Verslag 2017 – Stichtsewielerclubmastwijk.nl

01 oktober 2017 – Gelukkig hebben we de foto’s nog (door Marcel)

17 september 2017 – SWCM ploegentijdrit (door Marco)

Terwijl in Bergen (Noorwegen) vandaag het wereldkampioenschap ploegentijdrit voor merkenteams wordt gehouden staan er in Bilthoven vier mannen van het team SWCM klaar voor hun eigen ploegentijdrit. Als je bij de startplaats komt aan fietsen en je ziet Leo en Sander klaarstaan en verder geen andere renners dan denk je “oef, dat gaat een zware zondagochtend worden”. Marco sluit aan en op het moment dat we gaan starten komt Cees-Jan aanrijden. Vier man, precies genoeg om mee over de finish te komen.

De nevel trekt redelijk snel weg door de zon die er doorheen schijnt en in het noorderpark levert dit hele mooie plaatjes op. We rijden eerst nog twee aan twee en nemen de afgelopen periode door. Nu nog met redelijk rustig tempo, beetje wakker worden en bijpraten. Vlak bij Loosdrecht wordt het twee aan twee, één op één rijden en dat wordt niet meer anders. De aflossing is dusdanig dat Cees-Jan altijd op de derde plek blijft fietsen. Dus als de eerste van kop af naar de laatste plek gaat, gaat de laatste man van vier naar twee. Hierdoor kunnen we een mooi vast tempo van 34-36 km/u aanhouden. Kortehoef doen we aan, dan naar Hilversumse Meent naar het Naarder natuurpark en linksaf naar Weesp. Dus aan de kant van de weg waar Wim graag fietst. Het is nog rustig dus we kunnen mooi door naar Weesp.

Aldaar moeten we stoppen omdat de brug openstaat.

Daarna is het twee keer brug over en linksom om bij de brug over het Amsterdam rijnkanaal te rijden. Brommer Leo leidt ons de volgende 10 km naar Abcoude voor de koffie. We gaan lekker want om 09:45 zitten we na 55 km aan de koffie met het heerlijke gebak en slagroom.

Heel lang blijven we niet zitten want Cees-Jan wil om 12:00 uur thuis zijn.

Marco geeft aan dat we nu bij het restaurant de brug over gaan en direct links om naar Waver te fietsen. Het was al een mooie route maar het wordt langs de Waver richting Amstelhoek alleen maar mooier en ook drukker. De zon schijnt, de temperatuur is niet onaardig dus veel mensen zijn buiten, zeker na al die verregende dagen van de afgelopen periode.

De aflossingen lopen nog steeds goed, Marco langs de Waver, Leo naar Amstelhoek en langs het water richting Woerdese Verlaat waar de wind tegen staat. Daar neemt Sander ook zijn verantwoordelijkheid door het nodige kopwerk te doet. Cees-Jan houdt zich koest maar volgt goed. Bij Woerdese Verlaat linksaf naar Breukelen waar het tempo nog even wordt opgevoerd waar het mogelijk is. Vanaf hier is het de standaard route naar huis alleen niet met een eindsprint naar Tienhoven maar richting Molenpolder om tijdig thuis te zijn.

Sander denkt daar nog even de 40 km/u of meer op de teller te zetten maar helaas zijn knie en al het werk wat al verricht is zorgt er voor dat het bij 39 km/u blijft. Ook Leo en Marco kunnen en komen er niet overheen. Het gevolg is wel dat we de vierde man kwijt zijn en aangezien je met vier samen over de finish moet komen is het uitrijden richting Groenekan zodat we na 110 km om 11:55 uur met bijna 33 km/u gemiddeld het dorp weer inrijden. We waren het enige deelneemt team aan deze ploegenrijdrit dus trots kunnen we de hoogste trede van het podium beklimmen.

Later op de dag zien we hoe een echte ploegentijdrit verreden moet worden. Zowel bij de dames als heren wint het Team Sunweb met een prachtig soepel rijdende trein. Daar kunnen wij niet aan tippen.

13 augustus 2017 – Voor de verandering doen we weer eens Abcoude (door Sander)

Afgelopen zondag staan we aan de start met 7 renners (Roel, Jos, Cees-Jan, Alwin, Rene, Adriaan, Sander). Een kleine opkomst mede door de vakantie die sommige van ons nog vieren en een aantal die de dag daarvoor LBL hebben gereden en de benen een dag rust gunnen. En onze man in vorm die een verjaardag heeft om 8 uur ’s ochtends? Wie geloofd dat?

Besloten wordt, gezien de richting van de wind, koers te zetten naar Abcoude. Daar waren we al even niet geweest dit jaar dus speciaal voor Adriaan beginnen we aan de tocht naar Abcoude. Voor de verandering besluiten we om via de Vecht naar Abcoude te rijden en deze helemaal af te rijden tot aan? Ja tot waar eigenlijk???
We rijden richting Oud Zuilen in een strak tempo (aangevoerd door Alwin) en pakken daar de route op langs de Vecht. Via Maarssen, Breukelen, Nieuwersluis steken we de weg over naar Kortehoef bij de sluis het Hemeltje vervolgen we verder de weg langs de vecht. Bij Nederhorst den Berg verliezen we de Vecht helaas uit het oog. Voor mij gloort een provinciale weg en ik dacht hier ga ik ff de benen testen en kijken hoe de knie het houdt.

Navigatie foutje van mij, dus de Vecht laten we achter ons en gaan over de provinciale weg richting de N236 om daar weer de oude vertrouwde route op te pakken richting Weesp. Een aantal van ons proberen nog om Rene terug te roepen (die de turbo heeft gevonden) om over te steken en weer de Vecht te volgen naar Muiden. Maar hij is al te ver weg en zo vervolgen we de oude weg naar de lekkerste Appeltaart van het circuit.

De klim over het Amsterdam-Rijn kanaal laat ik even voor wat het is en doe ik op mijn eigen tempo. Alwin en Rene maken er een mooie sprint van maar ik kan niet zien wie hem wint. Dat zal een van de heren zelf moeten vermelden voor de statistieken. Rene die wacht me op onderaan de brug en samen zetten we kop over kop de achtervolging in op de rest van de groep. Het lukt me af en toe om de 4 op de teller weer te vinden dus het lijkt de goede kant op te gaan met het herstel. Maar is nog niet helemaal wat het moet zijn (Ik moet nog te vaak de rust bewaren helaas).

Na de appeltaart vervolgen we onze weg langs het kanaal terug naar Breukelen. Langs het kanaal wordt het tempo goed opgeschroefd door Rene die de 50 probeert te halen maar net niet lukt (jammer). Maar iedereen kan lekker in het wiel blijven volgen. Volgende week nog een poging. Vanuit Breukelen zowaar een nieuwe route rechtdoor over de brug richting de Scheendijk door Adriaan. Op de Scheendijk naar rechts om zo tussen de weilanden door te steken naar Tienhoven. Voor de kilometervreters onder ons wordt de route zo ingekort en doet Alwin en Rene er waarschijnlijk toe besluiten om er aan het eind van de route in Achtienhoven op de Achterwetering er nog een lusje aan vast te plakken over de Korssesteeg, de rest gaat richting huis.

Met 80 kilometer op de teller en een gemiddelde van rond de 32km een aardig begin zo na de vakantie voor een aantal van ons. Tot volgende week.

En allemaal trainen want Wim doet dit ook zoals je kan lezen en rijdt ons er allemaal af als ik de berichten zo zie en lees.

30 juli 2017 – De glimlach voor Wim (door Marco)

Ondanks de vakantieperiode staan we met zeven om 08.00 uur bij Rob klaar voor de start (Ton, Hans vd V, Adriaan, Jeroen, Wim, Alwin en Marco). We bepalen de route en gezien de wind en de wens om toch wat te klimmen met het oog op de tourtour in september. Dus wordt het Vianen de lek oversteken dan helemaal naar Rhenen (koffie) en dan terug via Defenisieweg-Amerongen-Woudenberg.

Dat er aardig wat wind (zuid-zuidwest) stond was snel te merken. Zelfs op de Hessenweg was het al pal tegen. Ondanks deze wind gingen we toch weer te hard van start waar mede Ton en ik debet aan waren. De teller op max 30 houden lukte niet want het ging toch weer harder. Wim heeft hier ons op gewezen dus op het fietspad langs het Lekkanaal ging het al weer wat rustiger en was er weer ruimte om de vakantieverhalen en vakantieplannen te bespreken.

Nadat we de Lek waren over gestoken dacht Ton dat Rhenen rechtsaf was (richting Schoonhoven) maar gelukkig werd hij tijdig gecorrigeerd. Omdat een dijk langs een rivier nooit helemaal recht loopt was de wind hier onvoorspelbaar en soms zelfs met windvlagen van rechts (zuid). Toch opletten als je dan in een waaier rijdt. Gestaagd ging het tempo na Vianen naar de 32-33 in het uur en als je dan achteraan zit met deze wind is dat niet de beste positie. Het gevolg was dat Wim het even niet trok en ons het sein gaf om maar door te rijden. Dus met zes verder naar Rhenen. Hans en Jeroen hielden er netjes een constant tempo op na wat door ieder goed te volgen was.

En ja hoor wie kon er weer niet wachten op het elleboogje om over te nemen en komt uit vierde wiel naar voren om er overheen te gaan en ook gelijk 2 á 3 km harder (35 dus) te gaan rijden…………….hoe ouder hoe gekker. Jeroen reedt op kop en pikte toch maar het wiel van Ton op. Alwin en ik laten eerst nog even lopen en overleggen wat te doen. Adriaan en Hans zitten al op een paar meter daar weer achter mede door het gat wat Ton in de rij maakt door er overheen te gaan. Kortom tijdelijke chaos zoals we dat wekelijks gewend zijn. Alwin rijdt naar Ton en deelt mede dat er achter hem een gaat zit want ja als eenmaal die witte motor opgang is wordt er niet veel omgekeken.
Maar goed we komen weer bij elkaar en rijden met zes naar Culemborg.

Jeroen is op hoogte stage geweest bij familie in Colombia en heeft zijn fiets meer dan drie weken niet aangeraakt en vanmorgen uit de schuur gepakt, banden op pompen en gaan. Maar helaas in Culemborg …… psssss – lek achter. We zoeken een veilige plek om dit euvel te verhelpen en na zo’n 3 á 4 minuten komt Wim aanrijden. Uiteraard rijdt hij door zoals we alle zes verwachtte maar gelukkig was Wim zo sportief om toch om te draaien en nadat de lekke band verholpen was weer aan te sluiten.

