Verslag 2018 – Stichtsewielerclubmastwijk.nl

14 oktober 2018 – Geen koffie in Asperen (door Alwin)

Vorige week even overgeslagen ( F-1 en familieverplichtingen) maar deze mooie ochtend wilde ik niet voorbij laten gaan. Er staat toch weer een fijn groepje te trappelen om de tocht van 14 oktober 2018 te aanvaarden. En laten we wel zijn…die doen we nooit meer!
Marco, CJ, Theo “Bakker”, Sander, Hans “Kachel”, Mark “de Schilder”, Leo “Dokter”, Mark “Sharky”, René, Hans Peters en ondergetekende vertrokken voor een rondje tussen de 100-120 km. Leo en Sander moesten uiterlijk om half 12 thuis zijn en zij zouden ergens een short-cut nemen.

Het peletonnetje vertrok richting Nieuwegein via de gebruikelijke route alwaar de richting Arkel werd opgezocht. Op de brug bij Vianen moest Sander even laten zien toch ook aan het einde van het seizoen nog over de nodige spirit te beschikken en gaf een dot gas. Mark de Schilder en ondergetekende waren de enigen in de buurt om het gat te dichten….Mark moest de kwasten opbergen en ondergetekende kon maar net aanhaken. M.i. had Sander al rekening gehouden met het feit dat hij er snel af zou gaan met Leo, want zijn tong hing toch wel op z’n fietsschoenen!

Na Vianen is dit eigenlijk een vrij rechte weg langs het water en de wind begon hier toch echt wel parten te spelen. Windrijders voorop en beuken maar. Het tempo lag redelijk tussen de 33 en 37 en werd lekker op dit tempo gehouden. Iedereen kon meedraaien voor zover het lukte en de kilometers vlogen weer onder de banden door. Ergens halverwege deze lange weg bogen Leo en Sander af om in ieder geval op rijd thuis te zijn….Tabeeeehh.

Het restant van het peloton, toch nog altijd 9 man, ging op weg naar de koffie in Asperen. Daar aangekomen bleek het Fort gesloten. De zomerperiode is voorbij en we zullen er rekening mee moeten houden dat alleen de natuur de warmte blijft volgen met bloemen, planten en dieren die denken dat het al voorjaar is.
Geen probleem…Hans Kachel kent natuurlijk alle tenten in de buurt en zo reden we rustig door Asperen heen naar de locatie De Beren. Voor René natuurlijk een feest van herkenning. De koffie en appeltaart smaakte prima, dus weer een (s)toplokatie erbij. Op de 1 of andere manier kwam het op namen en bijnamen van personen. Er waren er in de groep meteen een paar geboren..Theo is de Bakker, Mark is de Schilder, Hans V. is de Kachel…er zullen er vast nog wat gaan volgen.

Na de stop zijn we richting de pont gereden, maar nu mede onder het tempo van Rene, die zich in de eerste 65 kilometers wist te sparen en nu dacht het peloton maar eens te gaan tarten met zijn na een griepperiode weer terugkerende conditie. Mede met de wind schuin in de rug ging het tempo af en toe richting 40 en er begon achterin al wat te kraken. Het seizoen begint slachtoffers te maken…..

Via de pont bij Culemborg naar de overkant van de Lek en middels Werkhoven naar Bunnik. Inmiddels was Hans Kachel afgeslagen naar Houten en CJ en Hans P. bungelden ver achter het groepje dat onder de bezielende leiding van René geen gas terug wilde/kon nemen. Ik heb de mannen maar opgewacht en teruggereden (natuurlijk reed het groepje uiteindelijk wat zachter en moesten ze wachten bij de spoorwegovergang bij Vechten) maar het zou fijn zijn als we allemaal even wachten op afhakers. Samen uit….samen thuis!
Net geen half 1…. ruim op tijd om later op de middag de welverdiende gele rakkers te openen. Zo te zien op de app is er weer rijkelijk wat nat gevloeid.

Voor de aankomende zondag vraag ik een deelnemer aan het tochtje het schrijversstokje op te nemen!!!

05 augustus 2018 – De tocht der ontdekkingen (door Hans P)

Het was om acht uur verzamelen bij Mastwijk. Door enkelen was nog een poging gedaan om zeven uur te vertrekken en een bezoek aan Zandvoort te brengen, maar deze ideeën konden gelukkig de goedkeuring niet dragen van de meeste fietsers.

Na weken van tropische temperaturen hadden we geluk. Anders dan de afgelopen dagen was het deze ochtend geen 20 graden, maar een meer schappelijke, 14 graden. Het is blijkbaar zo dat we snel wennen aan de tropische temperaturen. Tot mijn verbazing stonden Ton en Theo te wachten in het zonnetje aan de overkant. Blijkbaar hadden ze het te koud in de schaduw.
Uiteindelijk waren me met zijn negenen, Ton, Theo, Alwin, Marco, Mark, Hans van de V te H, Cees Jan, Leo en ik, Hans P. Per saldo een sterk groepje, als je mij gemakshalve buiten beschouwing laat. Marco suggereerde nog dat ik de rol van René zou overnemen, die vorige week blijkbaar het complete peloton aan gort had gereden, maar dat wilde ik de rest niet aandoen.

We hadden afgesproken om de route van Theo te nemen. In termen van nieuwe route was dit voor mij een ware ontdekkingstocht. Het blijkt dat de familie van Theo haar roots heeft in Bodegraven en omgeving. Het was een mooie tocht op zeer goed te berijden dijken en fietspaden. Het eerste deel van de route kan ik niet helemaal reproduceren, maar volgens mij gingen we vanaf de Meern de polder in. Ik herinner mij nog Harmelen, Woerden, Nieuwenbrug aan den Rijn, Bodegraven, Zwammerdam, Alphen aan de Rijn en Hoogmade.

