin hielde het tempo er flink in waardoor het echt aanhaken werd voor sommigen. Bij Arkel linksaf de dijk op langs de Linge. Tussen de fruitbomen door kwam Asperen inzicht. Het viel (de schrijver van dit verhaal) op dat er onderweg veel vlinders te zien waren. Na wat bochten en een rondje langs een kerk ging het via de dijk naar het welbekende fort waar de fietsen niet tegen de muur mogen worden geplaatst. Bij het fort werden we allervriendelijkst ontvangen door een gebrilde dame op leeftijd die ons verzocht de fietsen van het terras te halen en voor het fort te plaatsen in de fietsenstalling. Na wat over en weer informatie uitwisselen over een kunstmarktje op het fort waardoor de stalling niet was te bereiken mochten de fietsen blijven staan en werd het tijd om de koffie met gebak, al dan niet met slagroom, te nemen. Het viel op dat een bepaalde tafel een speciale behandeling kreeg van de donkerharige charmant uitziende bazin en dat dat zeer werd gewaardeerd door (één van) de tafelgasten. Asperen, wat een mooie omgeving…. De koffie en taart was op, de rekening werd gedeeld door 15 en Alwin deed nog even goede zaken door voor € 2.50 een dikke wielerbijbel op de kop te tikken. Zou er het gebod in staan van “gij zult rustig aanvangen met de koers op zondag zodat uw ploeggenoten kunnen aanhaken en genieten van de omgeving?”, we gaan het ervaren. Op de terugweg was er in ieder geval nog geen rekening gehouden met een deel van dit gebod want de snelheid nam al gauw toe waardoor onze wegkapitein niet meer kon aanhaken en samen met een sociale ploeggenoot een mooiere route over de Appeldijk van Beesd naar Tricht insloeg. Een volgende keer als we na de koffie in Asperen weer op de fiets stappen moeten we niet rechtsaf maar terug naar het dorp, water over en dan linksaf om de Linge te volgen op de Lingedijk richting Beesd – iets om even te onthouden. De groep van 13 ging verder via de doorgaande weg N237 richting Geldermalsen, wellicht niet zo’n mooi toeristische route maar wel een breed fietspad waar met de wind van rechts een mooie waaier gemaakt kon worden. De A2 werd overgestoken en de route ging Geldermalsen in en Geldermalsen weer uit. Via Buurmalsen verder om vervolgens met wind in de rug op de N833 naar Culemborg te vliegen. Sander vond 37-38 in het uur niet hard genoeg want de 4 moet op de teller. Dus werd het 40-41….42-43 en zo ging het op die N833 naar de 45 in het uur voor zeker een kilometer of 5 á 6. Sander begon en samen met Alwin (hij heeft de tien fiets geboden nog niet tot zich genomen) en Marco draaiden ze met ze drie rond om het tempo er in te houden. Het slagveld bij Culemborg was aanzienlijk. Alwin en Marco hielden het tempo flink boven de 40 en alleen Marc (die een aardige inspanning had moeten leveren om er weer bij te komen) en Jeroen zaten nog in het wiel. Gelukkig stond het eerste verkeerslicht in Culemborg op rood en kon o.a. Leo de grote groep weer terugbrengen. In een rustig tempo ging het richting de pont. Bij deze pont van Gorichem sloten de twee verloren schapen (René en Wim) weer aan omdat de pont wat lang aan de overkant bleef. Het werd (de schrijver van dit stuk) duidelijk dat er door de hoofdgroep genadeloos was gekoerst. Na de overtocht met de pont bleek dat één van de twee Kerstenbroertjes de genade klap had gekregen en niet meer kon aanhaken. Samen met Wim vervolgden zij een verkorte route in hun eigen tempo (maar wie heeft wie nu thuis gebracht?). Na de brug bij Schalkwijk ging het richting de achterdijk naar Vechten. Daar kon Marc (als diesel) nog even wat kopwerk verrichten, totdat…… er komen drie heren langs die net even tegen de 40 rijden (wind mee) en wie zit in het wiel ……(brommer) Leo. Het tempo was prima dus aansluiten en eerst het bordje van een ander leeg eten. Leo stond te popelen om over te nemen maar moest wachten, wachten, wachten….dat is wielrennen. Na de tunnel, bochtje rechts en bochtje links werd door Marco het sein op groen gezet voor Leo om tot aan het viaduct en spoorweg de gaskraan open te zetten. De eindsprint was ingezet. Na het restaurant Vroeg was het even rustig aan doen om de groep weer compleet te krijgen. Jos heeft dit helaas niet meer meegemaakt maar we hebben op de app kunnen lezen dat hij veilig is thuis gekomen. Richting Oostbroek moest René nog even zijn laatste stukje energie kwijt en konden Theo en Roel ternauwernood in zijn wiel blijven, de rest liet het begaan. Het is wel te merken dat de heren (Leo, René, Ton, Adriaan maar ook Alwin en Marc) die twee weken geleden een hoogte stage gehad hebben goed in vorm terug zijn gekomen uit de Franse bergen. Al met al weer een vermakelijke zondagochtend, mooi weer, mooi gezelschap en mooi op tijd en veilig thuis. Het was weer genieten van deze warme na-zomerse zondagsfietstocht. 14 augustus 2016 – 14 man met de fiets tussen de benen (door Marcel) Zondag 08:00 uur! Geen mens op de weg, enkel 14 mannen met de fiets tussen de benen, niet gesoigneerd, wachtend in de Bilt. Prachtige fietsen, helmen ietwat scheef en dikke tasjes, je weet wel voor het geval dat, achter het zadel: de mannen staan klaar om te vertrekken. Marc stuurt een berichtje: “ïk ben iets later”. Wordt geen aandacht aan besteed, wachten tot hij er is. Wegkapitein Roel heeft de route zorgvuldig uitgetekend. Niet alleen op papier maar ook in z’n hoofd: hij heeft de route gisteren als voorbereiding al gereden (!). Wat een held. Kan dus niet mis gaan. “Rondje Uithoorn met koffie in Oudekerk aan de Amstel” zo klonken de wegkapiteininstructies om er even aan toe te voegen “Niet te hard van start anders zijn wij er veel te vroeg”. “Maar wel een gemiddelde halen van 32 kilomter per uur” werd binnendesmonds gemompeld door de notoire hardrijders. Met frisse moed, geen wind en zuinig zonnetje werd er gestart. Door Utrecht en Maarssen richting Breukelen. Deze route kunnen ze blindelings rijden, doen ze te vaak. Het rustig tempo maakte na Breukelen plaats voor een wat strakker tempo. Immers de polder lonkt en zelfs 14 mannen raken, na enige roulatie, uitgepraat en wat moet je anders? Via kleine prachtige polderweggetjes wordt Uithoorn aangedaan. Brug over rechtsaf. Langs de Amstel fietsen richting de koffie is nooit een straf en niemand had er moeite mee dat wij iets te vroeg aan kwamen bij restaurant en kledingsponsor Twist. De tent is nog niet open, moet je ook een keer meemaken, dan maar even genieten van het moment: het terras aan de Amstel, de zon en bootjes kijken. Al snel werd de groep renners weer mondiger en werden meerdere roeiers erop gewezen dat Rio echt de andere kant op is. Na de koffie en taart even op de foto en op naar Abcoude om het tempo weer een beetje op te pakken. Met 14 renners een gemiddelde halen van 32 is een strakke opdracht, maar met een beetje training (zeg zo’n 60%) en talent en doorzettingsvermogen (beide 20%) kom je aardig in de buurt. Natuurlijk zijn de laatste 25 kilometers de meest lastige. Lichaamstaal is duidelijk en zegt genoeg. De ene renner kijkt wazig voor zich uit en denkt “shit, dit gaat eigenlijk net te hard” en ander denkt “hier zit ik goed, ik hou het goed bij: ik blijf zitten waar ik zit” en “dat gemiddelde halen wij wel” denken de hardrijders. Maar er zijn ook fietsers die dwangmatig beginnen te schreeuwen “wij zouden toch op elkaar wachten?. Wachten? Heb je lek dan? Hooguit het tempo er even uit halen en dat doen wij dan netjes, zodra de groep weer compleet kan er weer tempo gemaakt worden. Het onvermijdelijke gebeurt. De groep van 14 ruikt “de stal” en dondert uit elkaar: de hardrijders en overlevers rijden vooraan, de achterblijvers snijden het parcours af, zitten goed kapot en vergeefs denken zij: jullie zouden toch wachten? Heerlijke chaos! Maar geef toe, in welke groep je ook terecht kwam: je hebt wel wat gedaan! Volgende week weer zo’n exercitie? Nee! Wat wij gedaan hebben is zeker niet verkeerd. “Finale rijden” hoort erbij en maakt fietsen alleen maar leuker. Maak er een twee wekelijks ritueel van: is veel beter voor je fietsconditie en daarbij (mits het veilig gebeurt) erg leuk om te merken dat je vooruit gaat. Oh ja komende zondag ben ik wegkaptein! 