Wat zeg ik AANSLUITEN….Wim neemt brutaal de kop en gaat vanaf Culemborg in een mooi strak tempo (gem toch zo’n 35 km in het uur) ons eens een lesje leren. Zeker 20 kilometer lang doet Wim zijn “werk” en mag er niet overgenomen worden want zijn ellenboog beweegt niet. En dan gebeurt het; we komen wel vaker wandelaars, hardlopers/hardlo0psters tegen die ons aan onze kan te gemoed komen. Meestal is het een goedemorgen of een handje van hoi. Maar wat er nu gebeurde is toch echt te danken aan Wim die op kop rijdt. Deze jongedame/mevrouw geeft Wim een volle mooi brede GLIMLACH, Wim zijn weekend kan niet meer stuk en gaat spontaan weer wat km in het uur harder rijden. Dus Wim, op kop rijden heeft toch ook zo zijn voordelen. Na het ellenboogje van Wim trekt Ton de boel weer uit elkaar we wordt nu door Hans en Marco teruggefloten.

In Rhenen aangekomen staat de teller toch al weer op 70 kilometer (dijk Vianen-Rhenen = 40 km). Gelukkig schijnt de zon en Adriaan maakt nog een mooie foto voor het thuisfront van de toren van Rhenen. Het thuisfront ligt waarschijnlijk nog op één oor want Adriaan vindt dat een reactie wel lang uitblijft. Jeroen wil nog niet weg en zit lekker in de zon en we bestellen dus een tweede ronden.

De route

We vervolgen onze weg via de Kanstanjelaan (waar is de Kastanjelaan eigenlijk?) en de bekende route via de Defensieweg, Elst (die klinker k.. weg), Amerongseberg en dan langs de A12 en de A12 over richting Maarsbergen. Iedereen doet zijn kopwerk en op de klimmetjes is het eigen tempo. Helaas houden we het niet droog en bij het wildviaduct voor Maarsbergen stoppen we even om te schuilen. Maar na vijf minuten gaan we (sommige met regenjasje) toch maar verder. Gelukkig is het helemaal niet koud dus een beetje regen overleven we wel. Bij Woudenberg gaan we na het Henschotermeertje toch nog even naar rechts voor de betonbaan (Alwin moet zijn klimmersbenen nog vinden). Inmiddels is het weer droog en met de zon er bij goed warm geworden. Wie komt er bij de betonbaan als eerste boven……Wim. Moet wel even gezegd worden dat zes wielrenners netjes op groen wachten en Wim dat dus niet deed. Maar goed eerlijk is eerlijk, Wim heeft goede benen en zijn target van 1000 kilometer fietsen in zijn vakantie ruimschoots gehaald. In het dorp aangekomen krijgen we nog een flinke bui en hebben wij er 120 kilometer opzitten. Hans gaat nog even op de fiets door naar huis in Houten en tikt de 150 kilometer aan maar meldt er wel bij (via de app) dat hij vermoeide benen heeft mede te danken aan onze man van de dag; Wim.

16 juli 2017 – Het Zandvoort alternatief (door Cees van W.)

Bij aankomst 08.00 bij Mastwijk werd de reden gezocht waarom er om 07.00 niet naar Zandvoort gereden werd. Eerst was Adriaan door zijn afmelding per app de pineut, maar dat werd doorgegeven aan Michel die de groepsapp omzeilt had. Alhoewel, er kwam wat vocht uit de lucht dus het weer en de wind waren minstens deelgenoot aan het alternatief: rondje Nieuwkoop.

Uiteindelijk bleven er 12 deelnemers over. Een mooi koppeltje om te koersen! Rustig gestart door de Ruigenhoekse polder naar Overvecht. René had er zin in maar bij Maarssen bleek al dat het geografisch geheugen ‘m in de steek liet. Maar niet getreurd, het werd goedgemaakt door enig kopwerk in keurig opstart tempo tot 32km/h.

Langzamerhand nam het weer in kwaliteit toe net als het tempo. Richting Nieuwkoop trokken we al door naar de 34km/h zonder enig commentaar achter de kopman.
Gevaarlijk drukte ik Hans in de remmen omdat ik met op het Zuideinde tussen een auto en zijn fiets wurmde. Dat leverde natuurlijk stof op voor bij de koffie.

Op de Ziendeweg werkte het oortje van Marco vast niet meer want die ging er zonder stalorder vandoor. Voor Zwammerdam was zijn ontsnapping echter al achterhaald door Michel die zich vandaag van z’n sterke kant liet zien.

Op de rotonde naar de afslag de Meije zag ik mijn kans schoon en linksom (foei!) plaatste ik een ontsnapping om de zaak maar eens vlot te trekken. Dat lukte. Met 38 tot 40km/h zeilden we de bochten door naar de bekende rustplek voorbij de Potlood: café de Halve Maan.
Hans deed ook een duit in het zakje, Michel nam terecht niet over vond Marco, maar leerde wel het gebaar voor overnemen met de elleboog. Dat gaat vast helpen volgende keer. Uit elkaar getrokken en goed vermoeid en met vocht op de schedel zegen we neer.

De bediening kwam behalve voor de tafels langs bij René met een vaatdoekje om het vocht op te deppen. We bestelden de traditionele appeltaart met versnapering. Toen er 3 latte macchiato’s arriveerde die er nogal bleekjes uitzagen beging ik de fout om op te merken of er wel koffie in zat. De bazin was goed wakker en ik kreeg er van langs wat eindigde in de quote ‘je bent zeker sinds de oorlog niet meer buiten geweest’? Daar kon ik het onder luid gelach mee doen. (Er bleek nl. een espresso naast te staan). Later gaf Alwin ruiterlijk toe dat hij net z’n mond kon houden maar de bleekheid ook opgemerkt had. Dat maakte weer wat goed.

Tijdens de koffie waren de complimenten niet van de lucht. Van verschillende kanten werd opgemerkt dat ‘Wim zo goed bezig was’. Want Wim had in de Meije het gat dicht gereden om mij te achterhalen. Helaas nam Wim dit weer niet serieus (wat toch echt zo was) en besteedde er geen aandacht aan. Echt jammer van Wim. Wie weet hoelang hij weer moet wachten op zo’n moment.

Omdat er bij rust maar een armetierige 55 km op de teller stond werd de ronde na de pauze uitgebreid richting Wilnis. Allemaal mooie natuur in het groene hart waar we doorheen raasden want de teller kwam echt niet beneden de 36km/h.

Richting Breukelen raakte we de eerste ploeggenoot kwijt. Roel ging rechtdoor en kreeg (daardoor?) een lekke band en last van zijn rug. Gelukkig wel thuis gekomen.

Na Breukelen weer eens een andere route naar Tienhoven alwaar het tempo begon in te kakken. Per km raakten we meer mensen kwijt. En dan heb je nog de die-hards die via Den Dolder rijden om Mark thuis af te leveren. Zodoende fietsten alleen Michel, Robbie, Adriaan en ik via het Kees Boeke laantje huiswaarts.

Met moeie benen op de bank neergeploft om de tour kijken en genieten van de soloaankomst van Bouke Mollema met zijn Mollemalen: beuken harken, slingeren, duwen, trekken, blijven gaan als je benen janken en je longblaasje ploffen. Waarom is dit toch zo herkenbaar na 107 met 32,8 gem op de teller?

25 juni 2017 – Westfrieseomringdijk (door Marco)

Kort verslag, 5 man, wind west 4, twee buitjes en wat miezerregen, 135 km, 31,5 gem, start 09:00 uur Enkhuizen, eerste stop 11:15 uur Schoorldam, tweede stop 13:30 uur Hoorn, finish 14:45 uur Enkhuizen.
Goed gezelschap, lekker gefietst, mooie route, goede verzorgingsposten, her en der verkeersregelaars, kortom de moeite waard om volgend jaar weer te gaan.

De route:

Zonnetje bij vertrek:

Het gezelschap:

Het verdiende gebakje:

Waar je het allemaal voor doet:

18 juni 2017 – Naar de Waal (door Marco)

Communiceren blijft een moeilijk vak maar in de whatsapp groep is het meer dan lachwekkend. Al vanaf vrijdagavond zijn we bezig met de zondagochtend en bemoeid iedereen zich met iedereen en gooien we er ook nog wat andere onderwerpen als BBQ tussendoor of foto’s van een zwembad en een kale kip. En als er dan uiteindelijk zicht is op wie wat waar en hoe komt zaterdagavond laat weer een wijziging / opmerking die het geheel weer een stuk (on)duidelijker maakt.

Maar voor deze zondag geldt: stick to the plan (van Hans vd V).
Dus 07.00 uur (i.v.m. de warmte en dus de te verwachte drukte) en geen kinderdijk (want de wegkapitein die daar de weg naar toe weet was niet aanwezig). Het wordt Zaltbommel zoals we een jaar eerder op 1 mei ook gedaan hebben.

Met 9 SWCM-ers (Ton, Tom, Cees-Jan, Cees (eigenlijk te laat maar ook weer knap dat ie er is), Adriaan, Michel, Jeroen, Hans vd V en Marco) vertrokken we voor een rondje Vianen-Zaltbommel-Tiel-Wijk en weer terug naar Bilthoven. Al met al een rondje van zo’n 130km. De wind komt uit het noordoosten maar is niet krachtig dus hebben wij in het begin wind mee. De uitdaging is dan om rustig te beginnen. We hebben geleerd van de voorgaande weken en ook nu de eerste twee uur NIET BOVEN de 32 km/u fietsen dan komt het allemaal goed.

Om 07.15 uur staan we stil en vervangen we de lekke band van Michel en gelukkig blijft het bij deze ene lekke band.
Daarna wordt gestaag de eerste kilometers afgelegd en gezien het zeer gering aantal verkeerslichten en drukte op de weg gaat het zeer vlot. Fort Vechten, Houten, Vreeswijk, Vianen, Zijderveld worden vlotjes genomen. In Schoonewoerd is het even oppassen waar we links moeten en daarna de Linge opzoeken en voor we het weten zijn we bij Beesd. Daar is het door het dorp naar de doorgaande weg en dan rechtsaf naar Haaften. Dit is een mooi stuk lange brede weg en Cees neemt de kop en rijdt met een keurige snelheid richting Haaften.
Bij Haaften draaien we richting oost naar de brug bij Zaltbommel. De wind is nu meer vanuit links voor dus wordt er een waaier opgezocht. Maar blijkbaar was dat volgens Hans vd V de waaier van de verkeerde kant.