Volgens mij dronken we de koffie in Hoogmade (Rijpwetering red.) bij een standbeeld van Jan Jansen (niet meer helemaal helder naar 80 km fietsen, blij dat we er waren).

Tijdens het koffie volgende nog een ontboezeming van Marco, een volgende ontdekking. Marco vertelde dat hij net zo goed werkt als hij fietst, als dat hij op kantoor is. Als we Marco af en toe wat moeilijk zien kijken tijdens het fietsen, dan is hij waarschijnlijk aan het nadenken over zijn werk.
Tijdens de koffie zagen we nog in de verte vliegtuigen vanaf Schiphol vertrekken. Ik was even bang dat we alsnog naar Zandvoort gingen en had geen flauw idee hoe vanaf Hoogmade (Rijpwetering red.) terug konden rijden.

Na de koffie richten het noorden gefietst. Volgens mij via Leimuiderbrug, Bilderdam en uiteindelijk Nieuwkoop terug richting Breukelen en Utrecht. Op het laatste stuk had ik wel een beetje gehad, maar gelukkig werd de snelheid op mij afgestemd.
Ik begreep dat we uiteindelijk 137 km hebben gereden vanuit de Bilt. Ik moet zeggen dat voor mij de “gevoelsafstand” (ja, ja, en nieuw begrip) eerder op 180 km lag, maar dat zegt alles over mijn conditie.

Per saldo, dankzij Theo, een zeer mooie tocht gereden die we vaker moeten rijden.

22 juli 2018 – Geen vernieuwde maar wel leuke tocht (door Ton)

We zijn gestart met negen mannen (Marcel, Marc (Z), Marco, Alwin, Theo, Wim, Cees, Ton en René) bij Rob vandaan om 08.00 uur. Geen vernieuwende maar toch een leuke fiets route die we al verschillende keren hebben gereden.
De richting ging naar de polder, voordat Rene aan de fietsroute begon had hij al 60 km in de benen zitten.

Via de Lage Vuursche richting Baarn door naar de Stichse brug. Richting Huizen hadden we een lekker tempo maar in de polder dacht Rene er kan nog wel een tandje bij dus het gemiddelde ging omhoog ook de wind was gunstig.

Halverwege de koers waren er nog twee fietsers die iets eerder naar huis wilde en hebben de route iets ingekort. In Nijkerkerveen richting Zwartebroek zat het tempo er nog steeds goed in. Tenslotte hebben we in Achterveld nog een verdiend bakje koffie genomen met een appelpuntje. Daarna was het nog 30 km terug naar huis via de Leusderhei.

Het gemiddelde was best een beetje heel hoog, ik kwam op 33,1 km over een afstand van 108.95 km en persoonlijk ik vind het een grote prestatie van iedereen.

15 juli 2018 – Westfriese omringdijk (door Marco)

Met vier echte mannen, Ton, Wim, Theo en Marco naar de Westfriese omringdijk.

Met twee auto’s om 07:30 uur naar Alkmaar voor een mooie tocht van 135 kilometer. De zomer houdt maar niet op want het was wederom schitterend weer. Dit was duidelijk te merken bij de start we moesten namelijk even zoeken naar een plekje voor de auto. Vervolgens de fietsen prepareren waarbij Theo wat moeite had met zijn achterrem. Deze zat (zit wellicht nog steeds) vast en ging niet open om er een wiel in te plaatsen.Er kwam geen beweging in. Band leeg laten lopen, wiel er in, band oppompen en gaan. Na het omkleden zijn we ons gaan inschrijven en het grappige was dat de er geen rij was voor de daginschrijvingen maar een hele lange rij met mensen die zich via de voorinschrijving op internet hadden aangemeld. Er zijn jaren geweest dat het aantal deelnemers aanzienlijk minder was.

Tegen 09.15 uur zijn we uit Alkmaar vertrokken richting Hoorn. We hebben even gas gegeven om aan te sluiten bij een grotere groep. Zal je zien; rijden ze niet zo hard. Maar goed even een half uurtje wakker worden met 28-29 km in het uur is ook niet zo erg. Daarna hebben we het heft maar in eigen handen genomen en het tempo verhoogd richting Hoorn. Vlak voor Hoorn kom je op de dijk langs het IJsselmeer, wat voor Ton zeer bekend terrein is sinds vorige week zaterdag.

In Hoorn stempelen (ja het lijkt de elfstedentocht wel maar je moet er wat voor over hebben om iets moois mee naar huis te kunnen nemen), goed opletten en bij het juiste groepje aanhaken voor het vervolg richting Enkhuizen. Dit stuk was het vol wind tegen. De windkracht viel mee maar het is altijd lekker om zo’n stuk in het wiel te zitten en met 31-32 km in het uur de tocht te vervolgen. Ook in Enkhuizen was het stempelen en even een korte rust voor een drankje en een hapje van de organisatie. Deze tocht kost wat meer maar de verzorging was zeer goed.

Enkhuizen uit en via een smalle dijk naar Medemblik. Gelukkig was het hier wat rustiger en dat was maar goed ook want op deze dijk is er alleen een smal fietspad en is het niet zo breed als tussen Hoorn en Enkhuizen. Ton heeft hier het voortouw genomen om ons over dit fietspad te leiden. Het tempo schoot de lucht in naar 36-37 in het uur. Hierdoor waren we rap in Medemblik waar we bij het oude stoomgemaal onze stempels konden halen. Bij de stempelpost was het gezellig druk.