31 juli 2016 – Weer eens Abcoude maar anders terug (door Marco) Vandaag weer eens op verzoek naar Abcoude. Gezien de vakantieperiode is de opkomst gering. Alwin, Adriaan, Mark, Bart, Wim en Marco gaan op pad. Wim had gisteren ook nog even 100 km gefietst en aangezien het vandaag ZIJN dag is mag hij het voortouw nemen. Dus met Wim op kop het dorp uit, richting Westbroek, Tienhoven, Loosdrecht, Kortehoef, Ankeveen, Weesp en dan Abcoude. Bij Loosdrecht doet Mark even voorzichtig bij de rotonde zodat we allemaal op de fiets blijven. Netjes wordt de koppositie overgenomen en waar we met 29-30 vertrokken gaat het tempo snel naar de 32-34 en vlak voor de koffie wordt even de een poosje de 38 aangetikt. Het is gelukkig droog en het blijft droog, we zien zelf soms het zonnetje door de wolken heen. Tegen 09:45 uur zitten we al aan de koffie en zijn de eerste 50 km gereden. Alwin neemt twee stukjes overheerlijke appeltaart ingepakt mee naar huis voor de fijnproevers aldaar. Omdat we geen zin hebben om terug te gaan via het kanaal wordt na het tweede bakkie de Amstel opgezocht en gaat de weg naar huis langs het water. Marco trekt lekker door langs de Amstel waar we wat meer wind in de rug krijgen. We buigen links naar de Waver, direct eerste brug de Waver over en weer naar rechts naar fort Nessersluis. Dan de weg volgen naar Amstelhoek om daar de Kromme Mijdrecht op te zoeken. Voor een aantal van ons bekend terrein omdat we hier ook gefietst hebben toen we het strand hebben opgezocht in Zandvoort. Mark houdt het tempo constant 35 in het uur zodat we ook nog wat kunnen genieten van de mooie omgeving langs dit water. Tot aan Woerdense Verlaat is het heerlijk fietsen. Daarna is de weg bekend. Vanaf nu als maar rechtdoor naar Breukelen, het kanaal over, de vecht over en langs de vecht richting Maarssen. Links af naar Tienhoven waar de kersverse OPA Bart het op zijn heupen krijgt. De teller geeft 40 km/h aan als Bart de eindsprint aan trekt. Helaas is wielrennen nog steeds een spelletje van wachten, wachten en nog eens wachten en dat bordje van een ander want als je de sprint begint komen er drie over je heen en dan heel gemeen aan de andere kant van de weg. Maar leuk is dit allemaal wel. Toch fijn dat we een mooie hobby hebben. We fietsen uit richting Molenpolder en Groenekan om zo het dorp weer in te fietsen. Wim heeft een topprestatie neergezet op zijn verjaardag. We zijn om 12:00 uur terug met 110 km op de teller en een te hoog gemiddelde……bijna 32 per uur. Het was weer een fijne zondagochtend. Om de route terug te kijken klik hier 24 juli 2016 – Goede benen zijn leeftijds onafhankelijk (door René) Om 7 uur stond er een kleine groep klaar voor een rondje Burgers Zoo. Het leek negen man te worden maar gelukkig was Marco nog net op tijd. Wim heeft vakantie en melde zich netjes vooraf af, vroeg opstaan past niet bij vakantie. Tien man sterk, makkelijk rekenen met de verdeling van de koffierekening, ging het met een stevig tempo richting Soesterberg. Via de Treek en de dorpen Woudenberg Scherpenzeel ging het tussen de vroege kerkgangers door naar Ede. Alwin, Jos en Bart hadden al aangekondigd eerder af te willen haken. Tussen Ede en Arnhem werd het plan van de drie heren ongewild aangepast. Het fietspad was afgezet met rood-witte linten. Eikenprocessierups zeker dacht de kopman en stuurde de naastgelegen weg op. Na een paar honderd meter werden we opgewacht door een groepje verkeersleiders die ons meedeelden dat we niet verder mochten ivm borrelende gifvaten op de weg bij Wolfheze. We moesten linksaf het bos in en alsmaar rechtdoor. De Belgische verkeerswacht snauwde ons nog na dat we niet thuis hoorden op de provinciale weg, maar wat moet je anders als het fietspad zonder verdere instructie is afgesloten. Vanaf het bospad konden Alwin, Jos en Bart niet meer terug en moesten ze mee voor de volle ronde. Met wat improviseren lukte het de route andersom te fietsen en kwamen we toch nog bij Burgers Zoo uit waarna we doorgingen naar Oosterbeek voor de koffie. Na twee bakken koffie en een door Theo goedgekeurd appelgebakje (voorzien van een vleugje citroen) werd de rekening door tien gedeeld en konden we weer verder via de Wageningse berg, de Blauwe Kamer naar Rhenen. Bart moest even op z’n tanden bijten maar hield toch het wiel van z’n voorganger. De neef van Hans liet op de beide heuvels zien dat er niets mis was met z’n benen. Vanuit Rhenen richting Doorn werd nog even de klim naar het AZC gepakt waar Theo helemaal losging. De laatste klim, de Pyramide van Austerlitz, was voor Mark bekend terrein. Onnavolgbaar snelde hij omhoog om daarna geheel alleen door te fietsen naar zijn Els. Ook hier liet Theo weer eens zien dat goede benen niet leeftijdsgebonden zijn. Na 140-146 kilometer en rond de 31,5 gemiddeld was iedereen weer thuis en kon de TV aan voor het volgen van een live sportuitzending op de bank. 10 juli 2016 – Fictie of non Fictie (door Wim) Dit verslag is deels waar en gedroomd (Fictie of non Fictie). We hadden om 6.15 uur bij Rob af gesproken en gingen met een hele grote groep rijden; ik moest ff met Wesley op en neer naar Friesland afspraak om 13: 00uur. Er stond niet zo veel wind en er was een lekker zonnetje. Het tempo lag er meteen al goed op en gingen richting Bunnik. Ik kon het tempo goed bijhouden en vervolgde de weg richting Wijk bij Duurstede. Hier naar links afgeslagen via Leersum (hier was het af en toe iets heuvelachtig ) maar men kom mij nu al niet volgen tot Leusden. De voorsprong op het Mastwijk peloton was op gelopen tot anderhalf uur. Ik heb de fietstocht maar alleen afgemaakt om op tijd thuis te zijn (rit zonder koffie en gebak). Wat op viel het was erg rustig op de weg (waarom) de temperatuur was heerlijk. Fietsgroeten van Wim en een ieder fijne vakantie toegewenst 26 juni 2016 – Zandvoort en terug, de lange tocht (door Marco) Het was even een gedoe, wel niet – niet wel en toen weer wel niet. Op zaterdag al de eerste afmeldingen en een aantal die maar niet wilde wachten tot zondagochtend 06:25 uur om een definitief besluit te nemen. Maar uiteindelijk werd het tenslotte gewoon GAAN / KOERSEN. Het weerbericht ging zaterdag alle kanten op maar op zondagochtend was duidelijk te zien dat in het westen het langer tijd droog zou blijven en ach als het te veel zou gaan regenen dan korten we de route wel in. Vandaag dus de lange tocht van 180-200 kilometer. Als je dat met een mannetje of 10 á 12 doet dan is dat goed te doen. Helaas stonden we er met 7 man om 07:00 uur op de start locatie: HansvV, Cees-Jan, Marc, Sander, Ton, Jos en Marco. We besluiten dan ook om gewoon te vertrekken naar Zandvoort en dan zien we wel hoe verder of hoe terug. Ook is 180-200 km niet het belangrijkste streven voor vandaag maar gewoon lekker fietsen. Via de wat bekende route naar Woerdense Verlaat (Overvecht, Maarssen, Haarzuilens, Kockengen, Woerdense Verlaat), vanaf daar eens wat anders namelijk langs de Kromme Mijdrecht naar Amstelhoek/Uithoorn. Dit is werkelijk waar een prachtig stuk zeker op zondagochtend rond 07:30 – 07:45 uur. De afspraak is de eerste twee uur niet boven de 30 km/h en we houden ons er goed aan. Vanaf Uithoorn is het even wat minder tot aan Hoofddorp. Dit loopt langs de N196 en is niet het meest mooi stuk van de route. Het weer wordt er alleen maar beter op en we fietsen in een zonnetje en aangename temperatuur door naar Heemstede/Haarlem. Omdat we niet met 75 km op de teller in Zandvoort willen staan gaan we via Overveen naar Bloemendaal aan Zee. Later zie ik via goolge maps dat we het Kopje van Bloemendaal gemist hebben. Deze moeten we zeker een volgende keer WEL doen. Hiervoor hadden we in Overveen niet naar links naar Bloemendaal aan Zee moeten gaan maar even rechtdoor Bloemendaal in om even via een lokaal rondje het Kopje van Bloemendaal mee te nemen. Op weg naar Bloemendaal aan Zee gaat Sander achter een scooter (blauw kenteken) zitten die 32,5 km/h gaat. We zitten rustig in het wiel als Jos vindt dat het harder kan. Dus hij er langs, Marco in het wiel en al snel volgt de rest. Even later worden we ingehaald door een scooter (geel kenteken) en Sander denkt dat deze ook wel te volgen is. Hij moet met 52 km/h er achter aan en………………..helaas