Op dit stuk is het een brede weg maar nadat we de Waal overgestoken zijn en langs het water naar het oosten fietsen is het fietspad smaller. Dus met 8 man achter Jeroen aan die dacht dat de koffie al in de buurt was. Helaas voor hem, het is nog even wat verder. Na Rossum zien we een groep voor ons fietsen waarvan sommige dachten die wel even bij te halen. Maar dat is niet gelukt en maar goed ook want de groep gaat rechts- en wij linksaf.

Bij Dreumel stopt het fietspad en kunnen we weer op een brede dijk naar Wamel fietsen. Cees zet zich op kop en daarna Marco om de tussensprint naar de koffie in te zetten. Na 80km zitten we aan de koffie in het veerhuis bij het fietspontje naar Tiel. De koffie en appeltaart is meer dan verdient en de cola eveneens. Het gaat best goed zo, de terugweg kan wat iedereen betreft op dezelfde wijze verreden worden (nog 50km te gaan).

Op naar de Alexanderbrug, even klimmen. Als groep gaan we naar het industrie terrein van Tiel alwaar het Amsterdam-Rijn kanaal wordt opgezocht. Gelukkig valt het daar met de wind mee en is de weg lekker breed. Wel is er inmiddels meer verkeer op de weg dus het blijft opletten. Tom neemt hier een groot deel van het kopwerk op zich. Richting Wijk is het even doortrekt om de pont te halen maar dat lukt prima.

Dan is het achterlangs bij Wijk, om via Werkhoven de Achterdijk op te zoeken. Hans vd V neemt de afslag links naar Houten. Richting Vechten is het even doortrekken naar de 40 km in het uur en dan lekker uitrijden via de uithof.

We komen na 130km aan in ons dorp. En het is nog niet eens 12.00 uur, één lekke band, een schitterde zonnige ochtend en een gemiddelde van 32 km/u en alles is weer heel gebleven (ook niet onbelangrijk), wat wil je nog meer.

19-20-21 mei 2017 – Na regen komt zonneschijn OOK IN WINTERBERG. (door Sander)

Vrijdag 19 mei 2017

Deze dag kunnen we het beste gelijk maar weer vergeten. Op de reis er naar toe waren de vrachtwagens niet te tellen en bij aankomst in Winterberg regende het en dat is niet meer opgehouden tot de wandeling na het avondeten rond 21:30 uur.

Daarnaast was er een zeer vlakke etappe in de Giro dus de middag maar een beetje lamzakkend doorgekomen en de benen te rusten gegeven voor alles wat dit weekend nog komen gaat.
Gelukkig hebben we de foto’s nog – klik hier

Op naar dag 2.

Zaterdag 20 mei 2017

Na de verregende vrijdagmiddag waar het de bedoeling was om alvast de benen los te fietsen, is het op de zaterdag fantastisch fietsweer. In de ochtend is het nog een beetje fris en dat zorgt nog voor de nodige verkleedpartijen en bedrijvigheid binnen de groep. De fietsen worden in gereedheid gebracht, wielen vast maken, sturen rechtzetten, banden oppompen, wel of geen handschoenen, beenstukken, windstoppers enz enz.

Nadat iedereen zijn of haar keuze heeft gemaakt en de groepsfoto is geschoten beginnen we aan een tocht door het prachtige Sauerland, uitgezet door Marco en Marcel en op vrijdagavond gepresenteerd met de belangrijkste knooppunten waar we naar toe zouden gaan fietsen. Dat kan niet meer misgaan zou je zeggen. Is dat ook zo? In de route is ook rekening gehouden met mogelijkheden om deze in te korten en zo door te steken terug naar het hotel. We beginnen met een lange afdaling van rond de 12 km naar Schmallenberg. Lekker je zelf naar beneden laten vallen, de een wat harder dan de ander want het blijft tenslotte racefietsen. En ja we kunnen het ook in Duitsland, in Schmallenberg aangekomen verliezen we de eerste 3 van de groep uit het oog. Was het nou links- of rechtsaf? We vervolgen onze weg met 4 minder (Leo is er nog achteraan gereden om te vertellen waar we elkaar opnieuw treffen). Gaat dit lukken of niet?

Helaas is de eerste lekke band na de afdaling een feit. Joep rijdt lek en later blijkt dat dit het hem ook lukt zonder te fietsen.

De band geplakt en met 13 man vervolgen we onze weg richting Jagdhaus. Een pittoresk dorpje boven op een berg, te bereiken via een fantastische klim van 5 km door de bossen met stijgings percentages tot 12% een echte kuitenbijter zo aan het begin van de tocht. Maar iedereen van de groep verteerd de klim perfect en komen allemaal netjes boven. Ondertussen bij de 4 “ontsnapte” renners blijkt dat hier wederom een splitsing heeft plaatsgevonden 2 rechtdoor en 2 naar links? We vallen de bergen vandaag dus aan in 3 groepen. De hereniging met 2 van de 4 renners vindt plaats bovenop Jagdhaus. Daar zitten Leo en Cees-Jan op ons te wachten en schiet Cees-Jan een paar mooie actie foto’s. Wie en waar zijn de andere 2 renners?

Bovenop de klim wachten we tot de groep weer compleet is. Joep blijkt weer een lekke band te hebben en heeft tijdens de klim een aantal keer lucht in de band moeten pompen (extra energie verspeeld dus). Boven even wisselen (2de keer). Rob moet toch nog even werken vandaag en gaat aan de slag. Nadat de band is gewisseld blijkt dat deze zonder een meter te rijden toch weer lek is ondanks dat de buitenband echt goed is gecontroleerd. Dus 3de binnenband erin en we zijn er weer klaar voor. Met een vertraging van meer dan een half uur vervolgen we onze weg richting Dotzlar. Dit is het punt met de mogelijkheid voor een doorsteek richting Hallenberg via Arfeld. Deze route is zo’n 25 km korter dan de langste route (Joep, Rob, Cees-Jan en Wim maken hier gebruik van). De langste route maakt een extra lus naar het laagste en zuidelijkste punt van vandaag.. Via een paar mooie beklimmingen en snelle afdalingen komen we in Bad Laasphe (+/- 325m). Daar gaan de overgebleven renners op zoek naar een tentje om wat te eten. Wat nog niet mee blijkt te vallen want veel blijkt dicht te zijn. Tevens vindt er in Bad Laasphe een hereniging plaats met de 2 verloren renners (Ton en Marcel die naar later blijkt steeds achter ons aan hebben gereden). We hebben er nu 60 km opzitten. Daar wordt de energie voorraad aangevuld met soep, salade, schnitzel of een torenhoge chili hamburger voor Roel. We vragen ons allen af of het fietsen daarna nog lukt. Na een pauze van ruim 1 uur vervolgen we onze weg naar Arfeld.

De vier heren van de doorsteek hebben in Hallenberg koffie met gebak genuttigd om de nodige energie voorraad aan te vullen.

Van het eten lijkt niemand last te hebben want het tempo zit er direct weer goed in. Mooie beklimmingen en snelle afdalingen met snelheden tot ver boven de 70km volgen elkaar op. Hier wordt een nieuwe kopgroep gevormd bestaande uit Marco, Leo, Jeroen, Jos, Ton, Marcel en Sander. Onderaan de afdaling in Arfeld besluit Marco op de rest (Mark, Roel, Bart, Adriaan, Michael en Yvonne) te wachten en gaan de anderen vast door naar Hallenberg.

In Hallenberg splitsen Jeroen, Marcel en Leo zich om nog een extra lus te fietsen van 15 km met daarin nog ff 400 hoogte meters. Dit is de lus naar Medebach en Kustelberg met de klim op de drie baansweg.
Jos, Ton en Sander besluiten de weg naar Winterberg te vervolgen. Via de oude spoorbaan over het fietspad tussen 2 bergen dienen er nog 400 hoogte meters te worden overbrugt tot aan het hotel.

In Winterberg aangekomen nemen we nog even snel een colaatje/biertje en zien nog net de laatste 5km van de etappe van de Giro naar Oropa en zien Tom Dumolin op een magistrale manier de etappe winnen. Dit geeft weer moraal voor morgen.

Ondertussen neemt de laatste groep van zeven eveneens in Hallenberg de oude spoorbaan maar rijden niet door naar Winterberg. In Zuschen slaan deze linksaf voor wederom een mooie lopende klim naar MollSeifen. Daar is het verzamelen door boven in het dorp op elkaar te wachten. Dan is het kort afdalen om vervolgens de laatste klim van de dag richting Neuastenberg te nemen, kort maar hevig. Daarna is het rustig uitfietsen naar het hotel.

Uiteindelijk komt iedereen deze dag moe en voldaan en vooral veilig weer thuis. Iedereen heeft zo het beste uit zichzelf gehaald en variëren de afstanden per groep van 100 (de doorstekers), 125 (Sander en Jos) , 130 (de zeven), 140 (als je netjes de route goed volgt- Jeroen en Leo) en 150 km (als je van de route afwijkt – Ton en Marcel). Het was een lange dag maar ook een hele mooi.

We kunnen we na de nodige biertjes aanschuiven voor de schienkenbout. ’s-Avonds nog even een boekie lezen, klaverjassen, samenvatting van de Giro etappe kijken en de nieuwe route voor de volgende dag doornemen en de eerste fietsdag zit erop.

Voor alle foto’s van deze dag – klik hier

Op naar dag 3.

Zondag 21 mei 2017

Zondagmorgen de 2de fietsdag is aangebroken. Zouden er nog overige leden staan te wachten voor de deur om mee te fietsen? René misschien? Helaas niet gezien.

Het weer is vandaag nog mooier dan gisteren. Een strak blauwe lucht aan het begin van de morgen. Wat er voor zorgt dat er vandaag wat meer blote benen te zien zijn in het peloton en de verkleedpartijen van de zaterdag achterwege blijven.

Na een goed ontbijt maakt iedereen zich op voor de 2de tocht. Dit wordt een tocht om even de benen los te fietsen na de zware inspanningen van gisteren. De afstanden die gereden gaan worden variëren tussen de 30, 50, 70, en +/-80 km. Je ziet we hebben niet allemaal het zelfde gedaan deze morgen. Wel beginnen we bijna met z’n allen (waar is Marcel?) aan de afdaling naar Oberkirchen. Tijdens de afdaling is het nog wat koud maar eenmaal beneden aangekomen in het zonnetje is het fantastisch om te fietsen.

Vanuit Oberkirchen rijden we naar de Rothaar over de Hochsauerland Hohenstrasse. Een mooie vloeiend lopende bergpas met een vrijwel constant stijgings percentage tussen de 6 en 7%. Iedereen rijdt hier lekker zijn eigen tempo omhoog. Toch vormt zich een kopgroepje met de te verwachte namen, dat zou je denken tenminste. Wim blijkt vandaag super benen te hebben en schaart zich in de kopgroep. Later tijdens de rit begint hij zelfs Jos nog aan te moedigen harder een berg op te tijden? Het moet niet gekker worden, hou dit vast Wim voor de zondagen!