Het vervolg van de route ging naar Kolhorn. In Medemblik was er een brug open en stonden er dus veel fietsers te wachten. Dat biedt uiteraard mogelijkheden om het goede wiel te kiezen als de brug weer dicht is en iedereen opgang komt. Even buiten Medemblik, op een brede weg zonder auto verkeer, ziet Marco een paar fietsers het tempo verhogen. Dus, hup naar het wiel. Theo, Ton en Wim volgen. Met twee voor ons gaat het tempo rap naar de 40 in het uur; pfffff. Er rijden er twee voor Marco en de tweede gaat er in eens tussenuit. Lekker dan. Marco moet gas geven om aan te sluiten bij de enige koploper die er nu nog is. Het wordt nog erger want deze fietser trekt even door en we rijden 50 km in het uur. We horen Wim niet piepen dus door. We hebben ongeveer 5 kilometer achter deze fietser gezetten en zeker 48 – 50 in het uur gefietst. Op een gegeven moment komt dan het ellenboogje van overnemen. De fietser laat zich terugzakken en Marco kijkt in het gezicht van een jochie wat wellicht de 20 jaar nog niet eens haalt. Als Marco overneemt zakt het tempo naar de 40 in het uur wat we even kunnen volhouden alvorens Wim een technisch mankement heeft met zijn zadeltas. Het jochie wordt bedankt en we wachten op Wim.

In Kolhorn is het tijd voor koffie en gebak. Het is inmiddels 12:30 uur en we hebben er 92 km opzitten dus nog zo’n 40 km te gaan. Na het stempelen hebben we onze weg vervolgt en met voornamelijk wind mee zijn we in een mooi tempo over slingerende dijken onder de stralende zon naar de volgende stempelpost in Schoorldam gefietst. Op dit stuk viel de drukte wel mee maar hoe dichter we bij Alkmaar komen hoe drukker het wordt.

Om 14:30 uur zijn we terug en staat de teller op 135 km. Met trots kunnen we onze herinering in ontvangst nemen voor de geleverde prestatie. Voor we naar huis vertrekken nemen we nog even een drankje (fiets in de bewaakte stalling geplaatst) en storten ons in het feestgedruis op het start/finish-terrein.

24 juni 2018 – Sallands Beste Bulten Tocht (door Wim)

Met nog vier echte mannen, Ton, Sander, Hans (gewoon van de) Veen en Marco naar de Sallands Beste Bulten tocht.

Met twee auto’s om 07:30 uur naar Deventer en voordat we ons gingen omkleden en gereed maken voor de tocht van 130 kilometer eerst maar even inschrijven. Wel zo handig als de vijf fietsen nog in de auto van Ton staan ondanks de bewaakte fietsenstalling. Rond 08:45 uur vertrekken we. Het weer was somber en niet zo zonnig als andere jaren. In het begin hebben we alleen kopwerk moeten doen want heel druk bezocht is deze toertocht niet (en daarom fietsen wij hem juist).

Tot aan de eerste heuvel hebben we zo goed als niemand gezien ofwel geen fietsers die voor ons een mooi tempo reden. Op die eerste heuvel in Markelo werd ik ingehaald door twee anderen alsof ik stil stond. Onze groep is nog even aangesloten bij deze twee heren maar die waren het daar niet zo mee eens dus zetten ze een tandje bij en dat was voor mij te veel van het goede. We haakten dus af.

Na ongeveer 55 kilometer de eerst verzorgingspost van de organisatie en dus even wat eten en drinken en de benen laten rusten. Daarna weer 20 kilometer verder gereden met wat klimwerk op de Holtenberg.
In Nijverdal in het staatsbosbeheerpaviljoen konden we eindelijk van de koffie, chocomel en gebak genieten. Ton was zeer opgelucht dat hij hier het toilet kon bezoeken om een Dumoulintje te doen. De gel die over datum was deden het maag en darm kanaal van Ton geen goed. Hij heeft wel iets langer op de pot gezeten dan Tom destijds maar daarna smaakte het gebak een stuk beter.

Klaar voor de volgende ronde (nee eigenlijk niet pff). Hier kregen we nog wat klimwerk voor de kiezen en voor mijn fiets. Na de noordelijke ronde langs Hellendoorn weer terug naar Nijverdal voor opnieuw de Holtenberg maar dan dus van de andere kant (zie kaart). Gelukkig hebben mijn fietsmaten niet zo lang hoeven wachten (ze zeiden 1 tot 2 minuten op 10 kilometer – of was dat om mijn moraal hoog te houden?).

Vanaf hier hebben we het rondje uitgereden maar wel met traditioneel wind tegen, terug naar Deventer nog zo’n 18 kilometer. Gelukkig kon Sander nog veel sterk kopwerk verrichten zodat we na bijna 135 kilometer op de teller terugkwamen met een gemiddelde van 30,8 per uur.

Wederom op de parkeerplaats omkleden, fietsen in de auto bij Ton en daarna wat gedronken en een lekkere hamburger gegeten (was gratis! Wat gratis ? ja gratis!). We waren rond vier uur weer thuis; moe maar voldaan.

Ik ga nu 365 dagen slapen en dan weet ik of ik weer mee gaat (haha).

17 juni 2018 – De post BBQ-tocht (door René)

Na een zeer geslaagde en goed georganiseerde bbq bij Wim is het weer tijd om een stukje te fietsen. De start is dit keer bij Wim, waarom weet niemand.
Cees van W. is er weer bij, gelukkig is hij snel hersteld na de zware crash. Praatjes heeft hij nog niet, maar dat komt vast snel weer goed.