niet gelukt, verspeelde energie. Op de boulevard van Bloemendaal aan Zee naar Zandvoort hebben we wind tegen en worden we weer ingehaald door de scooter met het blauwe kenteken. Dat was dus precies op het juiste moment. Wij er weer achter hangen op naar Zandvoort (5 km te gaan) om de wel verdiende koffie te nuttigen. Bij strandtent Zout staat de teller op 85 km en is het 10:15 uur. We besluiten om tot 11:00 uur te blijven zitten zeker gezien het mooie weer. De koffie, gebak en cola smaakt prima en we vernemen dat het in De Bilt toch ander weer is. Dus tot nu toe hebben we een goede keuze gemaakt. Tijdens de koffie hebben we het vervolg van de route besproken en in overleg wordt het eerst wind tegen naar Noordwijkerhout, Lisse, Sassenheim, Buitenkaag, Roelofarendsveen, Leimuiden, Alphen aan den Rijn, Ter Aar, Nieuwkoop en dan weten we het wel op naar Breukelen. Zie voor de gehele route – Zandvoort-en-terug Het stuk door de duinen is mooi echter het fietspad is wel wat druk. Daarna is het even zoeken bij Sassenheim maar uiteindelijk komen we langs de Wetering te fietsen waar we wind in de rug hebben en het tempo naar de 36-37 km/h gaat. Wederom een zeer mooi stuk om te fietsen, zeker met deze wind en het zonnetje wat nog steeds aanwezig is. We doen netjes kop over kop het werk zodat we met 7 het tempo aan kunnen. Inmiddels loopt het tegen 13:00 uur en besluiten we door te fietsen tot in Breukelen om daar nog even een drankje te doen. Zo gezegd zo gedaan en na 155 – 160 km zitten we in Breukelen op het terras nog steeds droog van een cola te genieten. Niet iedereen zit even fris meer maar gezamenlijk gaan we deze klus wel klaren. We zien echter de donkere wolken in het westen en horen zo nu en dan een onweersklap. Toch houden we het na het vertrek uit Breukelen om 14:00 uur nog droog. Wel zien we dat het wegdek nat is. De weg is bekend en via Molenpolder gaan we richting Groenekan. Als we het spoor oversteken begint het te regen dus helaas net niet helemaal droog gehouden. Na 175 km op de teller met een gemiddelde van 30,2 km/h zijn we weer terug in het dorp. We kunnen niets anders concluderen dan dat het een zeer geslaagde tocht is geweest. Geen gedoe met de route, geen lekke banden, geen bijna ongelukken en een heerlijk zonnetje en een goede onderlinge sfeer. Wellicht moeten we hier ook maar een traditie van maken. Nog even het vermelden waard, Marc is vanuit Zeist komen fietsen en moet dus ook nog naar Zeist toe om thuis te komen, zijn teller stond uiteindelijk op 188 km. 12 juni 2016 – De rode lus van de RvV (door Dave) Er was eens een moment van overpeinzing. Wat heb ik allemaal gefietst de afgelopen jaren op de racefiets? Amstel Gold, 11 stedentocht, Omloop Zuid Limburg, Klim classic, Grensland klassieker, Boogie extreme, Luik Bastenaken Luik, Tilf Bastonge Tilf, Parijs Roubaix…….allemaal tochten die te rijden zijn in een weekend. Maar ik kwam er ook achter dat er nog een ontbrak, De Ronde van Vlaanderen. Het bleef een beetje spoken in mijn hoofd en na een aantal bezoekjes op de website http://www.crvv.be/ dacht ik, ik ga het doen. In de rode lus die ik wilde gaan rijden, zitten de bekende klimmen, waaronder Bosberg, Kapelmuur Berendries en vele anderen met minder bekende namen en zeker niet te vergeten diverse kasseienstroken. Ik had daarom besloten om mijn handgespaakte wielen met elk 36 spaken en 25mm Conti’s 4 season te monteren. De route heb ik van de website gedownload en geladen op een Mio 505. Slaapplaats geregeld bij http://www.tburreken.be/, deze ligt bijna aan de route. Zaterdagavond na een dag werken, spullen ingeladen en na een voorspoedige rit, waren we om 21.30 uur op ons logeeradres. We werden ontvangen met een aantal biertjes van de streek zodat we vanzelf in slaap vielen. 8 uur ontbijt. Het weer zag er een beetje dreigend uit maar we konden alles in het kort aan. Banden op 6 ½ bar en rijden maar. Al gauw blijkt dat dit een dag wordt die geen moment van rust kent. Wat is dat draaien en keren en weer klimmen, dalen en weer keren en op wegen die dan weer smal zijn en dan weer slingeren en weer breed maar weer in slechte staat zijn. Grote betonplaten met van die richels en natuurlijk kasseien. Erg leuk en afwisselend en gauw komen we op plekken die te herkennen zijn van tv. Ik vraag mezelf ook af hoe moet zo’n peloton over al deze wegen met de auto’s en dergelijke. De route is overigens heel goed bewegwijzerd met borden. Ongeveer op de helft komen we aan in Geerarsbergen en daar ligt de Kapelmuur. De beklimming bestaat voor een groot deel uit klinkers en kasseien, de klim begint eigenlijk meteen als je de brug over de Dender bent gepasseerd en langs de Markt gaat het al stevig omhoog. We rammelen goed door elkaar, wat belangrijk is om zeker genoeg druk op de pedalen te houden en tempo te rijden. Maar de klim wordt steiler, smaller en echt stijl. Bocht naar links, de bestrating bestaat nu uit schots en scheef neergegooide stenen en er is geen enkele plek te vinden waar het lekker rolt. Tanden op elkaar en vol gas blijven rijden, laatste meters moet ik staan maar hierdoor slip je weer een beetje door. De kapel is in zicht alleen dit herken ik niet van tv want dan staan de supporters hutje mutje. Voor alle foto’s – klik hier. Nu alleen een paar wielrenners met hun tong in de spaken en gek genoeg een eenden paartje in het gras. Als eerste boven dus stiekem even op de klok gekeken om het tijdverschil te bekijken. Na wat te drinken en foto’s op naar de volgende, de Bosberg. Een klim recht door een bos en alleen maar kasseien waar ook geen lekker lopend strookje ligt. Doorbijten en rijden maar boven even wachten en weer gezamenlijk verder. Met een leuke lus komen we weer terug in Geerarsbergen waar we even op het terras zitten voor een colaatje en koffie. Appeltaart kennen ze daar niet. Helaas! Klaar voor het tweede deel waar we het langste stuk kasseien tegenkomen met ook een afdaling op kasseien. Best wel spannend! Dat deze ronde slopend is, begin ik te merken aan mijzelf en aan de rest. Laurens komt steeds moeilijke mee, maar zet lekker door. Nog een keer snel de bidons vullen, en de nieuwe repen van SIS doen de rest. Oudenaarde komt in zicht nog een aantal klimmetjes en met een lekkere afdaling de stad. We komen we in het centrum van de Ronde van Vlaanderen. Na een kleine pauze maken we ons op voor het laatste stuk, vanuit Oudenaarde beginnen we met een stevige en lange klim die er lekker in hakt na 95km. Zoals we weten,info komt na klimmen altijd weer dalen, Tjeb is wat verder vooruit gereden en ik ben bij Laurens gebleven om hem waarnodig uit de wind te houden. Al snel komen we in de beurt waar wij gestart zijn en dan is de ronde in eens afgelopen. Trots en voldaan geven we elkaar een box, nemen we een recovery drankje en reep van SIS. We gaan onder de douche, pakken we de auto in en gaan om 17:00 uur op weg naar huis. Onderweg nog een stop bij een restaurant voor patat en hamburgers (slecht maar wel heel lekker). Was ik net op tijd thuis voor de F1. Conclusie: Een hele mooie en uitdagende tocht die je goed kunt rijden wanneer je materiaal goed in orde is en in combinatie met voldoende eten en niet te vergeten genoeg te drinken. Er zijn nog twee andere lussen die weer iets korter zijn maar weer andere delen aan doen en die staan weer op de te doe list. Dus volgende afspraak……… 11 juni 2016 – Limburg AGR lus 2 (door Hans v V) Lus 2 van de agr gereden met 10 man. Alwin, Marco, Jos, Wim, Sander, HansP, Bart, Leo, HansvV en Adriaan. Eerst een kopje koffie gedronken bij hotel de herberg in Vroenhof. Vandaar uit met de fiets naar Valkenburg waar na ongeveer 7 km al de cauberg lonkt. Daarboven gekomen richting berg en ter blijt al de eerste lekke band. Daarna richting de wolfsberg en in slenaken bij medefietser even de fietspomp geleend om wat extra lucht in de band van Adriaan te pompen. Weer verder de loorberg op. Waar Wim en ik het mooie maar pittige kersenpad (rode kruisweg ) met een max van 18% hebben genomen. Daarna richting Gulpen boven langs maar helaas weer een lekke band. Dit is na ongeveer 33 km en pas 1 1/2 uur fietsen maar de sfeer was goed. Door de Gulpenberg af naar Mechelen en daar