Na een kleine 30km fietsen komen we bij het koffiepunt in Neuastenberg. Na de genuttigde koffie met gebak wordt er door een aantal van de groep besloten om vanuit daar door te steken naar Winterberg en nog even via de Kahler Asten (het hoogste punt van de omgeving) terug naar het hotel te rijden.

De rest van de groep besluit om vanuit het koffiepunt er nog een lus aan vast te plakken en af te dalen richting Zuschen. Na een pittige klim volgt een snelle afdaling in de richting van het dorp.
In Zuschen aangekomen wordt koers gezet richting Winterberg via de oude spoorlijn. Dit is een mooie glooiende klim van een kilometer of 10 tussen de bergen door en komt uit in Winterberg. Daar wordt door Ton, Jos, Leo, Michael, Adriaan en Yvonne (die echt als een “kerel” kan fietsen; chapeau) besloten om nog 20km aan de rit te plakken voor een lus achter Winterberg (Siedlinghausen) door naar het hotel.

Waar is Marcel? Marcel blijkt ’s-morgens de groep gemist te hebben toen hij aan het warm rijden was rond het hotel. Hij heeft in zijn eentje het rondje van zaterdag nog even snel afgeraffeld. Wel zonder de lus naar Bad Laasphe maar toch een prestatie na een zware zaterdag.

Rond een uur of 1 is iedereen weer veilig terug bij het hotel en wordt er nog even nagepraat bij een colaatje/biertje. En wordt er langzaamaan begonnen met het opladen van de fietsen voor de weg terug naar huis.
Rond een uur of half 2 is iedereen veilig onderweg naar huis in de auto nog napratend over een zeer geslaagd weekend fietsen in Winterberg.

Bart nogmaals en wederom dank namens iedereen voor de organisatie.
Ook dank aan iedereen om er samen voor te zorgen dat het een geslaagd, sociaal, veilig en sportief weekend is geworden.

Voor alle foto’s van deze dag – klik hier

14 mei 2017 – Laatste voorbereiding op Winterberg (door Marco)

Om 08.00 uur stonden we met 9 (Adriaan, Jos, Ton, Hans, Wim, Mark (Zeist), Mark (De Bilt), Tom (nieuw) en Marco) klaar voor vertrek. Aangezien de zon lekker scheen en we de afgelopen weken genoeg geklommen hebben om Winterberg te overleven, besluiten we een rondje Nieuwkoop-de Meije te doen. Brommer Leo komt zich nog net op tijd melden en van René weet je het, dus die komen we tegen terwijl we de Melkweg op rijden.

Rustig aan starten is het credo dus neemt René ons op sleeptouw. De bekende route naar Overvecht, langs kasteel Oud-Zuilen naar de Vecht en Maarssenbroek in. Daar het kanaal en de A2 oversteken en nu bij Haarzuilen eerst LINKS-af naar het Maxima park om een rondje op Het Lint te doen. Het gaat prima en de groep van 11 blijft netjes bij elkaar al moet Ton op Het Lint tot de orde worden geroepen als we met beetje wind mee iets te hard gaan. Als we Het Lint verlaten steken we de weg over om via Haarzuilen richting Kockengen te rijden. Blijkbaar vindt Hans dat het niet hard genoeg gaat (ondanks de wind mee) en komt van helemaal achter met een flinke vaart naar voren om het tempo op te schroeven.

Bij Kockengen linksaf en dan langs de provinciale weg met wind tegen even klein beetje buffelen. Dan de polderweg in rechtsaf, om richting Woerdese Verlaat te rijden. Mark (De Bilt) rijdt daar op kop en als we toch vrij duidelijk naar LINKS moeten gaat hij RECHTS. Vergissing is menselijk maar als je van kop af wil kan dat ook anders :-).

De route wordt vervolgt zoals we wel vaker gedaan hebben en dus leidt Marco, Ton en Mark (Zeist) ons dwars door Nieuwkoop om aan het eind bij de T-splitsing linksaf te gaan naar Zwammerdam. Heerlijk wind tegen dus komt brommer Leo op kop om met zeker 35 km in het uur zijn benen voor volgende week nog even te testen. Het gaat op deze smalle weg net goed met een van achter passerende auto en we weten gelijk weer dat het iedere meter opletten blijft. Letten op je mede fietsers, andere weggebruikers, dieren, bochten etc, etc, etc. Een ongeluk(je) zit soms in onverwachtse hoekjes.

Zwammerdam wordt genomen en Hans wil aan de koffie en dus langs de Meije gaat met wind redelijk in de rug in een lekker tempo naar het café naast de kerk. We zijn mooi op tijd want het is 10:15 uur en 65 km gedaan dus prima zo. Koffie is prima, het gebak ook maar de slagroom is een verbeterpuntje. Afrekenen is ook een verbeterpuntje want mensen neem nou KLEIN GELD mee. Briefje van vijf en want losse euro’s is toch handiger dan een briefje van 50 euro (het is maar een tip).

Na de koffie (wat zat daar in?) kwam Wim zijn aandeel (Oh nee, hij drinkt chocolademelk, dat zal het zijn!). Zeg maar gerust een groot aandeel. Samen met Ton leidde hij ons terug naar Woerdense Verlaat ,maar daarna nam hij de kop alleen over om helemaal tot aan Breukelen de gang er in te houden. Wij konden met z’n alle prima in een mooie waaier achter hem blijven. Bij de brug in Breukelen moest hij echter zijn inspanning “bekopen” maar toch, prima gedaan.

Langs de Vecht ging het richting Maarssen en dan linksaf naar Tienhoven. Altijd weer een stukje waar een aantal van ons zich niet kunnen inhouden dus de eindsprint werd ingezet. De bekende namen komen dan weer boven drijven en sommige proberen zich zelf te verbeteren door zo lang mogelijk in het wiel mee te blijven gaan.

In Bilthoven besluiten Wim en Hans om via Den Dolder Mark naar huis te brengen in Zeist. De overige vinden het wel prima zo en er was nog een lange middag met veel sport (kijken/luisteren/appen) te gaan dus daar moesten de voorbereidingen voor getroffen worden. Het was weer een hele mooie zondagochtend en met 110 km op de teller met 31 km/u gemiddeld lijkt het er op dat we klaar zijn voor Winterberg.

07 mei 2017 – DTC Utrechtse Heuvelrugtocht; van 14 naar 4 (door Jeroen)

Deze zondag was de jaarlijkse Heuvelrugtocht georganiseerd door de Driebergse tour club. Een prima training voor het weekend naar Winterberg wat al over 2 weken is. De benen moeten dan toch al wel wat hoogtemeters gemaakt hebben.

Zoals gebruikelijk werd er om 8 uur verzameld voor de winkel van Rob waar de B (09.00 uur) groep ook al was om hun fietsen in te laden voor een heuveltocht rondom Nijmegen. Vervolgens naar de Biltse hoek om daar de rest van de groep op te pikken, 13 in totaal. René en Leo besloten hun eigen heuveltocht te gaan fietsen zodat ze weer op tijd terug waren. De overige 11, Theo, Bart, Hans vd V, Hans P, Michel, Cees-Jan, Marco, Sander, Jos, Alwin en ikzelf zijn in een rustig tempo naar Driebergen gefietst om daar Mark op te halen en in te schrijven voor de 100 km tocht. Dus met 12 van start (de eerste twee afhakkers waren in Zeist al naar “links” gegaan). De route ging van Driebergen, Kerckebosch, Austerlitz, N227 en dan de tankbaan over het viaduct richting Soesterberg. Na het viaduct ging het tempo al lekker omhoog naar de 40 km/u door goed kopwerk van Sander. Vervolgens langs het vliegveld de Palzerweg op. Lekker klimmen op de kasseien. Hier kwam Alwin als eerste boven om zich goed te kunnen laten fotograferen op de top.

Voor de fotowebsite; klik hier.
Voor het album op onze eigen website: klik hier

Hierna ging de route door naar Amersfoort om daar wat rond te cirkelen zodat ieder heuveltje meegenomen kon worden. De Tour of Little Swiss (5,5 km klimmen en dalen) was in het parcours opgenomen en ging lekker in de benen zitten. Hier werd de groep verder gesplitst waarna Bart, Alwin en Hans P. op eigen tempo de weg naar huis in hebben gezet.

Met 9 werd de tocht vervolgd van Oud-Leusden, via Den Treek, Woudenberg naar Maarsbergen waar de koffie was. Daar had iedereen wel zin in en met Mark op kop ging ook dit in een heerlijk tempo van rond de 35 per uur. Blijkbaar had La Place niet gerekend op ons want het was lang wachten op de koffie en de slagroom was al op! Wel lekker buiten gezeten op het terras en goed gekeken naar de vele andere deelnemers aan de tocht. Sander had hier al 2.500 calorieën verbruikt volgens zijn Garmin en dacht al aan een tweede stuk taart.

De Amerongse berg zat twee maal in het parcours; eerst vanaf Leersum, om vervolgens vanaf Overberg nogmaals beklommen te worden. Niet iedereen vond het even fijn maar heerlijk voor de klimmers. Hier gaan de kilo’s pas echt tellen. Vanuit Amerongen naar Darthuizen, Maarn en Doorn met een minder steile klimmetjes voor de krachtpatsers. Er werd hard gestreden voor het bergklassement tussen Sander, Marco, Michel en mijzelf, en de benen liepen goed vol. Theo en Cees-jan vonden het zo wel goed en namen de kortere route naar huis.

Bleven er nog 7 over om via de polder terug te fietsen naar Driebergen. Hans vd V, die al om half acht in Houten gestart was vond het best zo en nam de weg terug naar Houten via Odijk. Ook Jos nam die route om in eigen tempo naar huis te kunnen fietsen. Met de overige 5 hebben we de tocht afgemaakt en Mark naar huis gebracht, zodat er uiteindelijk nog 4 overbleven om terug naar Bilthoven te fietsen waar het allemaal begonnen was die ochtend.

Uiteindelijk met 123 km op teller, 486 hoogtemeters en 2.500 calorieën (of waren het er 5.000 Sander?) thuis om Excelsior-Feyenoord (ai, ai, ai) en de Giro met echte waaiers te kijken.