Met een lekker tempo gaat het richting Ede en Lunteren (beetje standaard via Den Dolder-Betonbaan-De Treek-Maarsbergen-Renswouden). De wind mee zorgde voor een verhoogt tempo en dat het best rap ging richting het oosten. Alwin vindt het al gauw tijd voor koffie, maar we zijn nog niet in Achterveld. Wat opviel was dat het vrij stil was in het peloton er werd weinig gesproken. Mogelijk was alles al gezegd op de bbq en was alle aandacht gevestigd op het fietsen.

Bij Ede is het linksaf richting Otterlo maar dan bij de driesprong ook weer links aanhouden om uit te komen bij het fietspad langs de bosrand richting Lunteren.
Bij Lunteren probeerde Marco het peloton te splitsen door met een hoog tempo een vals plat in de bossen op te rijden. Vanuit de achterhoede klonken er al gauw aansturende berichten waarna er voorin werd ingehouden. Daarna VOL wind tegen richting Barneveld. Gelukkig wisten Marcel en René het tempo hoog te houden en in een mooie waaier kon iedereen volgen.
Als één geheel ging het richting Achterveld waarbij CJ nog dacht te kunnen demarreren om als eerste bij de koffie te zijn. Echter na 500 meter verzuurden z’n benen en sloot hij weer achterin aan.

Tijdens de koffie in Achterveld ging de kerkklok stevig te keer. We kregen een deja vu….iets met een voorbarige fietser die een sneer kreeg van een bedienende dame “of hij sinds de oorlog niet meer buiten was geweest” (de meije).

Na Achterveld werd het vervolg van de rit ingezet richting huis. Ook dit is eigenlijk standaard, richting de Gelderse vallei, water oversteken, linksaf richting Leusden en dan de doorgaande weg oversteken om via de Treek weer richting de Betonbaan te rijden. Dan is het weer ieder voor zich omhoog en vol gas naar Soesterberg.

Nog even via De Bilt om met een paar man de tent op te ruimen in Wim zijn tuin en dan kunnen we naar huis..
Thuis gekomen in Groenekan hebben we 120 km gereden en zijn we mooi op tijd.
Iedereen is weer heel gebelven en eigenlijk is er veder weinig spannends gebeurd.

10 juni 2018 – Volgt er nog een verslag van Hans (gewoon “van de”) Veen?

Deel 1 – klik hier

Pauze – klik hier

Deel 2- klik hier

03 juni 2018 – Pontjestocht (door Alwin)

Na het relaas op de SWCM app van de 4 hardrijders afgelopen donderdag met een gemiddelde van 35,2 km per uur (René, Leo, Sander en Ton) staat een groep getergde renners zondagmorgen om 8 uur klaar in het korte broekje om hun eigen fantastische rondje te doen.
Marco, CJ, Wim, Theo, Sander, Hans Veen, Mark S. en ondergetekende vertrokken voor een rondje tussen de 100-120 km. CJ wilde uiterlijk om half 1 thuis zijn en dat zou dan moeten lukken met deze afstand. Helaas moest Ton afzeggen wegens het feit dat zijn vader het op zijn heupen had gekregen (Ton …. nogmaals sterkte met je vader) en Hans P. wegens bedlegerigheid??

Het peletonnetje vertrok richting Nieuwegein via de gebruikelijke route alwaar de richting Schoonhoven werd opgezocht. De wind begon hier toch echt wel parten te spelen, dus de windrijders konden aan de slag. Het tempo werd ondanks de wind flink hooggehouden en Wim begon de vele kilometers van de afgelopen weken in de benen te voelen (of was het iets anders?). Sander was met zijn pijnlijke benen van afgelopen donderdag ook niet op zijn allerbest, dus het gemis van deze kanjers qua kopwerk werd keurig onder de anderen verdeeld. De één wat harder dan de ander, maar al met al tegen die wind in een behoorlijk tempo. Via Jaarsveld (JOS schoot me ineens te binnen…..waar ben je toch het hele seizoen….nog geen enkele keer gezien???) kwamen we aan in het altijd pittoreske Schoonhoven.
Ter plekke werd alsnog besloten dat we schijnbaar nog te weinig kilometers tegen de wind in gereden hadden en er werden er nog 8 aan vast geplakt richting Bergambacht (of all places) alwaar het eerste pontje van de dag werd genomen. Al dobberend op het pontje kon CJ even hangen op zijn fiets om de gedane inspanningen de revue te laten passeren.

Aan de zuidkant van de Lek ging het peletonnetje weer en route en ondergetekende dreef de snelheid wat op (…half 1 is half 1…) en met de koffiestop nog in zicht moest er een beetje tempo gemaakt worden. Het viel mee met het kermen van Wim, dus het tempo bleef er, met prima afwisseling van het kopwerk door de toppers van deze zondag flink in. Met een gangetje tussen de 35 en 40 kilometer werd Vianen bereikt. Hans wist wel een leuke tent, welke echter helaas nog dicht bleek te zijn. De zaterdagavond was zeker te laat geworden voor deze gasterij?? Op naar het centrum alwaar we op het terras ontvangen werden door een alleraardigste restaurateur met zijn zoontje. De bestelling geplaatst en naast de gebruikelijke appeltaart (waar niet genoeg stukken meer van waren) is er nog genoten van een ananas/kokostaart en volgens mij had Theo hasjcake? Theo was sowieso een beetje abuis, want de datum van de BBQ stond bij hem een week eerder dan de werkelijkheid is, maakt het totaal aantal deelnemers van de BBQ trouwens 18!! Een clubrecord!!