de Schweiberg op. Bovenop linksaf naar benenden naar Epen waar we een lekkere tas koffie en een overheerlijke limburgsevlaai tot ons genomen hebben. Weer verder naar Camerig daarna vaalseberg waar sommige niet goed op de bordjes gelet hadden (noem maar geen namen) en in de afdaling aan de Belgische kant weer een lekkeband. Vervolgens gewoon weer verder op naar de Epenerbaan het Vijlerbos in. We komen terug bij de kruising op de Camerig waar we een colaatje doen. De route gaat vervolgens via Mechelen terug naar de Gulperberg die nu beklommen moet worden. Daarna de Kruisberg en de Trintelerberg daar allemaal goed boven gekomen, ieder in zijn eigen tempo. Toen we weer verder wilden gaan brak bij Alwin zijn achter derailleur en kon hij dus niet meer verder. Maar niet getreurd er is al een mooie pinerello onderweg. Adriaan was zo goed om zijn auto te gaan halen en HansP besluit om samen met Alwin te wachten. Voor alle foto’s – klik hier. Met 7 man verder naar de Hulsberg en Vrakelberg waar we de Sibbegrubbe gemist hebben. Ik ben mar naar het hotel gereden waar de rest deed nog even de Cauberg. Toen iedereen er was maar een lekker biertje of een colaatje en een bittergarnituurtje besteld. Adriaan had Hans en Alwin inmiddels opgehaald in Trinteler waar Hans en Alwin ook al van een biertje en bitterballen genoten. Daarna nog even met zijn allen gezellig bij gekletst en iedereen vond het een geslaagde dag en zeker voor herhaling vatbaar 05 juni 2016 – Fotomomentje en rondje met z’n alle (door Marco) Vandaag de dag van het fotomomentje. Om 08:45 uur verzamelde zo’n 30 personen zich bij de winkel van Rob Mastwijk om zowel per persoon een portretfoto te maken als een paar groepsfoto’s. Een professionele fotograaf stond klaar om ons alle er op te zetten. En we hadden geluk want het was prachtig weer. De foto’s zijn nog niet binnen maar zodra ze er zijn zullen deze op de website geplaatst worden. Daarna met z’n alle dus zowel de 08:00 uur starters als de 09:30 uur starters (zal maar niet over A en B groep praten) een “gemixt” rondje doen via Wijk naar Amerongen en dan terug via den Treek. Maar niet in één groep van 30 man want dat is te gevaarlijk. Dus netjes gesplitst in twee groepen en voldoende ruimte (200 – 300 meter) ertussen zodat het overige verkeer kan passeren. Tevens de afspraak om zeker tot aan Wijk de max van 30-32 km/u aan te houden en niet als een gek het dorp uit te rijden met 35-37 km/u. Ik kan niet anders zeggen dan dat deze max idd netjes werd aangehouden en het blijkt dat we het toch beginnen te leren, rustig vertrekken en pas na 1,5 – 2 uur meer gas. Via Bunnik door naar Vechten. Daar moest groep 2 wachten voor rood en dus ging het in groep 2 op de achterdijk naar Werkhoven iets harder om de gewenste 300 meter afstand op groep 1 weer te herstellen. Daarna richting de brug over het A’dam-rijn kanaal en op naar de dijk. De zon blijft uitbundig schijnen en het wordt al aardig warm. In groep 2 krijgt onze man die het beste materiaal uit de winkel kan kiezen een lekke band. Hij was al van plan om af te haken richting Loosdrecht om daar van zon en water te gaan genieten dus hij ging zijn voorband zelf wel even vervangen. Wij zijn dus verder gegaan naar Wijk en hebben Rob achtergelaten. Je kunt natuurlijk ook zeggen dat deze fietsenmaker niet op zijn vingers gekeken wil worden bij het vervangen van een bandje. Dat bleek achteraf maar goed ook want het verhaal gaat dat hij een HALF UUR nodig heeft gehad om een bandje te vervangen. Het gevloek moet aan de ander kant van de rivier te horen zijn geweest. In Wijk was groep 1 al een beetje ongerust geworden maar net op het moment dat ze groep 2 tegenmoet wilde fietsen kwamen groep 2 de bocht om. Iedereen zat nog lekker in de “wedstrijd” dus er werd nog niet gesplitst en in twee groepen op de dijk naar Amerongen voor een bakje koffie. Gezien het tijdstip is goed te merken dat we behoorlijk wat later zijn dan anders want het is goed druk op de dijk. Zoals geheel verwacht zat het terras in Amerongen goed vol maar een aantal heren van ons wist hier creatief mee om te gaan en uiteindelijk hadden we allemaal een plekje al was het maar op het muurtje. Janneke en Tjeb zijn aangeschoven aan een tafel met andere fietsers waarvan er eentje in Groenekan woont. Zo zie je maar weer sport verbroedert. Gezien de drukte op het terras duurde het wel even voordat de koffie door kwam en bleek ook het aantal appeltaartstukjes niet toereikend voor alle SWCM leden. Om gedoe met afrekenen te voorkomen wordt besloten om dit maal de pot te gebruiken om de rekening te betalen. Jeroen is zo vriendelijk dit voor te schieten en zal met de penningmeester een betalingsregeling treffen. Verder met de tocht, de berg over, voor het spoor links en later de A12 over bij de benzinepompen en dan linksaf naar Maarsbergen. We rijden nog steeds in twee groepen maar her en der zijn er wat wisselingen geweest. Groep 1 rijdt rechtdoor Maarsbergen in maar groep 2 gaat tijdig rechts en dan weer links om zoals we altijd fietsen bij den Treek uit te komen. Even verder komen we weer bij elkaar maar is groep 2 groep 1 geworden en andersom. Echter bij Woudenberg is er geen sprake meer van 2 groepen. Een aantal gaat via de piramide terug en de rest gaat als één groep richting den Treek en de tankbaan. Aangekomen bij de tankbaan gaat het gas er op en is te merken dat een aantal leden zich de gehele tocht al hebben zitten sparen of het tempo te laag vonden. Vol omhoog en daarna doortekken tot in de “afdaling” richting Soesterberg. Daarna is het netjes wachten bij “het hek” zoals altijd en met z’n alle naar huis. Bij de Mac bij Huis ter Heide gaan er een aantal rechtdoor maar de meeste doen nog even een rondje Den Dolder om kilometers te maken. Tenslotte zijn er nog drie die zo nodig de 100 km vol willen maken en dus nog een stuk richting Westbroek en de Voordorpsedijk doen. Al met al een goed verlopen zondagtocht, netjes gereden, inhouden waar het moet en gas geven waar het kan en samen uit samen thuis. Wel is weer duidelijk geworden waarom we altijd om 08:00 uur vertrekken. Volgende week gaan er een aantal op zaterdag naar Limburg (zwembroek mee als het zulk weer blijft daar in het zuiden) en voor de overige is het gewoon weer op zondag 08:00 uur op de start locatie. 29 mei 2016 – Koffie bij Svetlana/Ruksandra (door Adriaan) Deze zondag was het prachtig fiets weer, warm met een stevig briesje. Marco was de wegkapitein en dat was goed te merken toen er enkele lieden opperden toch naar Oosterbeek te willen, werd dat direct de kop ingedrukt door “vriendelijk overleg” dus gewoon naar Oostvaardersplassen. Ook hadden we een gast renner om met ons mee te fietsen, welkom Dirk-Jan. Op weg met 17 man waarvan Roel aangaf niet te lang mee te fietsen want zijn lijf deed een beetje au, zeker kruiswijk niet gezien. Bij de stichtsebrug even overleg wie korter wil fietsen, maar ieder fietst door tot Almere waar Jeroen (had kinderfeest op de camping), Bart (had nog niet langer dan 100 km gefietst, wat niet klopt Bart want in winterberg had je 125 gereden) en Jos (die wilde gewoon op tijd thuis zijn ) een kortere route namen. De rest door naar hoek knardijk /oostvaardersdijk waar ik even een foto wilde nemen van het natuurschoon helaas staat Alwin daar te wateren. Op de dijk in rap tempo (een aantal kilometers ging het met 46 per uur best hard) met wind in de rug op naar de koffie bij jachthaven Almeerderzand alwaar een niet zo’n vrolijke dame uit het voormalig Oostblok ons met frisse tegen zin van koffie en gebak voorzag. Bij het voldoen van de rekening werd Svetlana wat vrolijker. Bij nader inzien vind ik Ruksandra een betere naam. Maar goed, we gaan weer op weg naar huis. Even zoeken hoe we bij de Hollandse brug moeten komen en de gang kan er weer in. Mark heeft toch wel wat last van zijn val vorige week dus wordt er vaak geroepen om tempo te minderen, want samen uit samen thuis. Rond een uur of één is iedereen wel zo’n beetje thuis. Marco het was een hele mooie tocht, dank je wel. Volgende week is het foto moment en wordt iedereen om 08:45 uur verwacht op de start locatie dus bij Rob. 22 mei 2016 – Glijpartij in nieuwe kleding (door Wim) Diversen heren appte dat ze niet kwamen i.v.m. de verwachte regen of andere redenen. Ook ik had me afgemeld en geschreven dat ik weer lekker naar bed zou gaan maar ik kon het niet over mijn hard verkrijgen. Om 8 uur waren er 7 heren (1 was weer te laat, jullie weten vast wel wie – die René uit Groenekan) aanwezig op de bekende startlocatie. Joep, Hans vd V, Hans P, Leo, Alwin, Mark, Wim en als laatste Rene. Na alle plussen en minnen werd besloten toch maar rondje Abcoude te doen. Iedereen reed lekker totdat de eerste valpartij werd genoteerd. Mark was de pechvogel met zijn nieuwe fiets, op de rotonde van Loosdrecht gleed hij ongewild onderuit en Alwin kon hem niet meer ontwijken en viel daar overheen. Na alle schade te hebben op genomen hebben 3 (Mark, Joep en Hans P) rijders besloten naar huis te rijden, met of zonder materiele of persoonlijke schade. De overige 5 rijders vervolgden hun weg tot aan onze vaste stek in Abcoude. Doorweekt hebben we de koffie / chocomel en gebak genoten. Hierna gingen we huiswaarts en was het al aardig droog geworden, maar ook ik ging ongewild onderuit op de “heerlijke” klinkers bij Breukelen (bij het in de bocht gaan bij de winkels). De heren hebben mij opgeraapt (schade bekeken) en we zijn weer verder gereden. Op de rechte stukken zat de snelheid er soms goed in (Leo en Alwin speelde voor haas). Hans vd V reed lekker mee omdat hij gister al gefietst had in Limburg en Rene reed op “tactiek”. Zo waren we rond 12 uur terug en we hebben we de 90 km aangetikt. De fiets is inmiddels weer schoon. Tot volgende week. 15 mei 2016 – Sallandse heuveltocht (door Marco) Nadat er flink wat geapped is over wie wat waar wanneer er gefietst wordt in het Pinksterweekend is de conclusie dat we met vijf naar Deventer gaan voor de Sallandse heuveltocht. Ondanks dat het weer is omgeslagen (buiig maar ook zon) en de temperatuur gehalveerd ten opzichte van vorige week staan we (Mark, Jeroen, Sander, Cees-Jan en Marco) om 07:40 uur bij Rob om met de auto te vertrekken. Onderweg is het prima maar hoe dichter we bij Deventer komen hoe donkerde de lucht wordt. Op het startterrein staan niet veel auto’s. Cees-Jan en Marco fietsen deze tocht nu voor de vierde keer en zeker vorig jaar was het stuk drukker (maar ook veel beter weer). De eerste flinke bui valt terwijl we aankomen. We besluiten om eerst in te schrijven en koffie te doen en als het droog is; omkleden en vertrekken. Dit houdt in dat we rond 09:30 uur op de fiets zitten. De lucht is droog maar de weg niet. Sander en Cees-Jan hebben spijtig geen overschoenen meegenomen dus……natte voeten. De rust van het landschap, maar ook van het aantal mederijders is goed op te merken. We moeten veel zelf doen maar worden wel ingehaald door twee heren die we in eerste instantie laten lopen maar toch altijd wel in beeld houden. Jeroen en Cees-Jan nemen de eerste kilometers voor hun rekening. Vervolgens komen Sander en Marco op kop en het tempo neemt langzaam toe. De twee heren in de verte werken toch als een soort magneet waartoe we aangetrokken worden. Langzaam komen we dichterbij. Vlakbij Markelo neemt Mark het laatste stuk voor zijn rekening en na zo’n 15 kilometer achtervolgen is het gat dichtgereden. We gaan heerlijk in het wiel zitten van de heren maar merken ook dat het tempo door een van de twee wordt opgevoerd. Door het heuvelachtige terrein wat nu aanbreekt kunnen we maar een paar kilometer profiteren van het wiel van deze jonge gast die het tempo er goed in heeft zitten. Helaas moet zijn maat er af door het glooiende terrein en kunnen we weer zelf aan de slag. Inmiddels zien we wel meer fietsers en is het van groepje naar groepje fietsen begonnen. Helaas blijken we zelf harder te gaan dan de groepjes waarbij we aansluiten. Als de zon doorbreekt is het heerlijk fietsen en genieten van de omgeving. Het aantal stoplichten staat nog steeds op nul en we hebben de eerste twee uur veel wind mee. Op een gegeven moment sluiten we aan bij een grote groep waardoor we even wat kunnen eten en drinken. Het lijkt een opleidingsgroep van 12-14 meiden met een stuk of 4 begeleiders die rond de 26-27 in het uur fietsen, dus na het eten en drinken is er maar één keuze, er voorbij en weer zelf het tempo bepalen. Maar nog geen 5 kilometer verder komt er een hoosbui naar beneden waardoor we besluiten even te schuilen onder de bomen. We zijn niet de enige die dat denken want de gehele groep die we net ingehaald hebben komt naast ons staan. We wachten tot de bui overgetrokken is en de zon weer schijnt. De grote groep is eerder vertrokken zodat we deze nogmaals inhalen. Inmiddels gaan we richting Holten voor de Holterberg, maar binnen 3 kilometer krijgt eerst Marco een lekke voorband (waarbij we een echte fietspomp van een bewoner aangeboden krijgen) en daarna Mark. Hierdoor worden we weer door de grote groep ingehaald en ook de twee heren die we eerder bij gehaald hadden zien ons langs de kant staan. Valk voor de Holterberg is er een kraampje van de organisatie waar we stroopwafels, krentenbollen en sportdrank in overvloed kunnen nuttigen. We kletsen wat en wat blijkt; vorig jaar waren er 850 deelnemers (waaronder dus zo’n 10 man van ons) en ze hadden dit jaar op 1000 gehoopt/gerekend. Ja als er dan nog geen 200 zijn dan hou je wat proviand over. Sander gebruikt dit moment gelijk om zijn ketting te smeren zodat hij in stilte kan demarreren en Mark gebruikt een echte fietspomp om zijn voorband op de juiste spanning te krijgen. Op de Holterberg krijgen we nog we een buitje maar niet zo erg als hiervoor. In Nijverdal (aan de ander kant van de Holterberg) staat de teller op 85 km (van de 130 km). Hier nuttigen we iets warms in het bezoekerscentrum van staatsbosbeheer. In overleg besluiten we, gezien de weersomstandigheden (kou, regenachtig en best windje tegen terug) en het tijdstip (het loopt al tegen 14:00 uur), om de bovenste lus, met de Lemelerberg en het klimmetje naar Hellendoorn, niet te doen. De route is dusdanig dat je weer terug komt bij de Holterberg en deze dan vanuit Nijverdal beklimt. Ofwel we zitten dus op dat punt waar de route weer terugkomt. We gaan hier vandaan de route oppakken terug naar het startterrein. Als de berekening klopt zullen we dan op 110 km uitkomen. Zo gezegd zo gedaan. Dus weer de Holterberg op, genieten van het uitzicht richting het oosten en dalen naar Holten. Dan begint de 15 km lange weg tegen de wind in richting Deventer in het open landschap. We draaien goed rond zodat het tempo netjes constant blijft. Ieder doet zijn deel om de wind te trotseren. Gelukkig komt er nog een stukje bosgebied waardoor de wind even wat minder gevoeld wordt. Bij het dorp Lettele rijden we naar de spoorlijn, deze oversteken en dan bij de doorgaande weg rechtsaf en we zijn er. De teller staat inderdaad op 110 km met net geen 30 gemiddeld en het aantal stoplichten staat op 1 en die stond nog op groen ook. Aangekomen bij het startterrein zijn het aantal auto’s op twee handen te tellen. Waarschijnlijk zijn we niet de enige geweest die de route hebben ingekort. Op de terugweg in de auto horen we op de radio dan Max Verstappen nog zes ronden moet rijden alvorens hij geschiedenis schrijft. 