07 mei 2017 – Geen klimmer dan maar zelf trainen (door Wim)

Zaterdag was er via de chat een discussie wie wel of niet de D.T.C tocht wilde gaan rijden en vanaf welk punt vertrokken zou worden. Ik zelf heb aangegeven geen zin te hebben om weer te gaan klimmen (ben geen klimgeit) haha. Ik was bij Mark Stuyvenberg ff een bakkie aan het doen (door Danielle gemaakt lekker) en we hebben toen afgesproken om zondag een rondje met ons drieen te fietsen. Mark, Danielle en ik zelf, max 8o kilometer.

Zondag ochtend stond ik om 9 uur bij hun op de stoep (eerst lekker uitgeslapen). We hebben een keus gemaakt om richting Asperen en niet weer naar Abcoude te rijden en daar de koffie te nuttigen met heerlijk verse zelfgemaakt appeltaart te eten. Mark en ik hebben samen het kopwerk gedaan en Danielle heeft lekker achter ons gereden (uit de wind). Zij heeft nog nooit meer als 60 kilometer gefietst dus ze wilde niet meer als 80 kilometer fietsen! We zijn via de uithof vertrokken richting Vianen naar Gorichem. We hadden een lekker tempo; gemiddeld hadden we constant 32 km/u met wind van de zijkant. In Fort Asperen hebben we onze pauze genomen.

Na weer uitgerust te zijn zijn we via Leerdam en Vianen de kortste weg weer naar huis gegaan om de afstand rond de 80 kilometer weer thuis te zijn. In de Uithof had Mark materiaal pech, zijn schroefjes van zijn schoen was los gegaan en daar baalde hij van omdat hij helemaal opgemeten was voor zijn fiets en wiel afstelling !!

Thuis toch goed aangekomen en toen stond de teller op 93 kilometer. Danielle heeft niet geklaagd maar was wel moe, het was tenslotte haar langste afstand die zij gereden had.

07 mei 2017 – Dave’s ronde van het rijk Nijmegen (door Rob)

Zondag 7 mei heeft de 9 uur groep ( vandaag ruim 12 man/vrouw groot) een leuke training gedaan in en rond Nijmegen als voorbereiding op het Winterberg weekend, binnenkort. Dave had een mooie ruim 70 kilometer rit voorbereid, met het nodige klim en klauterwerk in Berg en Dal en het Duitse Reichswald. Zelfs een aantal rijders uit de andere groep had er deze morgen voor gekozen deze leuke ronde; “Dave’s ronde van het rijk Nijmegen” gedoopt, mee te fietsen. De samenvatting is te zien in de onderstaande afbeeldingen.

Het filmpje van Joep zijn fiets is hier te zien – klik hier.

Dank aan Dave voor het verzorgen van deze route.
Na afloop smaakte de koffie met gebak in vd Valk Lent erg goed alvorens weer naar Bilthoven te vertrekken.

30 april 2017 – Voorbereiden op Winterberg (door Rob)

Op zondag 30 april heeft de b-groep op de ochtend een leuke trainingsrit gedaan als voorbereiding op het weekeinde Winterberg.
De 9 man en vrouw tellende groep heeft onder een strak blauwe hemel de richting van Veenendaal opgezocht, waarbij vooral in het tweede deel, na een lekkere koffie en appeltaart in het oude deel van Amerongen, alle klimmetjes op de weg terug werden aangedaan.

Wat opviel onderweg was het grote aantal wielrenners die op deze zondag ook dezelfde omgeving hadden uitgezocht.
Erg gezellig maar wel goed oppassen. De gereden afstand ging in de richting van de 90 kilometer.

29 april 2017 – Een dagje Limburg is zo gek nog niet (door Cees Jan)

En daar gingen we dan zaterdag 29 april 2017, iets na 07.00 uur op weg naar Valkenburg/Vroenhof met een elftal SWCM leden. Een autorit van iets minder dan 2 uur te gaan en met nog een hele dag voor ons. Ieder had zijn plekje in de auto’s opgezocht, René en Marcel samen, Mark en Leo hadden elkaar ook gevonden, Cees-Jan, Wim en Marco waren samen in de auto gestapt en Sander bewaakte samen met Ton al de fietsen in de auto van Ton.
Onderweg bij Houten even een rondje over de rotonde om Hans en Robbert op te pikken en weer door naar het mooie Limburgse land waar we rond 08.45 uur aankwamen op de plek van bestemming.

Na een gezamenlijke kop koffie moest ook nog even de vlaaibestelling gedaan worden. Daarna omkleden, fiets klaar maken, de laatste instructie van Marco en daar ging het blauwe gezelschap voor “lus 2” van de Amstel Gold Race en tocht van 110 kilometer in het vooruitzicht met een 14-tal beklimmingen.

De één verheugde zich op de Camerig de ander op de Gulperberg, ik verheugde mij op de Vaalserberg want daar zou de koffiepauze zijn en weer twee andere hadden er blijkbaar zoveel lol in dat ze zeker voor de pauze bijna iedere klim twee keer gedaan hebben, en ik was dat niet. Overigens heb ik ze dat na de pauze net meer zien doen. In de eerste 20 kilometers bleken er bij Hans en Robbert wat technische problemen aan de fiets te zijn maar gelukkig is verder ongemak uitgebleven. Rond 12.00 uur na een paar leuke beklimmingen kwamen we met 55 kilometer op de teller aan op de Vaalserberg en na wat verwarring over wat nu het 1e of 2e restaurant is zaten we toch met z’n elven in hetzelfde restaurant aan dezelfde tafel.

Koffie en chocomel met Limburgse vlaai kwam er op tafel iets minder rijstvlaai dan gewenst maar ook de kersenvlaai was goed te eten.

Na een kleine drie kwartier en gezellig geklets stapten we weer op de fiets voor het tweede gedeelte van “de lus”. De Vaalserberg af via België in en op naar de volgende heuvels.
Gaandeweg de middag werd steeds duidelijker wat vooraf bekend was; ik ben niet de beste klimmer. Kleinere groepjes worden gevormd en eenieder van ons zet de tocht voort. De laatste 20 kilometers wordt afgelegd naar eigen inzicht, de meeste hebben de volledige lus afgelegd en paar waaronder ik zelf hebben een eigen eind lusje gemaakt.

Uiteindelijk komt iedereen rond 15.15 uur weer voldaan aan bij hotel de Herberg (goed adresje Hans).

Ja en dan volgen natuurlijk onder het genot van de drank en een aantal schalen bittergarnituur en uiteindelijk toch ook nog de vegetarische loempia’s de weerspiegelingen van de dag. Iedereen keek tevreden terug op de rit, een vlekkeloze rit onder best goede weersomstandigheden.

Rond 17.00 uur vertrokken we weer voor de terugreis naar De Bilt en paar van ons met de ’s morgens bestelde vlaai maar iedereen met de gedachte dit was leuk dit moet onze volgende vaste traditie worden.

23 april 2017 – Terug in het peloton(netje) (door Alwin)

Afgelopen donderdag de 20e april met Hans Peters een kort rondje gereden om het gevoel van de fiets onder de bips weer terug te krijgen…..ging niet onaardig en de gevreesde angst voor bochten etc…bleek mee te vallen.

Zondag dus maar weer de stoute wielerschoenen aangetrokken en opgestapt naar het vertrekpunt bij Mastwijk Tweewielers. Verbaasde gezichten, van wie het nog niet verwacht hadden en opgetogen gezichten van degenen, die blij zijn voor me dat ik er weer bij ben. Mijn intentie is om lekker te starten en maar zien hoever mijn conditie reikt en hoe de reactie op de arm zal zijn.

Vertrek richting Bunnik en langs Houten op naar het pontje van Beusichem, de beoogde route van Hans vd Veen wordt nog keurig gevolgd. De snelheid is relaxed met zo’n 30-32 km en een ieder keuvelt er nog rustig op los….lekker om weer in het pelotonnetje te vertoeven. Bij het pontje wordt gevraagd hoe het gaat en ik moet zeggen….naar omstandigheden goed, dus we steken met z’n allen over om aan de overkant het vervolg van de route van Hans aan te vangen.
Aan de overkant wordt echter in overleg besloten toch de dijk naar Rhenen te nemen om aldaar de koffie en appeltaart te gebruiken. Zo gezegd zo gedaan….schuin windje maakt dat het tempo weer wat omhoog gaat en de Rijndijk overgaand in de Marsdijk af en toe met snelheden boven de 40km genomen worden. Geen medelijden meer met de bionische man en de bionische man geen medelijden met zichzelf…de duimschroeven worden op de dijk aangedraaid en de losgetrilde schroeven, veroorzaakt door al die drempels en keitjes, worden thuis wel weer aangedraaid.

Met goed gevolg komen we bij de brug over de Neder-Rijn bij Rhenen aan en aan de overzijde wacht bij Restaurant Cunera de koffie. De eveneens wachtende dames regelen dat de deur keurig om 10 uur open gaat en de koffie, chocomel ( al dan niet koud of warm ) en appeltaart wordt al snel geserveerd. Snel een 2e rondje besteld, want er vallen allerlei groepen wielrenners binnen, dus opschieten en wegwezen. Hoe nu verder….? Via de Kastanjelaan natuurlijk….wie kent die nu niet??

Via de klimmetjes en de Defensieweg besluiten we nu eens rechtsom naar Amerongen te fietsen hetgeen via een zeer hobbelige weg dwars door het bos verloopt….de bouten en moeren hebben het zwaar te verduren, maar het gaat allemaal nog steeds voorspoedig..! Einde van het pad blijken we bij het Sportterrein in Amerongen te zijn, dus einde rechtsaf richting huis…althans dat dachten René en ondergetekende….de rest die waarschijnlijk op Wim wachten, zijn echter nog de klimmetjes gaan doen. René en ik hebben ze niet meer terug gezien….helaas, maar met René als aanjager, waarvoor dank, zijn we na 100 km weer gezond en wel in Bilthoven aangekomen.

Wim is, gezien zijn geschaafde billen, nog lelijk onderuit gegaan, waarbij ik niet weet of dat op het paadje tussen de Defensieweg en Amerongen is gebeurd of later…hopelijk goed herstel.

Heren dank voor deze openbaring en dat op een zondag. De deuren gingen weer voor me open.

De berggeiten gaan aankomend weekend richting Limburg…we zullen zien wie er zondag nog bij Mastwijk aan de start staat.

16 april 2017 – Een bakkie te veel maar ze lachte zo lief (door Marco)

Aan Paaseieren zoeken doen we niet meer dus kan er gewoon gefietst worden op deze eerste Paasdag. Met negen (Jeroen, Michel, Adriaan, Cees Jan, Bobby, Wim, Mark (de bilt), Sander en Marco) staan we zondagochtend 08.00 uur klaar bij Rob. Een mooi aantal voor een mooie tocht. Of we het droog gaan houden weten we niet maar dat er wind staat en dat die alleen maar sterker wordt is zeker.