Na de versnapering wordt de richting naar huis ingezet, schijnbaar misten we de afslag A27, want uiteindelijk kwamen we wederom bij een pontje aan. Deze was net naar de overkant, dus als Doctorandus P. dan maar wachten op het heen en weer. Dat kregen we er ook van, want deze overtocht duurde wel een kwartier! Aan de overkant het gas er dan maar weer op. Via Werkhoven, Hans was inmiddels afgeslagen naar Houten, naar Odijk (alwaar we de afgeslagen Wim en Mark weer oppikten). Tenslotte via Bunnik weer naar huis.

Net geen half 1, maar toch ruim op tijd om de kwast weer op te pakken en voor de anderen om de bank op te zoeken en de benen weer een welverdiende rust te gunnen.

Voor de aankomende zondag geef ik het schrijversstokje over aan Hans Veen….zet ‘m op kerel!!

27 mei 2018 – Met René naar zee (door Marco)

En wederom weer een zonnige warme zondag. Net als vorige week veel zon en wind uit het oosten. Toen rondje Oosterbeek met zes gedaan (Cees-Jan, René, Marc (Z), Michel, Marc (DB) en Marco, Wim haakte bij Renswoude af). Toen zo’n 140 km met bijna 32 km gemiddeld gefietst. Dit was mede te danken aan het idee van meneer de Beer om in Rhenen over te steken en de dijk naar Wijk te pakken. Dit was geen dijk meer maar een snelweg voor racefietsers die naar het westen gaan. Als je dan door een groep wordt ingehaald is er maar één optie; AANHAKEN. Dat hebben we geweten, dinsdag hadden we er nog last van.

Vandaag, om René te bedanken voor vorige week, gaan we rondje Nieuwkoop de Meije doen zodat René bij Zwammerdam kan doorrijden naar Leiden, Noordwijk om daar naar het strand te fietsen waar vrouwlief en kinders hem later op de dag mee terug nemen naar huis (met de auto). Niet echt een handig rondje gezien de oosterwind maar met de tourtocht van de Giro richting de heuvelrug wel verstandig en de wind tegen terug nemen voor lief.

Om 08.00 uur staan we met tien man bij de startlocatie. Een aantal leden van de SWCM hebben gisteren Limburgs Mooiste gereden dus die zien we de volgende keer wel weer.
Zeer content waren we met de aanwezigheid van Hans Peters (of hij dat na afloop ook was hebben we niet meer vernomen). Hij is nog herstellende van een slepende knie blessure maar nu dus weer aanwezig in het peleton. Daarnaast Cees-Jan, René, Marc (Z), Alwin, Marc (DB), Wim, Adriaan, Jeroen en Marco.

De route verloopt standaard; Groenekan, Ruighoeksedijk (daar was nog een feestje afgelopen vrijdagavond), Overvecht, de vecht oversteken in Maarssen, kanaal oversteken, door Maarssenbroek, A2 oversteken, Haarrijnseplas en dan even naar links voor rondje van 8 km op het Lint in het Maximapark.
Cees-Jan en Wim hebben tot hier het meeste kopwerk gedaan en een mooi begin tempo aangehouden maar op het Lint kunnen René en Marc (Z) zich niet bedwingen en moet er even een tijdrit van gemaakt worden en dus gaat de snelheid behoorlijk de hoogte in. Gelukkig moeten we na 8 km gewoon weer terug naar Haarzuilen en nemen Alwin en Marco het commando over om het tempo weer netjes terug te brengen.

Kockengen en Woerdense Verlaat worden gepasseerd en ondanks dat het nog redelijk vroeg is neemt het aantal medeweggebruikers al aardige vormen aan. De wind mee zorgt toch in de groep van tien voor onrust mede door afremmen en weer optrekken (veiligheid voor alles). Richting Nieuwkoop weet zelfs Marc (DB) dansend op zijn fiets het tempo bijna tegen de 40 km in het uur op te voeren zodat Jeroen de rest op sleeptouw moet nemen om weer bij hem te komen.
Wim rijdt in het dorp Nieuwkoop zijn eigen tempo en als we links af naar Zwammerdam rijden is hij zelfs bijna uit het zicht. Alwin denkt daar het zijne van en met vol wind mee rijden we naar Wim toe die inmiddels een vreemdeling in zijn wiel heeft. René en Marco blijven even hangen zodat ook Hans meegenomen wordt.

In Zwammerdam nemen we afscheid van René en van de wind mee want als we naar links naar Meije draaien is het vol wind tegen. Maar gelukkig hebben we Jeroen en komen we net een over 10.00 uur aan bij ons koffie adres na 67 km. Ondanks dat het restaurant net 5 minuten open is zit het terras al aardig vol. Dit is de favoriete plek van Cees v W waar hij sinds de oorlog niet meer buiten is geweest (volgens de eigenaresse).

Tijdens de koffie besluiten we om niet weer richting Woerdense Verlaat te gaan maar zuiderlijke uit te komen om onder Utrecht door te rijden. Dus dan wordt het Zegveld, Woerden, Putkop, Harmelen en zo verder. Dit schijnt het tegenovergestelde rondje van Theo te zijn (ik was er niet bij en Theo hebben de volgende keer dus wel weer nodig voor de navigatie).
Als we weer opstappen krijgen we nog een leuk feitje te weten, de wasmachine van Adriaan is kapot. Het was te zien aan een vieze schouder door een val zonder erg met de MTB op de Hoge Vuursche eerder deze week. Een ander feitje is dat we alleen nog maar wind tegen zullen hebben.