06-07-08 mei 2016 – Winterberg (door Jos) Vrijdag 06 mei 2016 Ook dit jaar was de organisatie weer in de goede handen van Bart. Vooraf had Mark de routes gemaild voor op de Mio’s, Garmins en hoe ze ook mogen heten. Met heerlijk weer en dito goede voorspellingen om 11 uur vertrek met 11 bij Mastwijk met 3 auto’s. Wij arriveerden na een lange omleiding bij Winterberg ergens rond 13 uur bij Die Gasterei in Alt Astenberg. Ontvangst door gastvrouw Ilonka en gastheer Frank, de nieuwe eigenaren van de Gasterei. Ilonka bleek een bekende van Joep en Ton en Frank een oud collega van Mark. Hoe klein kan de wereld zijn. Alwin en Hans waren al eerder vertrokken, arriveerden daardoor ook eerder in Winterberg en waren niet te houden: ze waren al op de fiets gesprongen voor een rondje. Wij besloten ook niet te lang te wachten en ook te gaan fietsen voor de vrijdagrit. We besloten de tocht te rijden zoals door Bart had uitgezocht. Alleen was er wat verschil van inzicht welke richting we op zouden rijden: eerst naar zuid of noord. De mio’s werden geraadpleegd, de kaart uit de rugzakjes getrokken. Het werd toch eerst naar het zuiden: eerst veel dalen richting NeuAstenberg via Molseifen naar Zuschen. Vals plat over de oude spoorlijn naar Winterberg, waarna we naar Siedlinghausen geklommen zijn. Vanuit Siedlinghausen de lange klim terug naar het hotel op de Alt Astenberg. Onderweg in de auto naar Winterberg bleek Hans (van Veen) zich al te ontpoppen als de Freek Vonk van de groep: hij had “heel veel herten” gezien onderweg, waar anderen slechts bomen ontwaarden. Onze amateur-bioloog werd echter minder geloofwaardig toen hij tijdens de 1e rit het eerste de beste koekalf aanzag voor een hert. Daarna hebben we nog vele herten (lees koeien) in de wei gespot. Yvonne bleek de grote verrassing als klimster. Als een Quintana spurt zij in een licht verzet tegen de bergen op en zet ze het gros van het peleton op achterstand. Roel sprak de achterste geledingen een bemoedigend woord toe: “nog maar 500 m en dan zijn we boven” (bleek nog 2 km te zijn). “Ik denk dat dit de laatste bocht is Joep” (kwamen er nog 5 steile curves). Maar Joep liet zich niet gek maken en hield dapper vol. Net voor de aankomst wilde een klein aantal de benen nog even wat meer beproeven en hebben de klim naar de Kahler Alte nog even bedwongen om het hoogste punt van de omgeving (841 meter boven de zeespiegel) aan te kunnen tikken. Ik had een kleine 50 km op de teller. Terug in het hotel wachtte een (of meerdere) heerlijke Weissbiertjes. Tijdens de voedzame lasagna kon Joep het niet laten om enkele stichtelijke woorden te spreken: samen uit, samen thuis en hoe je goed en veilig kunt dalen. Het eten was heerlijk. Dat de rode wijn aan onderkoeling leed kon de pret niet drukken. Net als vorig jaar had CJ zijn speelkaarten meegenomen en bonden hij en Hans de strijd aan met Ton en Wim. Waar de strijd overdag niet gewonnen kon worden moest in dit duel gecompenseerd worden. Je kunt beter vragen wie er niet verzaakte, vals speelde ,etc. Zaterdag 07 mei 2016 Ton was zoals altijd vroeg uit de veren maar Ik had ook niet echt goed geslapen en was ook vroeg wakker. Op de vroege ochtendwandeling ontmoette ik Ton op de helling naar de skihutte. Om 9.00 uur stond ieder klaar in het blauwe pakkie en maakte Frank foto’s van de club. Alwin had de rol van wegkapitein (Herr Obersturmbahnfuhrer) op zich genomen om de route-afspraken dit keer in goede banen te leiden. Het begon direct al goed met een discussie over de rijrichting……… Wie de doorslag gaf geen idee, maar nu vertrokken we voor de lange tocht. Ook nu eerst een afdaling richting Winkhausen. Daarna was er veel klimwerk naar Fleckenburg. Roel was in zijn nopjes met de kilo’s die hij kwijt was en klom beter dan vorig jaar. Adriaan toonde zich weer de koning van de afdaling door zich als een kamikaze naar beneden te storten waar het maar kon en onder de spiegels van een bus door de binnenbocht nog even te nemen. De eerste koffiestop was in een uitgestorven Bad Berleburg bij Pizzaria Roma op het terras, waar de koffie beter was dan de taart. CJ dacht zich de route van vorig jaar nog te herinneren en betwiste de aanwijzingen van de Mio. CJ, die zeker wist dat we al eerder af moesten slaan, is samen met Mark een eigen koers gevaren. We waren ze ineens kwijt. Een tweetal reed vooruit en moest ingehaald worden waar we eigenlijk eerder linksaf hadden gemoeten. Na enige tijd wachten geen CJ en Mark. We zijn maar zonder hen verder gegaan. Veel klimwerk: lange klim naar Schmallenberg, dat was een echte beproeving. Joep kreeg psychische ondersteuning van Hans en later van degenen die eerder boven waren en even terug reden om een Joep steuntje in de rug te geven. Bart, die we nog niet zo veel op zondagmorgen gezien hadden, bleek toch goed getraind. CJ en Mark zagen we weer op terras in Hallenberg. Als wiedergutmachung voor hun verdwijnen gaven zij een rondje cola. Mijn voorband klapte daar spontaan door de hitte. Geplakt met hulp van Handy Ton, Alwin en Hans. Ik mistte de bananen van het hotel, maar kreeg wat repen toegeschoven om de ergste honger te stillen. Joep en Wim namen de korte route via Zuschen naar Winterberg. Wij reden door naar Medebach voor een lunch. Het was nog een pittig stuk klimmen en met stijgende trek door de verlate lunch. Voor Medebach nog een lus gemaakt via Berge en over een gefreesd wegdek naar Medebach. Daar bij een cafeetje de laatste paar Wurstbrotchen gedeeld en Suppe (Goulash oder Spargel) verorbert. Gelukkig zat er wat brood bij de Suppe. Toen de klim richting Winterberg: een pittige en door de brede en drukke weg leek er geen einde aan te komen. iedereen was wel klaar met het klimmen voor de dag. Gelukkig kwam bovenaan de beloning met een steile afdaling naar Fikeringhausen (15% op het einde). Volgens Ton “kwam de rook van zijn remblokken”. Maar helaas: waar je als een gek naar beneden scheurt moet je ook weer bezuren met een extra klim, zeker als je naar een plaats koerst dat Winterberg heet: een laatste klim naar Winterberg die een aantal van ons bijna nekte. Vanuit Winterberg het laatste stukje naar Alt Astenberg. Deze keer de Kahler Alte maar even links laten liggen. Bij het hotel hadden we er ongeveer 125 km op zitten. Complimenten aan allen. Wederom wachtte ons het heerlijke witbier, maar velen van ons besloten het toch maar bij 1 te houden of om maar even geen alcohol te nemen. Joep probeerde tijdens het heerlijke diner nog wat stichtelijke woorden, maar of daar iets van is blijven hangen……ik betwijfel het. ’s Avonds was ik uitgeteld en lag ik al vroeg in mijn mandje. Wim, CJ, Hans en Ton pakten de kaarten weer op. Zondag 08 mei 2016 Aan Wim ’s grote woorden ‘s ochtends bij het ontbijt maakte ik op dat hij samen met Ton het koppel CJ en Hans vd V. de avond ervoor met kaarten had afgetroefd. Hans P. en Alwin vertrokken na het ontbijt omdat Hans het verlies van NEC tegen Feyenoord niet wilde missen in Rotterdam. De rest ging nog even de benen los rijden. Joep hield het bij een korte wandeling en de stoel in de zon. De planning was nog even de benen los rijden (rondje 40 km). Aan het begin van de rit zijn we even met zijn allen de steile klim naar de Kahler Alte bedwongen voor een groepsfoto. Er stond veel wind die dag en in de afdeling woei ik bijna van mijn fiets. Ik kon nog net overeind blijven en Roel kon mij nog maar net ontwijken. Via Winterberg over de oude spoorbaan en de klim via Mollseifen (Wim had er zin in en was zelfs eerder boven dan Roel) en Neu Astenberg. Op het een terras met prachtig uitzicht, maar met veel wind werden we bestoven onder de stofwolken poedersuiker de mega-taartpunten. Met volle buik weer naar Alt Astenberg. Dat laatste stukje was nog maar een paar km in plaats van de verwachtte 40 km werden het er minder. Niemand die er over klaagde. We vertrokken rond 12.30 richting De Bilt en hadden even wat oponthoud bij Bilion (of zoiets). Met wat korte omleidingen wist Bart via de tom tom enkele files te omzeilen. Al ruim voor de nederlandse grens konden het live verslag van de niederlage van Ajax volgen. Wat een blamage voor Ajax! Bart dank voor organisatie van dit zonovergoten en top fietsweekend! Zeker voor herhaling vatbaar. 