We beslissen om eerst een beetje naar noord west te gaan en dus wind tegen richting Kortehoef en dan via Hilversumse Meent naar Muiden om daar langs de A6 het water over te steken en dan langs de randmeren naar de brug bij Huizen (A27) te rijden.

We beginnen rustig en we merken dat het lekker stil op de weg is. Door Westbroek, Tienhoven, Loosdrecht is het prima fietsen en met een mooi tempo blijven we netjes bij elkaar. Vervolgens naar Kortehoef waar we plots een behoorlijke bui te verwerken krijgen. Gelukkig blijft het bij vijf minuten regen, maar nat wordt je er wel van. Nu bij Kortehoef eens rechtsaf en niet links, zodat Abcoude wordt vermeden. Dan naar Hilversumse Meent waar je het Naardermeer-natuurreservaat kunt insteken. Bruggetje over en linksaf langs het water naar het fort Uitermeer. Daar rechtsaf, spoor over en richting de A1 bij Muiden.

Vooral Jeroen is hier de motor van de groep maar het tempo is goed en we zijn nog steeds met negen. Langs de A6 steken we het water over en zijn we in de Flevopolder. We willen langs het water naar Almere-Haven voor koffie. Ze zijn flink aan het werk aan de weg aldaar dus het is even zoeken hoe te rijden. Wim weet uiteindelijk de juiste weg en wij rijden net even anders, maar gelukkig komen we elkaar weer tegen. Nu is het wind mee naar Almere-Haven waar we om 09.50 uur geen koffie kunnen drinken omdat alles gewoon nog dicht is. Dan maar verder.

Met wind in de rug gaan we met z’n alle rond de 40 km/u, ja met z’n allen. We horen Wim achter in de groep praten dus het tempo ligt te laag. Nu is het de beurt aan Marco, Michel, Jeroen en zeer zeker ook Sander, om richting de brug bij A27 het tempo op te voeren. Sander weet de teller richting 48/49 te krijgen en komt tot twee keer toe als een raket voorbij, waardoor aanpikken lastig is. Even de gashendel open en met wind in de rug is dit heerlijk koersen. Bij de afdaling van de brug richting Huizen komen we weer bijelkaar en besluiten we koffie te doen bij de Generaal in Baarn.

Na Eemnes de polder in, weer wind in de rug en nu doen Jeroen en Sander dienend werk voor de groep want ondanks het hoge tempo (40 km/u) blijft wederom iedereen aangehaakt. In Baarn is het even zoeken naar het station waar de Generaal zit maar we komen er wel. Sander gaat door naar huis want dan kan hij nog even helpen met het verstoppen van de eieren voor de Paasbrunch met de gehele familie.

De teller staan op 83 km en het is 10:45 uur. Dus we zijn vroeg en hebben wel even tijd voor koffie met een gebakje. In de Generaal worden welkom geheten door een vriendelijke dame van de bediening. Net op het moment dat wij gaan zitten wenst ze ons via het ” schoolbord” Vrolijk Pasen en vraagt Wim aan haar of ze haar telefoonnummer er even onder kan zetten. Het begin van een vermakelijk bakkie met prima appeltaart. Aangezien we vroeg zijn en Wim nog niet weg wil/hoeft, regelt Wim bij de lieftallige dame een tweede bakkie. Echter Wim had geen koffie maar warme chocomel en die zit er de tweede ronde niet bij, tja hoeveel indruk kun je maken! Maar gelukkig wordt Wim even later persoonlijk bediend worden door dezelfde aardige dame en was er wederom een contactmomentje.

Waarom zijn er alleen maar foto’s van ons waar we aan de koffie met gebak zitten?

Onder zachte dwang nemen we Wim om 11.30 uur mee nadat hij met de pot de rekening heeft voldaan. Nog even zwaaien en op naar huis. Om de 100 km vol te maken gaan we via Lage Vuursche. Net buiten dit dorp begin het wederom flink te regenen en die gaat even later over in hagel. We hadden dat tweede bakkie dus niet moeten doen, maar ja het was zo gezellig.
In Bilthoven zijn de straten zelfs wit van de hagelstenen en is het eveneens behoorlijk fris geworden. Schuilen heeft nu geen zin meer dus gewoon doorrijden en terug bij Rob is het weer droog zodat we kunnen uitbollen richting huis.

Wederom een mooie ritje van 100 km in prima gezelschap en een juist tempo.

02 april 2017 – Hollandser kan je het niet krijgen (door Jos)

We zijn met een mooie groep: 14 man. Jeroen heeft twee van zijn nieuwe buurmannen meegenomen. Mark (Zeist) heeft een route uitgezet in zijn Garmin. Hij en Roel zijn de wegkapiteins. Het weer is prachtig, echt waar je als fietser van droomt. Nog heerlijk fris in de morgen en een al snel doorbrekende zon die voor de eerste opwarming zorgt.

De route loopt via Groenekan naar Maarssenveen. Vandaar uit door Maarssen heen langs de vecht richting Breukelen. In het begin mooi tempo: 30 tot 32 p/u. Over de kanaalbrug bij Breukelen gaan we richting Kockengen, door de Woerdense Verlaat. We volgen de weg langs de Kromme Mijdrecht. Naast prachtig roeiwater is het ook mooi fietsen daar. We komen door allemaal plaatsjes waar ik nog nooit van gehoord heb: Zevenhove, Noordeinde, Vrouwenakker. Wat is Nederland daar toch prachtig.

Voor Uithoorn wordt er voor een parallel-actie gekozen: een deel van de groep neemt braaf het fietspad. De rest gaat over de dijkweg naar Uithoorn, langs de roeivereniging tot aan de Amstel. We zijn daar volgens mij precies op tijd: net voor de afzetting van een of andere (hardloop?) wedstrijd later in de ochtend. Langs de Amstel rijden we tot aan Oudekerk. Daar ontwaken ze wat later en zijn de terrassen nog niet open. Dus door naar Abcoude, aangetrokken door de ons welbekende appeltaart aldaar. Na de brug over de Amstel is het wachten op de rest van de groep. Die maar niet verschijnen. De helft van de groep neemt blijkbaar onder leiding van Mark een andere route. Wij besluiten langs de Waver naar Abcoude te gaan: een prima keuze, want Hollandser als daar langs de Ronde Hoep kan je het niet krijgen. Eenmaal aan de koffie in Abcoude komt Marco de hoek om zeilen met in zijn zog de 9.00 groep.

Marks plan is om via Weesp terug te rijden. Rene wil als vanouds graag de weg terug ‘buffelen langs het kanaal’. Hij houdt diverse keren een vurig pleidooi. Omdat we al 70 km op de teller hebben en ook Andy(?) op tijd thuis moet zijn wordt er voor ons de bekende route langs het kanaal gekozen. Het tempo zit er goed in, maar is goed te volgen. Je kunt merken dat Andy haast heeft, want hij doet op de weg terug bijna al het kopwerk.

Mark, dank voor het uitzetten van de mooie route en Roel dank voor de ondersteuning als wegkapitein!

02 april 2017 – Where 09.00 meets 08.00 (door Marco)

De zomertijd is weer ingegaan en het is het eerste weekend van april. Dit houdt in dat beide groepen een half uur eerder starten. Dus 08.30 uur wordt 08.00 uur en 09.30 uur wordt 09.00 uur.
Ik besluit vandaag om mee te gaan met de 09.00 uur groep dit omdat ik een week lang in Engeland geweest ben en de beetjes en de voetjes nog een beetje moe zijn van het vele wandelen door Cambridge en een dagje Londen.

Om 09.00 uur is het nogal druk bij Rob, wat is hier aan de hand? Het blijkt dat het fiets-fit ook vandaag voor het eerst voor 4 weken begint. Rob kan zo’n 30 gasten ontvangen die graag leren omgaan met een racefiets of een mountainbike.
Hierdoor is de 09.00 uur wat uitgedund tot vijf personen en met mij erbij dus zes (Yvonne, Joep, René, Peter, Michael en ik dus). Joep durft het haast niet uit te spreken maar het wordt een rondje Abcoude ivm de open stukken en het heerlijke zonnetje dat aan het doorbreken is. Michael is erg enthousiast en is als enige in korte broek.

Na enige kilometers richting Groenekan, Molenpolder merk ik op dat er drie van de zes op een nieuwe fiets met schijfremmen rijden. Dus aan het materiaal kan het niet liggen…..
Gestaagd gaat het met 32 km in het uur richting de vecht bij Breukelen. René en Michael zijn de voornaamste locomotieven van de 09.00 uur groep en ik probeer mijn steentje bij te dragen.
Heerlijk in de zon en rustig briesje in de rug gaat het naar Nieuwersluis, Vreeland en dan wordt het een kwestie van Weesp aanhouden. Het tempo zit er nog steeds best wel lekker in.
Jammer genoeg moeten we wel dwars door Overmeer-Nederhorst den Berg maar daarna is het weer prima fietsen tot aan de doorgaande weg de N236 (daar waar de nieuwe brug gebouwd wordt). Links af naar Weesp en dan het kanaal over. De groep van zes blijft netjes bij elkaar en op het smalle fietspad en de weg naar Abcoude wordt het gewoon één op één om de tegenliggers “op te kunnen vangen”.

In het dorp Abcoude bij de kerk linksaf naar het terras voor de koffie met gebak. Wat schetst onze verbazing als we de bocht omgaan……………. allemaal smurfen aan de koffie met gebak.
Dus de 09.00 uur groep komt hier de 08.00 uur groep tegen. Ze zijn een uur eerder weggegaan maar zijn nu pas bij de koffie, wie doet hier iets niet goed?

Deze ontmoeting is beste wel een grappige ontmoeting en levert uiteraard veel opmerkingen naar elkaar op. Gezellig was het zeker en de koffie en het gebak smaakt in een dergelijk zonnetje uitstekend.

De 08.00 uur groep moet er weer op tijd vandoor. Het gemiddelde moet op pijl blijven en de eindsprint moet voorbereid worden.
Wij blijven nog even zitten om van het zonnetje en de appelgebak te genieten.

Rond 11.00 uur gaan wij ook weer op pad. De teller staat op 45 km en de verwachting is dat er nog zo’n 40 km bij gaan komen. De route wordt vervolgt via het kanaal naar Breukelen. Daar hebben we de wind tegen en het tempo ligt af en toe net even iets te hoog voor Peter. Dus gas terug en iets rustiger aan. We gaan nog hard genoeg om de boot met open haardhout die Joep besteld heeft in te halen. Bij Breukelen gaan we eens NIET de brug over het kanaal maar rechtdoor naar Maarssen waar het fietspad breder is dan voor Breukelen. Daar gaat het even mis.