Jeroen pakt weer het kopwerk richting Zegveld en het gaat zo lekker dat we daar al weer fout rijden. In plaats van rechtsaf te gaan in Zegveld richting Woerden, gaan we recht door en niemand die wat roept want Jeroen rijdt prima door dus zitten we in een goede flow; als maar rechtdoor. Niet veel later staan we voor een open brug te wachten en zijn we gewoon weer in Woerdense Verlaat uitgekomen. Volgende keer zetten we hier dus Theo op kop.

Nu wordt het standaard naar Breukelen en via het kanaal naar Maarssenbroek. De wind blijft lekker door blazen maar we wisselen prima af dus we komen er wel. Om de terugweg wat uitdagender te maken gaan we nog niet het kanaal over waar we zo’n drie uur eerder ook zijn overgestoken maar denkt Cees-Jan de route van Theo nog wel te weten. We zien het “mooiste stukje” industrie van Utrecht, Lage Weide, wat wel een voordeel is want we zijn de enige die hier fietsen. Omdat we lang langs het spoor fietsen komen we uiteindelijk bij het kanaal uit met twee maal een doodlopende weg (leidt naar bedrijven) dus spoor onderdoor, rechtsaf en via fietspad op/naast de spoorbrug de stad in. We komen in Zuilen uit. Ach, het is weer eens wat anders. Amsterdamsestraatweg oversteken en als maar rechtdoor en we rijden vanzelf tegen de vecht aan. Deze dus oversteken en je bent weer in Overvecht. Na te veel stoplichten via de Voordorpsedijk terug naar De Bilt. De teller staat voor de meeste even over de 100 km met een gemiddelde van bijna 31 km per uur. Daarnaast is het 12.15 uur dus mooi op tijd terug.

Een prima invulling van de zondagochtend en op tijd terug want toch een beetje onverwachts begint het een half uurtje later te regenen. Volgende keer als we weer deze kant op gaan dan in Zegveld even opletten en zorgen dat Theo het kopwerk doet zodat we eens anders terugrijden dan Woerdense Verlaat en Breukelen.

Op naar de volgende rit.

06 mei 2018 – Rondje Theo (door fotograaf)

Een mooie zondagochtend en alleen een foto:

22 april 2018 – De Rijn, Waal, Lektocht (door CJ)

Een mooie zondagochtend, 9 renners aanwezig bij Rob mastwijk, een lekker bakkie koffie en even bijpraten voor de tocht gaat beginnen. Wat wil je nog meer op zondagochtend 08.00 uur als lid van de SWCM. Nu hoor ik iedereen denken die er niet bij was afgelopen zondag: “K… was ik er ook maar bij geweest want C J heeft gelijk, zondag ben ik er wel”.

Na de koffie snel naar binnen gewerkt te hebben was het besluit welke tocht te fietsen al genomen, rondje Vianen, Zaltbommel, Tiel, Wijk bij Duurstede via Langbroek terug naar De Bilt. Met Mark (Z) en Theo op kop volgden Wim , Marco, Hans v.d.V, CJ , Michel, Jeroen en Ton.

Met een mooie (start)snelheid het eerst uur op weg naar Nieuwegein, Vianen richting Zijderveld Hoewel de één wat langer op kop bleef dan de ander pakte iedereen zijn verantwoordelijkheid en verrichtten we allemaal kopwerk. Vanuit Zijderveld door via Schoonrewoerd, waar we vaker de kerkklokken hebben horen luiden, net als vandaag, naar Rhenoy en Haaften waar we de Waalbrug bij Zaltbommel voor ons zien.
Fietsend naar de Waalbrug wordt duidelijk dat we de brug over moeten om na 60 kilometer op onze tellers in Zaltbommel een Bossche bol te kunnen scoren, zittend op het terras van Grand Café Restaurant de Verdraagzaamheid aan de Waalkade.

Wisten jullie overigens dat een Bossche bol ook wel sjekladebol genoemd wordt en een gebakspecialiteit is uit Den Bosch die wordt gebakken van soezenbeslag, en daarna gevuld wordt met slagroom en geglazuurd met gesmolten chocoladefondant en een en diameter moet hebben van ongeveer 12 cm om Bossche bol genoemd te mogen worden? (Voor meer informatie verwijs ik jullie naar https://nl.wikipedia.org/wiki/Bossche_bol)

Na een minuut of 25 kregen de meesten weer teveel praatjes dus werd het tijd om weer verder te gaan. Nadat we met elkaar besloten hebben de Waal af te rijden richting Wamel om aldaar het voet/fietspontje te nemen naar Tiel, werd de koers hervat; op naar Wamel. Een heerlijk stuk dijk, soms een beetje smal, maar o zo ontspannen om daar te fietsen. En ondanks de wind tegen lukte het ook nog dit stuk (ongeveer 25 kilometer) een heerlijke snelheid aan te houden. Met ogenschijnlijk weinig moeite konden we met z’n negenen de snelheid op grote stukken hoog in de 30 houden. Met dik 80 kilometer op de teller bij Wamel linksaf richting de voet/fietspont

Wisten jullie dat de landelijke vereniging Vrienden van de Voetveren voet-/fietsveren (pontjes) in Nederland in de vaart wil houden en er voor wil zorgen dat pontjes terugkomen waar ze verdwenen zijn? Dat de vereniging sinds 1982 bestaat en zo’n 2000 leden heeft en alleen met vrijwilligers werkt, zonder overheidssubsidie, en er mede voor gezorgd heeft dat het aantal veerpontjes de laatste 30 jaar drie keer zo groot geworden is? Er elk jaar pontjes bij komen, vaak met steun van deze vereniging? (Voor meer informatie over voetveren verwijs ik jullie naar http://www.voetveren.nl/10-vereniging.php)

Gelukkig was het heerlijk weer want deze pont liet toch wel iets langer op zich wachten dan gewenst. Maar eenmaal in Tiel ging het gas er weer op, langs de golfbaan richting Maurik naar de pont bij Wijk bij Duurstede. Als je daar iets over wil weten ga je zelf maar zoeken op internet daar heb ik nu geen zin meer in.