01 mei 2016 – Kilometers maken (door Marco) Eindelijk is er eens een mooie zondag voorspeld. Deze begint dan wel heel koud maar de zon schijnt en gezien het aantal kilometers die voor vandaag gepland zijn zullen we niet voor het middaguur thuis zijn en dan is de omgeving wel wat opgewarmd. Dus iedereen was goed aangekleed, allemaal in lange broek of beenstukken en sommige met nog iets meer bescherming voor handen en gezicht. Met 15 SWCM-ers vertrokken we voor een rondje Vianen-Zaltbommel-Tiel-Wijk en weer terug naar Bilthoven. Al met al een rondje van zo’n 130km. De kilometers moeten gemaakt worden willen we eind juni de 200km doen. Tevens een goede training voor de Winterberg-gangers die daar vrijdag, zaterdag en zondag op de fiets zitten. Voor de SWCM-ers die storingsdienst, knieklachten, op zaterdag al 100 km gefietst hebben of nog in de opbouw zitten is er bij Beesd (50km) een mogelijkheid om af te steken via Geldermalsen, Buren en Culembourg. De wind komt uit het noorden maar is niet krachtig dus hebben wij in het begin wind mee. De uitdaging is dan om rustig te beginnen. Helaas blijft dit een uitdaging ook weer na vandaag. Op kop gaat het soms iets te rap het eerst uur en moet er af en toe even ingegrepen worden om de groep ook als groep te laten fietsen. Gestaag worden de eerste kilometers afgelegd en gezien het zeer gering aantal stopplichten en drukte op de weg gaat het zeer vlot. Fort Vechten, Houten, Vreeswijk, Vianen, Zijderveld worden vlotjes genomen. De mooie lange rechte wegen nodige uit tot een mooi waaier maar met 15 man is het wel wringen en blijven oppassen. In Schoonewoerd is het even oppassen met oversteken voor de kerkgangers maar dan kunnen we daarna de Linge opzoeken en voor we het weten zijn we bij Beesd. Onze inmiddels huisfotograaf is onderweg vrijwillig op de grond gaan liggen om wat “schuine” kiekjes te maken. Voor alle foto’s – klik hier. Bij Beesd zoals gezegd is de splitsing en 4 man (Hans P, Sander, Theo en Bart) moeten helaas eerder naar huis dus nemen we daar afscheid van hen. Met 11 man is het rechtsaf naar Haaften en de weg is overzichtelijk zonder bochten, lang en wind mee dus…………..hoppa de snelheid schiet omhoog 37-38km/h wordt er tot aan Haaften aangehouden. Maar dan is het fietsen richting het zuiden wel afgelopen. Bij Haaften draaien we richting oost naar de brug bij Zaltbommel. De wind is nu meer vanuit links voor dus wordt er weer een waaier opgezocht. Op dit stuk is het een brede weg maar nadat we de waal overgestoken zijn en langs het water naar het oosten fietsen is het fietspad te smal voor 11 man in een waaier. René neemt daar het voortouw om aan kop te beginnen om zo de eerste kilometers tegen een linksschuinvoor wind in te fietsen. Na Rossum vormen er twee waaiers. In de eerste groep van 5 wordt rondgedraaid; Roel, Cees Jan, Jos, Mark en Ton proberen met vijf de wind te trotseren. De tweede waaier daar achter wordt voornamelijk door Marcel en Alwin getrokken waar Marco, Wim, Adriaan en René het wiel volgen We zien vanuit de tweede groep dat de heren het vooraan niet makkelijk hebben. Als eerste waait Jos er af en sluit bij groep twee aan. Daarna moet ook Ton eraf mede door een rechterarm die begint te tintelen. Al redelijk snel is de tweede groep daardoor bij de eerste aangesloten en dan maar toch met 11 verder en iets minder hard. Bij Dreumel stopt het fiets pad en kunnen we weer op een brede dijk naar Wamel fietsen waar we na 80km aan de koffie kunnen in het veerhuis bij het fietspontje naar Tiel. De koffie en appeltaart is meer dan verdient. Het gaat best goed zo maar door de snelle start zal de terug weg (nog 50km te gaan) er niet makkelijker op worden. Sommige stellen voor om de fietspont te nemen maar zo werkt dat niet als er kilometers gemaakt moeten worden. Op naar de Alexanderbrug, even klimmen maar dan is het afdalen met wind tegen dan weer jammer want dat schiet dan niet zo op. Als groep gaan we naar het industrie terrein van Tiel alwaar het Amsterdam-Rijn kanaal wordt opgezocht. Gelukkig valt het daar met de wind mee en is de weg lekker breed. Wel is er inmiddels meer verkeer op de weg dus het blijft opletten. Netjes wordt er gewisseld en het tempo ligt dusdanig dat alle heren langs het kanaal bij elkaar blijven. Richting Wijk trekt Ton even door (als je teller het niet doet dan is het moeilijk om je aan de snelheid te houden) maar daardoor kunnen we de klaarliggende pont met z’n alle halen. Dan is het dwars door Wijk, de langbroekerdijk op zoeken en via Odijk-Bunnik naar huis. Maar eerst even een stoot lek van het achterwiel van Cees Jan verhelpen (wat dit keer redelijk vlotjes ging) en we kunnen onze weg naar huis vervolgen. Op de langbroekerdijk komt de vermoeidheid tot uiting en vallen we twee-drie keer uit elkaar. Maar desondanks komen we na 130km aan in ons dorp. Een aantal zullen er 140km op hebben staan als ze thuis zijn. Al met al een geslaagde training om kilometers te maken. Netjes voor 13:00 uur thuis, één lekke band, een gemiddelde van 30,5 km/h en alles is weer heel gebleven (ook niet onbelangrijk). Indien je wil zien hoe we gefietst zijn – klik hier. Volgende week (08-05-2016) zijn er dus de Winterberg-gangers afwezig en eerste pinksterdag (15-05-2016) is er de mogelijkheid om de Sallandse heuveltocht te fietsen – klik hier 24 april 2016 – Een kort of lang verslag (door Titus) Van deze tocht zijn twee verslagen gemaakt, een korte versie maar ook een lange versie.De korte luidt als volgt: Ik had beter in bed kunnen blijven . De lange: Om half zeven ging de wekker en bleek het er buiten een stuk beter uit te zien dan verwacht. FF gedoucht, gegeten en hop de fiets op naar Bilthoven. Ik hoopte er een wat minder gênante vertoning van te maken dan de vorige twee à drie ritten waarbij ik aan de lopende band door redders in nood terug in de groep geduwd moest worden. Bij Mastwijk verzamelden zich uiteindelijk een groepje van 15 en er werd besloten naar Abcoude te fietsen. De lucht was blauw, de zon scheen en op de ochtendkou na was het erg goed te doen. Meteen aan het begin had ik wat moeite het zaakje bij te benen, maar na wat kilometers in de zon, loste dat probleem zich op, nou ja, tot ergens 18 kilometer voor Abcoude de muur zwarte lucht die we tegemoet reden zich opende en we onder het afdak van een Argos bezinepomp schuilden en jasjes aantrokken. Daarna ging het voor mij bergaf (nee, niet sneller, wel harder slechter) (de rest verging het ondanks de kou wat beter, geloof ik) en zo’n 15 km van de koffie vandaan reed ik ook nog lek. CO2 wilde niet en uiteindelijk de band opgepompt op de traditionele wijze (goeie pomp Ton!). Ook René reed lek op grofweg dezelfde plek dus toen we allemaal weer op de fiets zaten roken verschillende mensen de koffie en ging het tempo omhoog. Ik was natuurlijk zo gelost en werd telkens weer door redders (bovengenoemde en anderen) teruggereden naar de groep, maar ergens in de polder voor ons doel was de koek op en bungelde ik ergens tussenin tot wederom mensen de zaak (lees: de zwakke broeder) kwamen redden. Uiteindelijk bereikte ik doorweekt en bevroren de pauze waar we wederom geniaal appelgebak hebben verorberd. Tijdens de koffie begon het zo hard te hagelen dat de weg wit zag en toen werd er unaniem besloten nog een rondje koffie te doen! Eenmaal terug op de weg was het duidelijk dat velen niets liever dan NU thuis wilden zijn en het tempo ging wat omhoog. Algauw was ik weer gelost, en weer, en weer en ergens voor Achtienhoven heb ik maar gevraagd (voor mijn gevoel voor de 26354ste keer) of men door wilde rijden want de benen waren leeg en het werd niets meer met mij (niet dat het al wat was, maar dat is een ander verhaal). Gelukkig lachte de wereld me toe en begon het meteen weer te regenen, daarna kwam weliswaar zonneschijn, maar toen ik de polder bij Maartensdijk in reed, werd ik alweer getrakteerd op een bui en in de stad weer. Fris(koud) en schoon(gespoeld) door de ijzel belandde ik thuis. Ze hebben het wel eens over pakjes boter en deuken e.d. maar dit was meer vloeibaar braadvet waar ik geen deuk in kon rijden. Als ik zo de What’sApp lees is iedereen blij thuis te zijn met een goede TV middag voor de boeg en de verwarming aan. Tot volgende week! 17 april 2016 – Vogels spotten tijdens het fietsen (door Mark) Om 8 uur starten is toch wel heel vroeg. Dat betekent opstaan zoals door de weeks en je zelf uit bed sleuren om je in je wielerkleding te hijsen. Eenmaal opgefrist, ontbeten en spullen gepakt, fietsen we allemaal naar het wel bekende startadres waar je wielervrienden al aan de koffie zitten om de afgelopen week door te nemen. Deze keer is Mark de wegkapitein en heeft een mooie route uitgezet naar het noordoosten richting Ermelo via Spakenburg en Nijkerk op een smal fietspad langs de randmeren. Tijdens de tocht kan Rene zelfs vogels spotten en het weer blijkt volledig mee te werken want de regengoden ontwijken ons gedurende de hele rit. Na Ermelo rijden we via een lang fietspad door het bos en komen gelukkig geen wilde zwijnen tegen ondanks de omgewoelde bosranden die langs ons wielen flitsen. Dan wordt het weer tijd om de weg terug te aanvaarden en doen daarbij onze stamkroeg de Roskam weer aan voor een lekker bakkie en die lekkere noten-honing taart, dit keer in de rookkamer van een van onze belangrijke sponsor. Cees Jan heeft een goed bericht. De nieuwe outfits zijn binnen en kunnen aankomende week worden afgehaald. Als kers op de taart of als slagroom in de koffie, kan er bovendien een helm en flitsende fluo-rode schoenen bij worden gekozen voor een relatief klein bedrag, waarvoor dank aan onze fietsenmaker en sponsor. Enfin iedereen is zeer benieuwd naar het resultaat van onze sponsor- en reclamecommissie. De volgende keer zullen we weer als echte pro’s over de wegen rondom Bilthoven mogen uitzwermen. Tijd om te gaan en de laatste kilometers naar huis af te leggen. Mannen, het was weer een waar genoegen en volgende keer is Marco onze wegkapitein. 