Wellicht door de vermoeidheid maar ook een moment van onoplettendheid raakt Peter met zijn voorwiel het achterwiel van Yvonne. Met kunst en vliegwerk blijft Yvonne overeind. Peter gaat helaas wel onderuit en valt gelukkig rechts in de berm. Dat is even schikken. Peter moet even bijkomen maar op het eerste gezicht lijkt het mee te vallen. Hij is niet duizelig of misselijk en geeft ook aan dat er geen bot breuken zijn – later op de zondag is Peter toch nog even langs geweest bij de eerste hulp. Na een kwartiertje stappen we weer op en gaan we rustig huiswaarts via Maarssen, Zuilen, Overvecht en Groenekan maken we de 80 km vol.

Al met al een prima rit (op de valpartij na) in prima weersomstandigheden en met een leuke ontmoeting op het terras.

19 maart 2017 – The Dutch Mountains (door Sander)

Zondagmorgen 19 maart 08.30 uur, ondanks de slechte weersvoorspellingen is er toch nog een redelijke opkomst. Maar liefst 10 man verschijnen ten tonele om de strijd met de elementen aan te gaan. Ton, Adriaan, Hans van de Veen, Leo, Rene, Marc (Zeist) Marc (De Bilt), Marco, Kees-Jan, en Sander.

Vanwege de harde wind wordt er besloten om eerst tegen de wind in een route te kiezen. Er wordt besloten om naar Schoonhoven te rijden, via De Uithof, Fort Vechten, Houten, Nieuwegein zo de Lekdijk op richting Schoonhoven.
Zo gezegd zo gedaan. Aan het einde van de Hessenweg lopen we tegen de eerste vertraging op. En dat is niet vanwege de harde wind, 2x een lekke band. Marco en Sander moeten FF de pits in (achter in de tuin bij Marco) voor een banden wissel. Over pits gesproken volgende week zondag begint ook dat circus weer. Hier kom ik erachter dat ik niet de juiste binnenband bij me heb. Door een te kort ventiel is de band niet op te pompen. Maar gelukkig blijkt Rene (De Hofleverancier, dat weet hij dan nog niet) wel de juiste band bij hem te hebben.

Om 09.00 uur kunnen we onze weg weer vervolgen. Buiten de bebouwde kom komen we er snel achter dat het een pittig tochtje gaat worden vandaag. Wat een bak met wind staat er zeg en dan zo meteen ook nog regen (volgens de voorspelling)!! Maar de regen blijft uit (dat verklap ik alvast). Bij Nieuwegein trappen we er voor de Beatrix sluis toch weer in en nemen weer het doodlopende straatje. Tsja wie weet is er wel iets veranderd en kan je toch doorrijden moet de gedachten zijn. Mooi niet, dus we kunnen weer terug. 3x is scheepsrecht dus zal nu wel niet meer gebeuren. Rene en Marco waren zo slim om al eerder om te keren en reden inmiddels al een aardig stukje vooruit. Door een oplettende vrouw die de hond aan het uitlaten was werd ik erop gewezen waar ze heen waren gegaan, dus er achter aan. Lekker fietsend, nog onder de beschutting van de dijk langs het kanaal vervolgen we onze weg naar de Lekdijk en de koffie.

Boven op de Lekdijk begint nu toch echt het beulswerk (ik hou ervan) er aan te komen en kunnen we ons op gaan maken voor de 20Km richting Schoonhoven met windkracht 6 tegen. Zeg maar dat we vandaag de Alpe d’hues beklommen hebben (die is net zo lang) en dat in Nederland. Op de dijk besluiten we te gaan draaien en lekker kop over kop te rijden. Marco wijst nog even op de windrichting (van belang of je links of rechtsom draait) en trekt de meute op gang. Na een paar kilometer loopt het toch niet zo soepel (en we hebben vorige week nog zo goed geoefend hahaha). Maar ja dat zijn we gewend. We rijden maar gewoon lekker in een waaier richting Schoonhoven. De groep valt vervolgens in 2 groepjes uiteen, met 100 – 200 meter er tussen. Dit gaat allemaal prima, zo lekker stoepen tegen de wind in. Wel goed je stuur vasthouden want je fiets waait zo onder je kont vandaan.

Halverwege de dijk de 3de lekke band, Marc (De Bilt) rijdt lek. Dit duurt allemaal wat langer met het wisselen. Ondertussen is er alvast een groepje (Adriaan, Ton, Marc (Zeist)) doorgereden naar de koffie in Schoonhoven. Achteraf blijkt dat bij de fiets van Marc ook iets afgebroken te zijn op zijn frame. Hierdoor kan hij niet meer schakelen en besluit terug te gaan. Lekker met de wind in de rug begint hij alvast aan de terugreis. Hans, Leo, Marco, Kees-Jan, Rene en Sander beginnen met 10 -15 minuten achterstand aan de achtervolging. Kop over kop hebben we er lekker de gang in en zoekend van de ene weg helft naar de andere, voor de juiste positie t.o.v. de wind lukt het zelfs om boven de 30 km/ph zo nu en dan te halen.

Aan het einde van de dijk begint het wel pijn te doen maar we zien de pont van Schoonhoven al varen dus dat is een goed teken en geeft nog net ff die extra energie om door te rammen naar de koffie. Bij de koffie wordt inmiddels wel duidelijk dat we niet echt bijtijds thuis zullen zijn vandaag. Maar op de terug weg moeten we toch wat tijd goed kunnen maken zou je zeggen.

Met de pont naar de overkant, nog net niet zeeziek van de hoge golven ? (Adriaan heeft de foto’s) komen we aan de overkant. Nu kunnen we aan het gemiddelde gaan werken. Met een gangetje van tussen de 42 – 47 km/ph met Leo en Marco als de motoren op kop rijden we richting Vianen – Culemborg. Het zoet komt na het zuur hoor ik Ton roepen in de groep. Maar ik begin toch wel wat last van zuur te krijgen en dat is niet in mijn mond. En ik ben niet de enige volgens mij. We krijgen het dus ook met wind mee voor elkaar om toch tot het gaatje te gaan en elkaar uit te dagen tot het uiterste, en ja dan wordt het ook doorbuffelen met wind mee, mooi!!

Na het oude centrum van Vianen (waar we even rustig aan moeten doen daar mag je maar 30) gaat het gas er wederom op richting Culemborg. Daar lopen we weer tegen een wegversperring op. Dit betekent dus een stukje extra kilometers. Daar sluit zich een jong ventje bij ons aan die de weg ook ff niet meer weet. Hij mocht van Ton meerijden als hij maar op kop ging rijden. Nou zo gezegd zo gedaan. Het mannetje kon aardig fietsen zeg maar. Ik verdenk hem ervan dat hij geen recreant is.

Bij de pont aangekomen heb ik weer een lekke band, de 2de voor mij en de 4de van de dag. Gelukkig is onze hofleverancier (René) er nog bij en gaat de laatste binnen band er bij mij op. Dat worden dus spannende laatste kilometers richting huis. We weten nu in ieder geval dat je tijdens een overtocht met de pont een band kan verwisselen. Pompen moet je alleen nog even aan de kant doen.

Kees-Jan maakt van deze vertraging gebruik om in eigen tempo vast door te fietsen. Bij Houten halen we hem weer bij en rijden zo richting huis. Bij Bunnik fietsen we tegen de afzettingen aan van de Marathon van Utrecht. Een verkeersregelaar laat ons echter passeren en tot onze verbazing rijden we op het parcours van de marathon richting het pannenkoeken restaurant van Rhynauwen. Onder luid applaus fietsen we onder de stadspoort bij de Stayokay door (of zou dat niet voor ons zijn geweest??? We staan iig wel op de foto ? ). Daar roept een andere verkeersregelaar dat we er niet mogen rijden, joh??? Op een gegeven moment kunnen we afslaan en onze weg via bosweggetjes (ala Strade Bianche) vervolgen, als ik maar niet lek rij.

Zo komen we weer op bereidbaar terrein op weg naar de Uithof. Ook hier moeten we via kruipdoor sluipdoor weggetjes onze weg vervolgen en komen weer op de route. Nog even een eindsprint eruit persen op het fietspad bij de KNMI en is het laatste wapenfeit geslecht. In ieder geval voor Leo, Marc, Ton, Marco, Rene en Sander. De rest is, vermoeden we niet over het parcours gereden en is op een andere manier naar huis gereden.

Het was i.i.g. weer een mooi tochtje van 110 km met zijn allen. Tot de volgende keer.

5 maart 2017 – Ontwaken (door Leo)

Na een lange winterslaap brak voor mij en de meeste van onze groep de eerste dag aan om weer op de racefiets te mogen rijden. Ik ben zo blij als een veulen die voor het eerst de wei in mag. Om 8.15 is er afgesproken op de kruising Soestdijkse straatweg richting Zeist. Slechts 5 mannen van de harde kern zijn aanwezig; Ton, Cees Jan, Jos, Sander, Wim en ik.

Rustig! gaan we samen op weg naar DTC waar de ontwakingstocht georganiseerd is. Daar zien we Mark en Marcel ook, samen met een paar andere mannen, zijn eerste lekke band wisselend. Hoe zou het weer zich houden, het is vooralsnog droog met een straffe wind die we in het begin tegen hebben. Gelijk gaan een aantal van ons achter een snelle groep aan en in het wiel hangen, relatief rustig dus want lekker uit de (tegen) wind.

Voor Wim is het al snel te veel en boos geeft hij iets voorbij Bunnik al aan zelf verder te rijden, O Sole mio Wim. Ik moet je overigens volledig gelijk geven Wim, we zouden rustig gaan fietsen. Maar ja die tegenwind en de jonge veulens in ons. Vervolgens zoeken we een rustiger groepje op om weer bij elkaar te komen maar even later als het tempo toch weer iets omhoog gaat trekt Wim definitief zijn eigen plan.

De route gaat prachtig verder naar Wijk bij Duurstede waar wij de wind in de rug krijgen, helemaal als we dijk opgaan richting Amerongen. Het tempo gaat omhoog waarbij een aantal het even rustiger aan gaan doen, 2 doorrijden en een paar op de achterhoede wachten. Zoals gebruikelijk gaat Sander op de grote plaat achter de 2 koplopers aan en tikt hij de 50 km per uur even aan. Rustig rijden we Amerongen in waarbij we bijna volledig gegroepeerd richting achterkant Amerongse berg rijden; alleen Jos is er nog even niet. Bergop versplintert het weer even en bovenop keer ik om om Jos tegemoet te rijden en daar kom Ik Wim weer tegen. Jos is in geen velden of wegen te zien, die blijkt achteraf een afslag in Amerongen gemist te hebben.