Ook daar was het even wachten, konden we weer even “opscheppen” en belangstellenden laten weten hoe laat we wel niet vertrokken waren. Én dat de teller al weer op 100 kilometer stond, altijd goed voor het ego van SWCM, maar natuurlijk ook voor ons als individu.

Hup, pontje over en nog even de laatste 25 kilometers via Langbroek en Odijk naar De Bilt.
Iets later dan verwacht, maar wel heel voldaan na een mooie rit van 128 kilometer met een mooi gemiddelde van 31 km/uur met prachtig fietsweer, plofte ik thuis voor even in de tuinstoel. Dat was snel voorbij want vervolgens moest ik mijn brein weer laten werken om dit verslag te maken. Maar volgens mij is dat aardig gelukt.

Op naar de volgende rit!

15 april 2018 – Onze fiets zondagochtend (door Wim)

Vannacht heeft het hard geregend, de weg was nat maar de temperatuur was perfect om met de racefiets op pad te gaan met onze Stichtse WielerClub Mastwijk groep.

Er waren al diversen afmeldingen i.v.m. MTB in België, of een Clinic helpen geven met de MTB bij Rob, of er moest iemand zo nodig weer naar Frankrijk (land van het stokbrood). Roel was afgelopen maandag al door een auto uitgeschakeld dus de groep was niet zo groot, wat zeg ik, hij werd nog kleiner want er werd volop geappt door Formule-1-gangers of we later konden vertrekken: niet dus.

We gingen op pad met zes man: Theo (met nieuwe fiets), Marco, Cees-Jan, Mark (2x) en ik-zelf (Wim).

Na de route te hebben doorgenomen gingen we van start. Tot de brug van Vianen ging het goed en er kwam een discussie aan welke kant we er over zouden gaan (de goede kant dus; Nieuwegein). We vervolgden onze weg, hadden veel de wind tegen. Een stuk voor Arkel was de weg eigenlijk afgesloten, wij reden toch door en moesten daardoor ongeveer 50 meter lopen.

Bij Arkel zetten we de vaart erin en waren om 10 uur bij Fort Asperen. De aardige dame (beheerster) riep ons naar binnen en serveerde heerlijke koffie, appelgebak en een glimlach. Na een tweede bakkie te hebben genomen en netjes te hebben betaald (met flinke fooi) zijn we weer gaan fietsen.

Het vervolg ging naar Rhenoy, Beesd en daarna richting Tricht door Mariënwaard over de Appeldijk. Over een paar dagen/weken is de bloesem in de bloei. Eigenlijk moeten we deze route dan nog een keer rijden. Bij de provincialeweg (Geldermalsen-Cublemborg) aangekomen reden we naar Culemborg in een rap tempo en waren mooi op tijd voor het pontje. Ik heb in overleg met ons groepje betaald en ga dit declareren bij de penningmeester € 6,– (Robbert, dan weet je dat vast!). Vanaf de pont zijn we via Schalkwijk (rechtdoor bij de veevoeder), Werkhoven, Bunnik en de Uithof naar huis gereden.

Allen hebben vandaag kopwerk verricht en wat mij betreft hebben we een mooie rit gereden.

Op naar ons volgende rit(je)

Fietsgroeten Wim.

08 april 2018 – Eindelijk weer naar Abcoude (door Marco)

Paasweekend is verregend dus vorige week geen tocht voor de meeste.

0 km – 08.00 uur – 13 man
8 km – 08.20 uur – lekke band te Westbroek (WM)
18 km – 08.53 uur – plaspauze (RdB)
32,5 km – 09.20 uur – gebroken spaak (CJK) die alleen retour gaat
33 km – 09.25 uur – klein stukje te ver rechtdoor (MK)
52 km – 10.05 uur – koffie met gebak en heerlijke slagroom te Abcoude
52,01 km – 10.30 uur – drie man via kanaal terug (SdR, MSlij, RdB)
52,01 km – 10.30 uur – negen man via de Waver terug (AD, CW, JB, MK, MSli, MT, RM, TvdP, WM)
57 km – 10.40 uur – links-rechts bruggetje Winkel over en via Waver verder
70 km – 11.05 uur – CW brengt ons in Amstelhoek.
80 km – 11.25 uur – JB leidt ons Woerdense Verlaat in (aanpikken bij ander daar waar mogelijk)
90 km – 11.50 uur – We bereiken Breukelen en via kanaal naar Maarsen.
105 km – 12.15 uur – Eindsprint in Overvecht industrieterrein
110 km – 12.25 uur – AD is blij dat ie weer in Groenekan is

De route die we gefietst hebben is te zien op afstandmeten.nl – klik hier.

25 maart 2018 – En we zijn vertrokken (door Marco)

Eindelijk is het dan zo ver, een zondag in maart met gewoon goede weersomstandigheden. Drie weken later dan de afgelopen jaren kan eindelijk het wielerseizoen voor SWCM beginnen.
Omdat er eerst nog naar Max gekeken moest worden (waarom eigenlijk?) en de klok ook een uur verder gezet is afgelopen nacht, is de starttijd dit keer 09.00 uur.