03 april 2016 – Geen woorden maar foto’s (door Marcel) Van deze zandtocht is geen verslag gemaakt maar heeft Marcel (en de “selfies”) dit vastgelegd in de volgende foto’s. 20 maart 2016 – Rondje Abcoude (door Ton) Ook deze keer weer een rondje Abcoude. Niet echt vernieuwend maar i.v.m. de wind en het aantal kilometers tussen de 80 en 90 km. het meest gunstige rondje. Er is keurig netjes gereden zeker in het begin en op het eind, sommige stukjes is er goed doorgereden, maar we hebben het allemaal netjes volgehouden, ook nog een compliment voor Wim die heeft de smaak aardig te pakken. Op het laatste stuk, de Wetering in Hollandsche Rading waren een paar wielrenners die nog een stukje verder wilden rijden om zo de 100 km op de teller te zetten. 13 maart 2016 – Wat fietsen? Wattbiken…. (door Joep) Zondag 13 maart was het zover. De Wattbike clinic in Maarsbergen. Geïnitieerd door Alwin en met ca 12 deelnemers (een bijzonder welkom aan Jeanine) aan de bak op Wattbikes (wat dat zijn kun je vinden op www.wattbikeheuvelrug.nl). Na een plezierige ontvangst door de trainers met koffie en appeltaart starten we met een theoretische uitleg gegeven over het trainen in het algemeen en de training op een wattbike. Veel technische termen over zones, %MMP, %MHR, Vermogen, Watt/kg komen voorbij. Wat mij met name is blijven hangen dat trainen niet is om binnen 5 minuten op 35 km te zitten. Het gaat niet om snelheid maar om vermogen. Zeker aan het begin van het seizoen is het zaak rustig en goed te bouwen aan je duurvermogen door in lage vermogens of hartslagzones te trainen. Nog even bij een opengewerkt model gekeken en dan aan de slag op de fiets. Wat een apparaat, een wonderschoon stukje techniek met registratie van hartslag, trapfrequentie, vermogen en traptechniek. De oefeningen worden opgevoerd tot een 3 minuten test waar je gemiddelde vermogen, maximale hartslag en de zones uit gedistilleerd werden. Die kun je gebruiken in de opbouw naar een mooi en lang seizoen. En was er dan geen competitie…. Natuurlijk wel! Als afsluiting is er een 8 km lange tijdrit gereden. Allemaal tegelijk en op het grote scherm kon je de voortgang volgen. Iedereen heeft zo hard mogelijk gefietst. Zeker aan de kop was de race best spannend. Uiteindelijk heeft Marcel gewonnen met slechts 3 seconden onder de recordtijd. Na zo’n 2 uur op de fiets te hebben gezeten, nog even nagepraat, resultaten vergeleken en afgesloten. Het was leuk en smaakt naar meer! Misschien wel een mooie optie om de winter door te komen. Aan het eind van het seizoen even polsen wie dat ook willen en of we voor SWMC een eigen trainingsavond of ochtend kunnen regelen. Wie pakt de handschoen op straks……? 06 maart 2016 – Ontwaken (door Alwin) De zondag startte nog een beetje fris, maar nadat we met 11 man richting Driebergen voor de Ontwakingstocht afreisden, werd het langzaam iets warmer. Wim reed, omdat hij natuurlijk met Rene en Titus ( de grote afwezigen ) behoorlijk getraind had, keurig op kop. Het was goed druk bij de DTC; iedereen had weer lust om op de trappers te gaan staan. Na inschrijving, al dan niet met de scan en go, reden we voor de eerste tocht langs Odijk. Werkhoven, ’t Goy en Cothen richting Wijk bij Duurstede. Een bekend rondje, maar rijden in de frisse lucht met de mannen, is toch wel weer een heerlijk gevoel. Er werd gezellig gebabbeld, ondanks het feit dat de teller tussen de 30 en 33 aangaf. De koffie in Amerongen was schijnbaar al te ruiken, want eenmaal op de dijk, kruipt het bloed, ondanks alle afspraken, toch weer waar het eigenlijk niet gaan mocht. De teller spoedde zich richting 40 en met name het laatste stuk probeerden Marco, Sander en ondergetekende de teller richting 50 te laten gaan. Net niet gered, maar chapeau voor het feit dat een ieder er nog aan hing!! Op naar de koffietent, welke net buiten de route van de DTC lag. Lekker rustig nog en de stamtafel hebben we ons toegeëigend. Een heerlijke bak koffie, chocomelk or whatever en natuurlijk een appelgebak later stapten we weer, ietwat fris door de temperatuur buiten in vergelijking met het warme restaurant, op de bolides. Even niet onvermeld laten dat Ton ons wel zeer verbaasde met wat hij nu toch opgestuurd had gekregen op zijn telefoon. De billen van deze op Jennifer Lopez lijkende en douchende Latin gingen sensationeel op en neer en dat gedurende een aantal minuten. Nadat de hele tafel had genoten en de toiletten waren bezocht, zijn we maar gauw de kou weer ingedoken. Op naar de 1e klim van het seizoen; de makkelijke kant van de Amerongse berg. Hans van V. was er sneaky tussenuit geknepen, waarna de rest een goede poging heeft gedaan om met een acceptabele snelheid deze col te bedwingen. Wachten was op Wimpie (die de colletjes wat minder goed verteerd) en Marcus (die nog even in zijn ritme moet komen). Het wordt tijd dat het weer wat beter wordt, zodat de nieuwe bolides (ja, er zijn er meer die een nieuwe fiets hebben aangeschaft) de eigenaren tot grote hoogte kunnen doen stijgen. Letterlijk en figuurlijk natuurlijk!! Via binnen weggetjes over de A12 en richting Maarsbergen. Het tempo bleef aangenaam, zodat een ieder zich of aan de kop of heerlijk in de groep kon nestelen. Besloten werd niet meer naar Driebergen te fietsen, maar richting Amersfoort en betonbaan weer richting Bilthoven te gaan. Ook Hans van V. en Robbert gingen mee, want Hans moet natuurlijk wel weer aan zijn 8K komen! Helaas nog even een oponthoud met een lekke band, maar daarna in gezwind tempo richting Bilthoven, alwaar een ieder zijns weegs ging om lekker een warme douche te nemen. Lekker ritje mannen en op naar de volgende. Deze zal voor sommigen volgende week zijn (zelf even appen), want een 12-tal gaat naar Maarsbergen voor de WATTBIKEclinic. Via de app zal ik nadere tijden aangeven. Er zijn nog 4 plekken, dus wie nog wil (ook bij slecht weer gewoon last-minute-optie!!) Wegkapitein volgende gezamenlijke rit: Ton. 28 februari 2016 – Eerst appen dan fietsen (door Wim) Op zaterdag 27 februari is er heen en weer geappt over hoe laat en waar naar toe we zouden fietsen. Zondagochtend was dus verzamelen bij Rob Mastwijk. Hij zorgde voor de warme drank en ging zelf nog ff met de MTB op pad (bedankt Rob). Ik werd tot wegkapitein bevorderd en de voorgestelde route naar Asperen was goedgekeurd. Het was lekker fris maar droog. We waren met 11 mannen. Bart voelde zich niet zo lekker dus melde zich af, Alwin zat in Frankrijk en had geen zin om ff mee te fietsen. Waarschijnlijk waren de jongens uit Houten op de MTB weg of spinnen of op vakantie (we weten het niet). In het begin hadden we lekker wind mee; gem 31 denk ik. We waren rond 11 uur in fort Asperen, ze gingen net open. Daar hebben we lekkere koffie en appeltaart gegeten. Voor veel jongens was dit de 1x weer op de racefiets dus hebben we een kortere weg terug genomen. De wind hadden we een beetje tegen maar we hebben toch rond de 100 km gefietst. Volgens mij was iedereen tevrede en zijn we met iedereen weer in De Bilt aangekomen (tenzij ze een andere/kortere weg naar huis reden). Op naar volgende week: de ontwakingstocht van DTC of eigen tocht als je/iemand geen zin heeft om daar naar toe mee te gaan. Hou allemaal de app in de gaten. En ik wijs bij deze Ton van der Velde als wegkapitein bij onze eerst volgende rit (dus niet de DTC tocht)