Dan rijden we door naar Overberg waar we zouden pauzeren. Sander staat mij aan de weg op te wachten om door te rijden, immers Ton en Mark zouden al door zijn. Hier raken we Ton en Mark dus kwijt want die blijken achteraf gezien binnen te zitten in het Osje, wachtend op ons. Cees Jan, Sander en ik besluiten rustig! verder te rijden en maar zien waar we de rest zullen treffen, Wim fietst nog even mee en trekt zijn eigen plan. Onderweg komen we een ogenschijnlijk net uit bed gestapte en goed ingepakte Marco tegen die met een verstandig rustig herstelrondje bezig is. Ook Jos lijkt omhoog richting asielzoekers centrum in Doorn aan te sluiten maar even later ook weer niet?

In Doorn besluiten CJ, Sander en ik een rustigere eigen route te nemen via de Betonbaan en wie komen we daar weer tegen? Juist Wim.
Ondertussen hebben we 2 jonge blonde ex roeisters in ons wiel gekregen die zich voorbereiden op de Marmotte. Uiteraard haakt Wim niet meer af en blijft ook bergop de betonbaan keurig in het wiel. En waar CJ, Sander en ik besluiten het fietspad door Bosch en Duin te nemen vervolgt Wim als een echte heer zijn weg richting Utrecht, de 2 jonge dames escorterend.

Wat een rommeltje was het vandaag. Vergaderen en afspraken maken heeft dus kennelijk helemaal geen zin, zeker niet als je weer voor het eerst op de racefiets mag zitten en er geen regie is. Volgende keer beter! Maar wat was het weer heerlijk, heerlijk om na 94 kilometer je benen weer te voelen. De hele route scheen de zon, de wind hebben we amper gevoeld.

22 januari 2017 – De baan op (door Marco)

En dan is het zover. Wat al in de herfst van 2016 is aangekondigd door Rob wordt nu waarheid; we gaan de baan op.
Op deze zeer mooie zonovergoten maar ook koude ochtend (-7) zijn we om 08.15 uur bij het winkeltje van Rob om warm te worden van een kop koffie. Rond 08.30 te vertrekken naar Alkmaar voor de baanclinic.
Als voorproefje hebben sommige deelnemers de website van Sportpaleis Alkmaar bekeken; het promofilmpje op deze website ziet er inspirerend uit. Een aantal van ons heeft vaker op de baan gefietst maar er zijn ook clubleden die nog niet eerder de op een baanfiets gezeten hebben.

Even voor 09.30 uur zijn we in Alkmaar bij het sportpaleis. Een aantal zijn op eigen gelegenheid gegaan en daar in Alkmaar zijn we met 22 man om te beginnen aan de clinic.
Dan is het omkleden en via de “spelerstunnel” onder de baan door naar het middenterrein waar al snel duidelijk werd dat wij vandaag niet de enige gebruikers zijn want op het middenterrein worden een aantal dameshockey wedstrijden gespeeld.

Onze clinicleider heet Matthijs en hij zal ons twee uur lang begeleiden. Hij begint met de afstelling van de fiets; framehoogte, pedalen, zadelhoogte en bandenspanning. Daarna komen enkele belangrijke regels:
Kijken, kijken, kijken, in de bochten het gas er op, handen altijd in de beugels, en nog twee die ik nu al weer vergeten ben.

De eerste oefening is de remproef op een baanfiets. Daar zit dus geen rem op en ook geen versnellingen dus remmen doe je door tegendruk te geven. Op het beton doen we de rondes en bij de pionnen het afremmen en tot bijna stilstand komen. Het is de bedoeling om de fiets onder controle te krijgen en te merken wat het is om zonder remmen te fietsen.

De tweede oefening is een oefening in kijken, kijken, kijken. Matthijs legt pionnen op de baan en het is de bedoeling om daar omheen te slalommen, bij elke beweging naar boven of naar beneden moet er gekeken worden.
We kunnen beginnen, eerst op het beton, dan snelheid maken, om op de rechte stukken via het blauwe gedeelte (cote d’azur) de baan op te gaan en dan maar slalommen. Matthijs zet nog meer pionnen neer en wij maar slalommen en kijken. Omdat het tempo niet hoog genoeg lijkt te liggen of er soms te scherp de baan wordt ingestuurd zijn er bij deze oefeningen drie schuivers, gelukkig zonder erg zoals dat heet. Eerst gaat Jeroen daarna Ton en ook Marco maakt kennis met het hout. Het blijft bij schaafwondjes en een iets dunnere broek op de dij van Ton.

Matthijs legt ons de lijnen uit, de cote d’azur dus, de zwarte lijn (die is precies 250 meter lang), de rode sprinters lijn en de hoge blauwe lijn. Terwijl wij onze rondjes draaien met nog steeds pionnen op de baan, verwijderd Matthijs pion voor pion en gaan we snelheid maken. Eerst op de zwarte lijn, dan naar de rode lijn en ten slotte naar de blauwe lijn. Op deze manier merken we dat het best doortrappen is om met het juiste tempo de bochten te nemen. Niet iedereen gaat even hard dus er wordt inmiddels ook ingehaald. Hierbij is vooral in de bochten te zien dat als je met twee boven elkaar fietst de bovenste persoon gewoon boven het hoofd van de onderste fietst. Best een vreemde ervaring om op deze wijze ingehaald te worden of in te halen.

We doen even een pauze en Matthijs gaat de volgende oefening uitleggen die er best pittig uit ziet. Twee rijtjes van 10 renners, één op de rode lijn en één op de blauwe lijn en dan aflossen. Hierbij gaat de eerste persoon op de rode lijn onderdoor en de eerste persoon op de blauwe lijn nog verder omhoog om door het peloton ingehaald te worden en weer aan te sluiten. Voor het blauwe lijn peloton zijn dit best pittige rondjes. Op het moment dat we ons weer via het beton klaar maken om in te voegen gaat het in de bocht “aan de overkant” mis. Peter schuift onderuit in de bocht door te lage snelheid terwijl Alwin, die achter Peter rijdt, juist snelheid aan het maken is zoals de bedoeling is in de bochten. Hierdoor kan Alwin Peter in de neerwaartse beweging niet meer ontwijken. Helaas gaat Alwin ook onderuit en komt hij vervelend/verkeerd terecht. Het is vrij snel duidelijk dat het niet goed zit met zijn rechter bovenarm. Even later is Alwin met Ton en Mark naar het ziekenhuis. De schrik zit er even goed in bij iedereen dus de oefening wordt ook aangepast tot één peloton op de ronde lijn en dan bovenlangs aflossen en weer aansluiten. Een half wiel ruimte houden en altijd naar boven sturen als je dichterbij je voorganger komt. Omdat we nog met zo’n 14 – 15 man in de baan zijn is dit wel een leuke oefening en worden er aardig wat rondjes gereden voordat iedereen de aflossing gedaan heeft.

Tenslotte doen we nog een laatste oefening en dat is vanaf de blauwe lijn op het rechterstuk naar de boarding sturen en de bocht helemaal bovenin doorrijden en dan aan het eind van de bocht naar beneden duiken om één ronde voluit te gaan. Ofwel de tijdrijronden en als het er in zit door fietsen om weer achteraan bij het peloton aan te sluiten. Dus als peloton beginnen we en wordt het dus weer minimaal zo’n 15 rondjes. Als je aan de beurt bent om je ronde te doen is het eigenlijk al vanaf het rechte stuk gas er op om de bocht bovenin langs de boarding te nemen. Dan heerlijk naar beneden duiken en de bocht ‘aanvallen” om er door heen te vliegen en vol doortrappen met een hoge trapfrequentie. De tijden worden wel door Matthijs geroepen maar wie welke tijd heeft is niet altijd duidelijk want het lukt niet iedereen om weer aan te sluiten bij het peloton. Een aantal van ons kunnen gezien de tijd die er nog is de tijdrijronden twee keer doen.

Helaas zit het er dan toch echt op. De twee uur durende clinic is afgelopen. We evalueren nog even en dan is het omkleden en aan de koffie met bitterballen.
Tijdens de bitterballen wordt duidelijk dat de rechterarm van Alwin is gebroken en dat een operatie nodig.

Al met al weer een leerzame ochtend met helaas een vervelende smet.
Laten we hopen dat we de valpartijens nu gelijk maar gehad hebben voor de rest van het wegseizoen 2017.

De foto’s zijn te vinden in het fotoalbum.
Filmpjes gaat via de linkjes: filmpje1, filmpje2, filmpje3
(Filmpjes werkt goed op Apple en Iphone, op andere systemen zijn ze gedraaid en ik heb geen legale software die dit kan aanpassen)

15 januari 2017 – De HEL van Rhenoy (door Wim)

Vandaag voor de 3de keer mee gedaan aan de hel van Rhenoy (M.T.B. veldtocht) samen met Adriaan (hij voor de 2de keer) en een oud collega van mij ,Jorian, voor de 1ste keer.
Wij hadden om 08.00. uur afgesproken bij mij (Wim). Adriaan pikte ons dus op met zijn Dodge. Jorian was uit Nieuwegein gekomen en had gehoord dat er vele ongelukken al waren gebeurt door de gladheid maar wij lieten ons niet kennen. Na dat we de fietsen hadden gemonteerd op de Dodge zijn wij rustig naar Rhenoy gereden. Daar zijn we aangekomen en hebben ons ingeschreven (scan en go – makkelijk hoor) en een bakkie koffie genomen.

Het was een gezellige bedoeling en een mooi zonnetje. Wij kozen voor de 45 kilometer en zijn gaan rijden. De tocht ging door boomgaarden en over akkers en landgoed Marienwaard. Hier en daar was het soms een beetje glad en modderig maar was heel goed te rijden (kwam om dat de onder grond bevroren was).

20170115-Rhenoy

20170115-05 20170115-03

20170115-02 20170115-04

Na ongeveer 3 uur waren wij bij de finish aangekomen. Tussendoor een kopje koffie en ontbijt koek gegeten bij controle post. We waren niet eens zo vies als andere jaren geworden. Wij hebben de fietsen weer op de Dodge gezet en ons op gefrist en een heerlijke bak erwten soep gegeten en zijn weer naar huis gegaan.

Wij hebben heerlijk gefietst dus en gaan volgend jaar weer. We waren rond 2 uur weer in De Bilt.
Adriaan bedankt voor het rijden en de gezelligheid jij ook bedankt Jorian.
Tot de volgend rond.

Fietsgroeten, Wim