Rob is ondanks de familieomstandigheden ook aanwezig en kunnen sommige even een bakkie doen voor we vertrekken. Mark (Z) heeft aangegeven er aan te komen, Cees-Jan heeft waarschijnlijk te weinig nachtrust genoten, zeker nu hij een uur gemist heeft en meldt zich af. Daarnaast zijn Ton en Wim ook aanwezig maar die gaan dus met Rob en anderen van de zaterdagochtend spingroep het bos in met de ATB.

Als Mark (Z) er is worden de koppen geteld en gaan we met 11 man (Mark (Z), Mark (DB), Alwin, Sander, Cees, Adriaan, René, Leo, Theo, Roel en Marco) de route, zoals vrijdag in de app vermeld, fietsen. We zijn vertrokken, het seizoen 2018 is gestart. Heel netjes fietsen we Bilthoven uit richting Den Dolder richting de betonbaan. René neemt ons op sleeptouw en de teller blijft onder de 32 km/u. In Den Dolder komen we een blauw shirt tegen dit blijkt Adriaan te zijn. Die was zijn batterij vergeten en is binnendoor naar het kruispunt bij de Mac gefietst, Sander was op de hoogte. Richting het viaduct over de A28 kunnen enkelen zich toch weer niet inhouden en wordt het tempo opgevoerd. Advies; lekker laten gaan en rustig 30-31 km/u blijven fietsen.

Bij Amersfoort langs de snelweg naar Hoevelaken en al daar via het park naar de landweggetjes die ons leiden naar de rand van Achterveld. Cees heeft dan wel de halve marathon gelopen vorige week maar daar is niets van te merken. Langzaam gaat het naar de 34 in het uur maar iedereen kan (nu nog) volgen. Als jonge veulens gaan er 11 blauwe shirtjes over de wegen. We hebben er zin in en de weersomstandigheden zijn ronduit prima. Bij Achterveld nemen we afscheid van Sander die nog met het gezin naar de dierentuin moet/mag.

Daarna neemt Mark (DB) het heft in handen om met enige tegenwind ons richting Barneveld te leiden. Het zijn mooie wegen om in deze omgeving te fietsen. Niet te druk en mooi breed, geen gedoe met fietspaden. Als Mark (Z) ons het dorp Barneveld in loodst, wordt door de wegkapitein (de auteur van dit verslag) besloten om NIET door te fietsen naar Lunteren. Het wordt via de kerken en het tuincentrum van Barneveld richting de A30 door naar de koffie. Gezien de tijd, de kilometers en de eerste toch is het wel goed zo.
Zoals gebruikelijk op deze route is het dus bij de rotonde rechtsaf de weg naar Achterveld. Cees zet een zeer opzichtige demarrage in waar Leo op reageert. Met twee pakken ze een klein gaatje maar het peloton geeft ze niet teveel ruimte. Als de sprint richting Achterveld wordt ingezet zijn beide heren al weer bijgehaald.

Onze vrouwelijke sponsor lijkt ons al te verwachten, zo spontaan reageert ze op Adriaan zijn begroeting
dat de zon schijnt wordt er binnen gezellig genoten van de koffie en gebak. Er is zelfs tijd voor een tweede bakkie omdat er toch wel het een en ander valt bij te praten.

Rond 11:45 uur gaan we weer verder richting Leusden, linksaf richting Scherpenzeel en dan weer rechtsaf bij Leusden-Zuid, om de Gelderse vallei over te steken en richting DenTreek te fietsen. Het tempo blijft netjes rond de 32 km/u en pas bij de klim bij Austerlitz valt de groep door snelheidsverschillen geheel uit elkaar. Bij hotel Oud Londen telt de groep weer 10 man om de laatste meters van deze heerlijke zondagochtend af te sluiten richting Zeist, De Bilt, Bilthoven of Groenekan.

Het was weer genieten. Zo’n 90 kilometer, mooi gemiddelde en goed gezelschap en dat als voorbereiding op Gent-Wevelgem wat met de beentjes omhoog ’s middags te volgen is op de belg.
De route die we gefietst hebben is te zien op afstandmeten.nl – klik hier.

Volgende weekend is het pasen. De bedoeling is om tweede paasdag te gaan fietsen en dan weer te starten om 08.00 uur bij Rob. Maar hou de berichten op de app in de gaten want niets zo veranderlijk dan een stel mannen van middelbare leeftijd in blauwe lycra pakjes op een racefiets.
Helaas laat de wegkapitein voor volgende week verstek gaan gezien de verjaardag van zijn vrouw. Het idee was om die dag ZIJN favoriete rondje te doen dus Abcoude en dan via de Waver en Woerdense Verlaat terug naar Breukelen (110 km). René, jammer dat je er niet bij bent.
Wie pakt nu de route op voor tweede paasdag en dus ook een verslag maken voor terugkoppeling naar de gehele SWCM groep? Indien niemand zich aanmeld gaan we uit van tweede paasdag 08.00 uur, Abcoude-Waver. Indien een wegkapitein alsnog opstaat voor volgende week maandag, dan volgen wij hem op de regionale wegen voor een rondje van 100 km.

Tip voor wie nog weinig kilometers gemaakt heeft in maart, ga eerst zelf meters maken of sluit aan bij de groep van 09:30 uur via Joep alvorens je de tochten van 100 km gaat doen.

11 maart 2018 – De ontwakingstocht (door Marco)

21 januari 2018 – De hel en de storm (door Marco)

Het heeft goed gestormd in midden Nederland op donderdag 18 januari 2018 en dat was goed te merken in het bos.
Daarnaast hebben een aantal van ons weer meegedaan aan “DE HEL VAN RHENOY”. – Gelukkig hebben we de foto’s nog.

DE STORM

DE HEL